ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΟΥΧΛΙΑΣΜΕΝΑ ΑΥΡΙΟ!..[Α]

Γιατί να είναι τόσο ψεύτικος ο κόσμος μας;γιατί να υπάρχουν μάσκες;γιατί να έχεις μια εικόνα αγγελικά πλασμένη για κάποιους,και η ζωή!..οι συγκυρίες!..να σου αποκαλύπτουν,το κλασικό πως ότι λάμπει δεν είναι χρύσος!..κι εσύ να να μην ξέρεις με ποιον να τα βάλεις..με τον εαυτό σου;με τις μάσκες των ανθρώπων;με την ψυχή σου;με τι;;Βάζεις Χ!..όχι δεν μετανιώνεις για όσα έδωσες!..άλλωστε δε σου ζητήθηκαν!..τα αισθήματα δε ζητιούνται..αλλα δίνονται!..Σαφώς χρειάζεσαι χρόνο!..και απο ευαίσθητος (ή όπως το λέει  και η σημερινή  νεολαία  μ@λ@κ@ς) να καταφέρεις,να βρεις τη δύναμη να γίνεις αναίσθητος!..Άλλωστε όσοι δε σε εκτίμησαν δεν ήταν γιατί δε το άξιζες!..απλά δε μπόρεσαν ποτέ να νιώσουν την ψυχή σου!..Σου δίνανε το λίγο, και το μέτραγες για τοοοοοοοοοοοσο πολύ!..και καλά έκανες, μόνο που έβλεπες..αυτό που θέλανε εκείνοι να δεις!..Και τώρα τι;απογοητεύτηκες..σε ό,τι σου πλασάρανε θαρρείς κι ήσουν κουτάβι με τα μάτια κλειστά.. άσε τον κουρελιασμένο εαυτό σου..να σε σηκώσει και πάλι, μιας κι αυτός ήταν είναι και θα είναι πάντα δίπλα σου!.. κι άσε απλά τη σιωπή σου να μιλήσει!..Μην αφήνεις το θυμό να πάρει το τιμόνι..απλά πάρε τα κλειδιά και βάλε λουκέτο!..με την ένδειξη:
 (Αφροδίτη Μαργαρίτη)
Y.Γ Οι παραπάνω σκέψεις μου!..έγιναν έμπνευση απο την φράση "Οτι λάμπει ΔΕΝ είναι χρυσός