Αγάπη, η μόνη αληθινή δύναμη!

Κι αν μ' αγαπάς που να το ξέρω; Πάντα το ξέρεις... η παραπάνω ερώτηση δεν θα μπορούσε να ευσταθεί. Γιατί όταν ένας άλλος άνθρωπος νιώθει αληθινή αγάπη για σένα - όποιας μορφής κι αν είναι αυτή - απλά το ξέρεις! Το ενεργειακό του πεδίο αλλάζει, γίνεται πιο υψηλόσυχνο και σου δημιουργείται μία αίσθηση ευφορίας και καλής διάθεσης όταν βρίσκεσαι κοντά του... δεν μπορείς να το εξηγήσεις αλλά δεν μπορείς και να το αμφισβητήσεις. Η αγάπη είναι μία κινητήριος δύναμη που δεν σηκώνει αμφιβολίες! Ή την αισθάνεσαι ή δεν υπάρχει καθόλου. Μέση οδός δεν

μπορεί να υφίσταται...

Ούτε αγάπη στη ζυγαριά ή με το μέτρο...
Μου πρόσφερες τόση αγάπη, άρα να μετρήσω να σου επιστρέψω την αντίστοιχη... Αυτό είναι θλιβερό και απέχει πολύ από την αυθεντική  έννοια της αγάπης. Ας δούμε τώρα τι μπορεί να είναι αγάπη και ποιές οι μορφές εκδήλωσής της.

Είναι καταρχήν ένα θετικό συναίσθημα...
Έτσι τουλάχιστον τη βιώνει σε ένα πρώιμο στάδιο το σώμα μας, μέσω της πρόκλησης συναισθημάτων. Ωστόσο η αγάπη είναι κάτι πολύ πέραν αυτού. Είναι η ώθηση για ζωή και η δύναμη που κινεί τα αόρατα συμπαντικά νήματα. Είναι η μεγαλύτερη και η πιο αληθινή δύναμη που μπορεί να αποκτήσει ένα ανθρώπινο ον! Μόνο μέσω της αγάπης στην ατόφια της μορφή μπορεί ένα ανθρώπινο ον να οδηγηθεί στην προσέγγιση της θεϊκής του καταγωγής. Η δυναμική της ενέργειας αυτής είναι κάτι πολύ απλό ως προς την παρατήρησή του. Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε τα σπουδαιότερα παγκόσμια ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στον πλανήτη ανά τους αιώνες. Όλα πραγματοποιήθηκαν εξαιτίας μίας μορφής αγάπης προς κάτι ή κάποιον (διαστρεβλωμένη ή μη, ανάλογα την συναισθηματική εξέλιξη της κάθε εποχής ) ή της οδυνηρής απουσίας της.

Ο κόσμος ζει και εξελίσσεται εδώ και χιλιάδες χρόνια, κινητοποιούμενος από την ύπαρξη της αγάπης ή την τραυματική έλλειψή της! Αλλά δεν χρειάζεται να πάμε και πολύ μακριά... τη δυναμική αυτή μπορούμε να την διαπιστώσουμε εύκολα μέσω της προσωπικής μας αυτοπαρατήρησης. Πότε νιώσαμε περισσότερο γενναίοι, δυνατοί και ικανοί να καταφέρουμε κάθε μας προσδοκία; Μα φυσικά τις στιγμές εκείνες που ήμασταν θετικά προσκείμενοι και δεκτικοί στο να συνδεθούμε με την ανώτερη αυτή πηγή. Τις στιγμές που άτομα ή γεγονότα μας έκαναν να νιώθουμε μία ευφορία κι ένα άνοιγμα καρδιάς τέτοιο, που μεταμορφωνόμασταν αυτόματα σε ενεργειακές μπαταρίες πλήρους φόρτισης και με περίσσιο πλεόνασμα μάλιστα! Έτοιμο να διοχετευτεί γενναιόδωρα όπου είναι καλοδεχούμενο...

Η αγάπη λοιπόν είναι η πανίσχυρη εκείνη ενέργεια που μας οδηγεί στο να κάνουμε καθημερινά θαύματα και υπερβάσεις, οδηγώντας μας έτσι σε μία αέναη εξέλιξη και ανεμπόδιστη πορεία προς τον όλο και πιο φωτεινό και αληθινό εαυτό μας. Χωρίς εξαρτήσεις, φοβίες, ανασφάλειες και όρια.

