Γιατί η ΑΝΑΠΗΡΙΑ... είναι υπόθεση όλων μας!..[Α]

'Ολοι μας είμαστε γνώστες οτι υπάρχουν παιδιά,ενήλικες με ειδικές ανάγκες που χρειάζονται επιπλέον βοήθεια περισσότερη απο τους άλλους για να μπορούν να ζουν,όσο γίνεται μια κανονική ζωή.'Ομως πόσοι απο εμάς μπορούμε με όποιοδήποτε τρόπο να βοηθήσουμε?πόσοι απο εμάς αυτού του είδους τα θέματα τα προσπερνάμε δίχως να σταθούμε και να σκεφτούμε?και το μόνο που κάνουμε είναι να αδιαφορούμε?
Η ζωή είναι δώρο και κάθε άνθρωπος για να λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ οφείλει κατα την ταπεινή μου άποψη να δίνει την  πρέπουσα σημασία που αρμόζει σε αυτά τα παιδιά που είναι φτιαγμένα με ένα μοναδικό τρόπο.Γιατί υπάρχουν παιδιά που κάνουν συχνά επισκέψεις σε γιατρούς με ειδικά εξαρτήματα για να μπορούν να κινούνται,όπως είναι τα αναπηρικά καροτσάκια.Παιδιά που χρειάζονται ειδική βοήθεια απο εκπαιδευμένους δασκάλους στη δυσλεξία.Παιδιά με νοητική καθυστέρηση...με αυτισμό...με σύνδρομο Down...με άσθμα..με διαβήτη...με...με..με...με..με...άπειρα με...!!! Κι εμείς ερωτώ τι κάνουμε γι'αυτό? είμαστε απλά θεατές?Οι ψυχές αυτές με όποιεσδήποτε ειδικές ανάγκες ΔΕΝ είναι ανάπηρες,ΑΝΑΠΗΡΟΙ είμαστε όσοι δε μπορούμε να νιώσουμε,να καταλάβουμε...Το έχω γράψει κι άλλες φορές κι ίσως να γίνομαι γραφική, όμως για μένα η μόνη αναπηρία που υπάρχει είναι η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ των ανθρώπων!! Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί ποτέ την ψυχολογία των γονέων που τους καταβάλει?σ'αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να υποκλινόμαστε! Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δύναμη ψυχής και βρίσκουν μονοπάτια μέσα σε μονόδρομο.Και την δύναμη αυτή την αντλούν όταν βλέπουν το παιδί τους να χαμογελά με μια έκφραση μ'ένα νεύμα! Κι αυτό δε συγκρίνεται με τίποτα!
Γι'αυτό όταν συναντούμε στο δρόμο μας,αυτούς τους ανθρώπους να μην προσπερνάμε μα να βοηθάμε..δεν έχει σημασία με τι τρόπο,ακόμη κι ο πιο μικρός είναι ένα λιθαράκι στο να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.'Εχει τύχει να δω "ανθρώπους" να χλευάζουν τέτοιου είδους καταστάσεις και το μόνο που είπα ήταν πόσο ΑΝΟΗΤΟΙ είναι ορισμένοι που κοιτούν μα ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ???'Εχω δει πολλές φορές σε χώρους ειδικής στάθμευσης να παρκάρουν ασυνείδητοι οδηγοί ενώ η θέση είναι για τα ΑΜΕΑ κι η κοινωνία, οι αρμόδιοι φορείς τρεις λαλούν και δυο χορέυουν, μόνο όταν πλησιάζουν οι γιορτές δείχνουν ενδιαφέρον κι αυτό για δείξουν οτι κάτι κάνουν μα στην πραγματικότητα είναι face-ψεύτικο...!! Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες ΔΕΝ είναι άρρωστα,δεν ψάχνουν για θεραπεία μα για αποδοχή.Ας ανοίξουμε όλοι την αγκαλιά μας σε αυτά τα παιδιά,όπως ανοίγει η ψυχή μας την άνοιξη κι ας τα γεμίσουμε με αγάπη γιατι πραγματικά το αξίζουν.Μην τα προσπερνάτε...είναι εκεί έξω,δίπλα μας! Μην κάνετε πως δεν τα βλέπετε...Δώστε ΑΓΑΠΗ αυτό είναι το κλειδί να ζωγραφιστεί στα μάτια αυτών των παιδιών ένα τεράστιο χαμόγελο.Το 2015 μόλις ξεκίνησε που σημαίνει 365 ευκαιρίες να δείξουμε την αγάπη μας,365 ευκαιρίες ν'ανοίξουμε την αγκαλιά μας,365 ευκαιρίες να βοηθήσουμε μα ΜΗΔΕΝ ευκαιρίες για δικαιολογίες!! Κι αν τα παραπάνω γραφόμενα μου είναι "καυστικά" είναι γιατί στηλιτέυουν την πραγματικότητα την οποία ζούμε...Οι γονείς μου ένα απο τα πράγματα που μου έμαθαν είναι να εκφράζω τα όποια συναισθήματα με διακατέχουν όχι μια μέρα το χρόνο αλλά όλο το χρόνο ακόμη και με τον  πιο απλό τρόπο.'Ισως ν'ακούγεται εγωιστικό αλλά εάν δε μεγάλωνα με αυτές τις αρχές, η καρδιά μου δεν θα ήταν ανοιχτή κι εγώ δεν θα ήμουν 'ΑΝΘΡΩΠΟΣ αλλά ανθρωπάκι!..[Α]

                              Αφροδίτη Μαργαρίτη