Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

" ..οι ώρες που πίνεις παρέα με την αντοχή σου.." Α.Παπαδάκη

Αυτές οι μαύρες ώρες, μαύρες σαν κατράμι, που πίνεις παρέα με την αντοχή σου..Το μόνο που θέλεις, εκείνες τις ώρες, είναι να καταστρέψεις τον εαυτό σου..
Να του στήσεις παγίδα.. Να τον ξεγελάσεις.. Να τον στήσεις στον τοίχο και να τον εκτελέσεις..
Και νιώθεις μια ύπουλη ευχαρίστηση, ακολουθώντας το σχέδιό σου..Και πίνεις, πίνεις, μέχρι να φτάσεις στα έγκατα της κόλασης..
Κι ούτε κει δε βρίσκεις κανένα -πού πήγαν τόσοι αμαρτωλοί;- να σου πει για πού ξεκίνησες, ρε φιλαράκι..;
Εγώ είμ' εδώ..Είμ' εδώ και σ' αγαπάω..
Κι εσύ να γείρεις το κεφάλι σου στον κόρφο του, να ξεχάσεις την εκτέλεση, να κλάψεις σαν μωρό..
Ούτ' εκεί δε βρίσκεις κανέναν..
Λάκισαν όλοι κι από κει..
Κανένας δε σε περιμένει.. Πουθενά.....


(Α.Παπαδάκη)

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για λυκος..Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο

Μη λες πως θάν’ καλύτερος ο νυν από τον τέως
Πως θά 'ναι το λυκόπουλο καλύτερο απ’ τον λύκο
Τότε μονάχα να χαρείς: αν θά ΄ναι ο τελευταίος!

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

"..και να γυρνάς επιδεικτικά την πλάτη στο φως."


Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι Αποτέλεσμα εικόνας για ζωηυπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Μούτρα. Νʼ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σʼ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα ʽναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Οι καλόγεροι του Κωστή Παλαμά

Είμαστ' οι άνεργοι και οι άχαροι,
Αποτέλεσμα εικόνας για κεραυνοςκαι της ζωής είμαστ' εμείς οι καταλαλητάδες,
για να πατάμε και να σβήνουμε είμαστε
τα ωραία και τ' αληθινά, τ' άνθια και τις λαμπάδες.

Τον ήλιο και τα ηλιόχαρα οχτρευόμαστε,
και τις αγάπες της καρδιάς και του παιδιού τα γέλια,
με νεκροσάβανο σκεπάζουμε
το Λόγο τον τετράψυχο στα γαληνά Βαγγέλια.

Είμαστ' ο κούφιος ήχος ο παράταιρος
στων κεραυνών το ταίριασμα και στων κελαϊδημάτων,
χαλάσματα και σκιάχτρα κάνουμε
τους θείους ναούς και τα λευκά κορμιά των αγαλμάτων.

Μα να ο ραγιάς τα σύντριψε τα σίδερα,
«Ζωή!» ο Τεχνίτης έκραξε, Σοφέ, αλαλάζεις «Νίκη!»
φύγαμε τότε και τρυπώσαμε
μέσ' στων ερήμων τις μονιές και γίναμεν οι λύκοι.

Και τώρα κάθε που απαντήσουμε
την Υπατία την άτρομην Ιδέα την αστρομάτα,
τη σφάζουμε, τη χιλιοκομματιάζουμε,
και - ω λύσσα! - τα κομμάτια της τα ρίχνουμε στη στράτα.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Τι είναι αγάπη?

Αγάπη είναι να μην κουράζεσαι. Να μην κουράζεσαι να κάνεις, να μην κουράζεσαι να λες.

Αγάπη είναι να μην ακούς, να μη σκέφτεσαι, να μην αξιολογείς.

Αγάπη είναι να συνεχίζεις να βλέπεις την ίδια αγαπημένη σου εικόνα, ακόμα και όταν όλα γύρω σου καταρρέουν. Να βλέπεις το φως πίσω από τα σύννεφα.

Αγάπη είναι να ξετρυπώνεις την πιο απίστευτη λεπτομέρεια και την αγκαλιάζεις. Και να μην την αφήνεις, να την κάνεις ένα με το είναι σου – τόσο πολύ ώστε στο τέλος να μη θυμάσαι καν τη στιγμή που την πρόσεξες. Να είναι σα να υπήρχε από την αρχή του κόσμου.

Οι επιθετικοί προσδιορισμοί του έρωτα,Ν. Καρατζάς

Έρως νεφεληγερέτης
Έρως τρυφερός, τρυφηλός, ηδύς, ηδυπαθής
Έρως υγρός, διεισδυτικός, εκ βαθέων
Έρως λεπτός και εύθραυστος
Έρως μελαγχολικός, τυραννισμένος
Έρως από κόκκινο και μαύρο
Έρως από γιασεμί
Έρως σκληρός, βίαιος, δύσκολος
Έρως οδυνηρός
Έρως ανυπεράσπιστος
Έρως αφρούρητος και πολιορκημένος
Έρως πορθητής, ηγεμών, τύραννος
Έρως καβαλάρης
Έρως ανέφελος, ανώδυνος κι ανώφελος
Έρως νοσταλγικός, θλιμμένος
Έρως απελπισμένος
Έρως μοναχικός, ανεξήγητος, ανεξίτηλος
Έρως αυγουστιάτικος, καλοκαιρινός
Έρως λυπημένος στην άκρη της νύχτας
Έρως ένδοξος, επηρμένος, αγέρωχος
Έρως άπληστος, απεγνωσμένος
Έρως Πολιούχος
Έρως απαλός, στα όνειρα των κοριτσιών
Έρως πάνδημος και ουράνιος
Έρως ματωμένος από τα πάθη
Έρως βαθύς και άνισος
Έρως, Έρως.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

'Ανοιξη-Καρυωτάκης

Έφτασ’ η ώρια Άνοιξη -το λεν τα χελιδόνια-
κι ο σκυθρωπός Χειμώνας εκίνησε να φύγει·
του στέλνει κείνη λούλουδα, αυτός της ρίχνει χιόνια,
και με τ’ αθώο γέλιο της τα δάκρυά του σμίγει.
Στο γαλανό παλάτι του ο Φοίβος τριγυρίζει
και, χύνοντας, αφόβιστα ολόχρυσες αχτίδες,
σ’ ό,τι στο δρόμο του βρεθεί το χρώμα του χαρίζει
κι αφήνει πίσω του χαρά και άσβεστες ελπίδες.
Τα δέντρα πρασινίσανε και γιόμισαν λουλούδια·
του πιστικού ακούγεται η γέρικη φλογέρα
να σιγολέει άφταστα κάθε πρωί τραγούδια,
και τα πουλιά να κελαηδούν τον ύμνο τους στη μέρα.
Παντού ξεχύνετ’ η χαρά. Μόνον εσύ, μικρή μου,
βλέπεις τις τόσες ομορφιές με μάτια δακρυσμένα.
Έλα να βρεις παρηγοριά στ’ ολόθερμο φιλί μου!
Επρόβαλε η Άνοιξη! Ξέχνα τα περασμένα!



(Άνοιξη - Κώστας Καρυωτάκης)

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Η σχέση με το χρόνο


Γνωρίζεις πώς να βάζεις όρια στους άλλους;

Γνωρίζεις πώς να βάζεις όρια στους άλλους;

Μπορεί να αλλάξει η ζωή μας βάζοντας όρια στους άλλους; Ποια και πως;

Τα προσωπικά μας όρια που πρέπει να βάζουμε στους άλλους συνηθίζονται πολλές φορές να κατηγοριοπούνται σε 7 κατηγορίες. Αυτές τις κατηγορίες θα σας παρουσιάσω σήμερα, προσθέτοντας και τις δικές μου παρατηρήσεις.

Γράφει η ψυχολόγος και συγγραφέας Εlyane Savage.


Φυσικά όρια:

Αναφέρονται στο σεβασμό που πρέπει να δείχνουν οι άλλοι για τον δικό σου προσωπικό χώρο. Παραβιάζονται όταν κάποιος μπαίνει στο δωμάτιό σου χωρίς να σου ζητήσει την άδεια, χρησιμοποιεί τα πράγματά σου χωρίς να σε ρωτήσει ή διαβάζει προσωπικές σου σημειώσεις όπως το ημερολόγιό σου, ακόμα και τα μηνύματα στο κινητό σου στα κρυφά. Στα φυσικά όρια συμπεριλαμβάνονται φυσικά και τα σωματικά, όταν κάποιος σε αγγίξει ή σε πειράξει σωματικά χωρίς να το θέλεις.

Διανοητικά όρια:

Αναφέρονται στο σεβασμό για τις ιδέες και τις σκέψεις σου. Παραβιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να υποτιμήσει την αντίληψή σου λέγοντας πράγματα όπως «αυτό είναι μονάχα στη φαντασία σου» ή «αυτό δεν μπορεί να το πιστεύεις πραγματικά» κτλ.

Συναισθηματικά όρια:

Συνεχίζονται με το σεβασμό για τα αισθήματά σου. Παραβιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να τα ακυρώσει ή τα αγνοεί. Επίσης όταν σε θεωρεί δεδομένο ή σου επιτίθεται μειώνοντάς σε ή ντροπιάζοντάς σε.

