Άγγελος Σικελιανός, Η Αναδυομένη

Στο ρόδινο μακάριο φως, να ‘με, ανεβαίνω της αυγής,

με σηκωμένα χέρια.

Η θεία γαλήνη με καλεί του πέλαου, έτσι για να βγω

προς τα γαλάζια αιθέρια.

                                                      Μα ω οι άξαφνες πνοές της γης, που μες τα στήθια μου χυμούν

                                                      κι ακέρια με κλονίζουν!

                                                      Ω Δία, το πέλαγο ειν’ βαρύ και τα λυτά μου τα μαλλιά

                                                      σαν πέτρες με βυθίζουν!

                                                      Αύρες, τρεχάτε, ω Κυμοθόη, ω Γλαύκη, ελάτε, πιάστε μου

                                                      τα χέρια απ’ τη μασκάλη.

                                                      Δεν πρόσμενα, έτσι μονομιάς παραδομένη να βρεθώ

                                                      μες στου Ήλιου την αγκάλη.