Η αγάπη όταν είναι αυθεντική , είναι παράλληλα άφθονη και απεριόριστη! Περικλείει εντός της όλη την απλόχερη γενναιοδωρία του σύμπαντος... Δεν μετριέται και δεν περιορίζεται... Απλά ρέει σαν χείμαρρος που σε κατακλύζει! Αν είσαι αρκετά σοφός να την αντιληφθείς και αρκετά θαρραλέος να την αντιμετωπίσεις και να τη δεχτείς με χαρά, τότε μπορείς να βιώσεις την απόλυτη μετάλλαξη ενός κοινού θνητού σε ένα ον άχρονο, αιώνιο και ουσιαστικά ζωντανό! Όσο πιο εξαγνισμένος και απαλλαγμένος από φθοροποιές πεποιθήσεις είναι ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερες ποσότητες ενέργειας της αγάπης μπορεί να δεχτεί!

Η αγάπη λοιπόν είναι κάτι εξαιρετικά θετικό και υπέροχο να σου συμβεί και ουδεμία σχέση έχει με πόνο, οδύνη, φόβο απώλειας ή θυσία... Κάτι τέτοιο θα υποδήλωνε τάσεις εξάρτησης και ούτε κατά προσέγγιση δεν θα είχε να κάνει με αγάπη! Επίσης είναι μία αυτόνομη και αυθύπαρκτη ενέργεια η οποία μπορεί να αναπτυχθεί εντός του κάθε ανθρώπου, ανεξάρτητα εάν χαίρει ανταπόκρισης ή όχι, γιατί τότε δεν θα ήταν αγάπη αλλά συναλλαγή! Βεβαίως είναι συγκλονιστικό να βιώνεις την αμοιβαιότητα, αλλά μόνον όταν αυτό γίνεται ειλικρινά κι αβίαστα, χωρίς να καταλήγει ως αυτοσκοπός!

Οι μορφές εκδήλωσής της μπορεί να είναι ποικίλες, ανάλογα με τα βιώματα και την ψυχοσύνθεση του κάθε ανθρώπου. Όλες όμως έχουν μία κοινή συνιστώσα- την εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να οδηγηθεί σε μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού του! Σε μία νέα μορφή ύπαρξης πιο ανάλαφρη, αισιόδοξη και φωτεινή! Είτε αυτή η είναι μία συνειδητή εξελικτική διαδικασία, είτε μία ασυνείδητη ανάγκη. Η αγάπη λοιπόν, είναι καθαρά προσωπική μας υπόθεση.

Ξεκινάει από εμάς και καταλήγει πάλι σε εμάς! Βεβαίως υπάρχει για να μπορεί να απλώνεται παντού και να την λαμβάνουν όσοι είναι δεκτικοί, ωστόσο η ύπαρξή της ή όχι, ουδεμία συνάρτηση έχει με τρίτους. Μπορούν ενίοτε να την πυροδοτούν, αλλά για να διαρκέσει και να είναι αυθεντική, το μόνο που μπορεί να την τροφοδοτήσει είναι η δική μας επιθυμία και ανάγκη για εξέλιξη και άνοιγμα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος... Ενός σύμπαντος που εκ της γεννήσεώς του, διέπεται από τους άγραφους αλλά ανεξίτηλους και απαραβίαστους νόμους της Αγάπης!

Ας ανακαλύψουμε λοιπόν μέσα μας, τον φωτεινό και αισιόδοξο εκείνο εαυτό μας που μπορεί να συνδεθεί με την αγάπη, έχοντας για παράδειγμα τη σοφή απλότητα ενός παιδιού, που δεν αναλώνεται σε ανώφελες και δαιδαλώδεις νοητικές διαδρομές, αλλά αγαπάει αυθόρμητα, γιατί αυτή είναι η αληθινή του φύση!

(Πηγή: Το κείμενο δημσιέυτηκε στο διαδικτυακό περιοδικό Flow Magazine συντάκτης Κατερίνα Γαβρίλη)