Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Καζαντζάκης

''...Άκουσε λοιπόν αφεντικό! Ο Θεός ξύπνησε ένα πρωί διαολισμένος. Τι Θεός είμαι εγώ, είπε, να μην έχω ανθρώπους να με λιβανίζουν και να με βλαστημούν, να περνάει η ώρα μου; Βαρέθηκα πια να ζω ολομόναχος σαν τον μπούφο. Φτου !
Έφτυσε στις απαλάμες του, ανασκουμπώθηκε, έβαλε τα γυαλιά του. Πήρε μια φούχτα χώμα, το 'φτυσε, το 'καμε λάσπη, το μάλαξε καλά καλά και έκαμε ένα ανθρωπάκι. Και το ' βαλε στον ήλιο. Μετά εφτά ημέρες, το ' βγαλε. Είχε ψηθεί!..."

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Περιμένουμε τα σχόλιά σας

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *