Αν η αγάπη ήταν αγέρι θα μουν πολύχρωμες κορδέλες
πράσινες για να ελπίζεις, άσπρες για ν ακολουθείς το φως
μπλε για να κλείνεσαι στην αγκαλιά του Ποσειδώνα σαν το χες ανάγκη
κίτρινες για να μη με ξεχνάς και κόκκινες για να χεις δύναμη να μ αγαπάς
Αν η αγάπη ήταν βροχή θα μουν οι πιο λεπτές της σταγόνες
να κυλώ αργά στο μέτωπο μου στο κάμα του καλοκαιριού
να κρύβω τα δάκρυα από το πρόσωπό σου σαν πονάς
μα πάνω απ όλα να δροσίζω την κουρασμένη σου ψυχή.
Αν η αγάπη ήταν σύννεφο θα μουν η γέφυρα να σε ενώνω με τα ουράνια
σαν μονοπάτι να μ ακολουθείς τις δύσκολες νύχτες που οι δρόμοι ματώνουν
γιοφύρι στο χθες που σε πόνεσε και στο αύριο που γίνεται καλύτερο
σαν οι μικροί τολμούν και οι μεγάλοι σκύβουν από φόβο.
Μα η αγάπη δεν είναι τίποτα απ΄όλα αυτά μα κι όλα αυτά μαζί
Είναι εγώ...είναι κι εσύ...
Είναι αυτό που έγινε ΕΜΕΙΣ, είναι τα όμορφα που ζήσαμε, τα δύσκολα
που αντέξαμε...το αύριο...που ποιος ξέρει σε τι μονοπάτια θα μας οδηγήσει
Αγάπη..αγγίξαμε το ΟΛΟΝ ....και δεν τρομάξαμε,
κι όσο κι αν άλλους δρόμους τραβήξαμε, γυρίσαμε στο πρώτο σημείο
εκεί που ο καθένας μας περίμενε τον άλλον χωρίς να το ξέρει
κι αν αυτό δεν είναι ολοκληρωτική αγάπη , τότε μάτια μου τι είναι;
(Αγάπη-Κατερίνα Γ.Σικλαφίδου)
(Αγάπη-Κατερίνα Γ.Σικλαφίδου)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τα σχόλιά σας