Κοινωνικά όρια:

Αφορούν το σεβασμό για τις επιλογές των κοινωνικών σου επαφών. Παραβιάζονται όταν κάποιος σου κάνει κριτική γι αυτές τις επιλογές. Μα τι στο καλό θες μαζί της! Γιατί θες να πας να δεις την ταινία; Και όλα τα παρόμοια…

Σεξουαλικά όρια:

Ορίζουν τον δικό σου ιδιωτικό χώρο : Ποιον θα αγγίξεις και ποιος θέλεις να σε αγγίξει. Έτσι, κανείς δεν μπορεί να σε αγγίξει σωματικά. Ορισμένες από τις παραβιάσεις αυτών των ορίων είναι προφανείς όπως ο βιασμός από έναν άγνωστο ή γνωστό. Άλλες όμως όπως το πονηρό βλέμμα το γδύσιμο με τα μάτια και το δήθεν αθώο πείραγμα είναι λιγότερο προφανείς γι αυτό και προκαλούν σύγχυση.

Οικονομικά όρια:

Αναφέρονται στον δικό σου τρόπο να κερδίζεις να ξοδεύεις και να αποταμιεύεις τα χρήματά σου καθώς και στο ελάχιστο που χρειάζεσαι για να νιώσεις ασφάλεια. Οι διαφορετικές στάσεις απέναντι στο χρήμα μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στις σχέσεις ιδιαίτερα αν δεν υπάρχει σεβασμός για τον τρόπο ζωής του άλλου ανθρώπου.

Χρονικά όρια:

Αφορούν το σεβασμό για τους τρόπους διεκπεραίωσης των πραγμάτων τους δικούς μας και των άλλων. Μερικοί είναι ακριβείς και τακτοποιούν τις υποθέσεις τους έγκαιρα. Άλλοι πάλι είναι της τελευταίας στιγμής και προτιμούν να ζουν με την ένταση που φέρνει η εκπνοή μιας προθεσμίας.

Δυστυχώς αυτό που δεν είναι παρά ασαφή προσωπικά όρια συχνά παρερμηνεύεται.

Εκλαμβάνεται ως προσβολή. Εγώ λόγου χάρη δεν είχα καλή σχέση με την ώρα. Πήγαινα πάντα καθυστερημένη. Αυτό προσέβαλλε τους ανθρώπους που με περίμεναν. Φαινόταν σαν να μην μπορούσα να σχεδιάσω τον χρόνο μου. Προγραμμάτιζα να κάνω πολλά πράγματα πριν συναντήσω κάποιον και έτσι δεν προλάβαινα να είμαι στην ώρα μου.

Αυτός όμως ήταν ο προφανής λόγος. Στην πραγματικότητα χωρίς να το συνειδητοποιώ  επέλεγα να πάω στο ραντεβού αργότερα από τον άλλο. Ήταν γιατί η αναμονή μου προξενούσε μεγάλο άγχος. Σκεφτόμουν ότι με ξέχασαν ότι με έστησαν ανησυχούσα για την απόρριψη. Καλύτερα λοιπόν να με περιμένουν παρά να τους περιμένω εγώ.

Η σύγχυση των ορίων

Τα όρια είναι ένας φράχτης γύρω από το σπίτι σου. Αυτοί οι συμβολικοί φραγμοί έχουν τρεις στόχους.

-Να κρατήσουν μακριά τους άλλους από τον δικό μας χώρο
-Να μας κρατήσουν μακριά από τον χώρο των άλλων
-Να μας δώσουν μια αίσθηση ολότητας.

Ένας χαμηλός φράχτης επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ των γειτόνων. Δεν εμποδίζει την ροή της ενέργειας (από και προς). Παρόλα αυτά ξέρουμε που τελειώνει ο ένας και που αρχίζει ο άλλος. Όμως όταν κάποιος φτιάξει έναν πολύ υψηλό τοίχο η επικοινωνία σταματά. Οι άνθρωποι που αντί να θέτουν όρια χτίζουν τείχη το κάνουν γιατί χρειάζονται επιπλέον προστασία και ασφάλεια. Αν όμως ήξεραν να χαράξουν σαφή όρια, ίσως δεν θα ήταν αναγκαίο να κλειστούν μέσα σε τείχη.

πηγή:ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

ΕΓΩ.... ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ ΑΝΑΒΩ ΤΑ ΚΕΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΒΗΝΕΙ Ο 'ΑΝΕΜΟΣ... Α.Παπαδάκη


Μ΄ 'ενα Αχ! Κατερίνα Σικλαφίδου

Μ' ένα "Αχ!" απ' το στόμα της μάνας, που ρίζα βαθιά στα σπλάχνα της έχει και λούζεται απ' τον ιδρώτα της, γεννιέται ο άνθρωπος.
Tο πιο γλυκό, το πιο βαθύ, το πιο ολοκληρωμένο, το "αχ" του πιο γλυκού πόνου. Της νέας ανάσας, του καρπού που την άνοιξη ξεπροβάλλει για να θυμίζει στο γκρίζο τοπίο του χειμώνα την αναγέννηση. Ένας ερχομός που φέρνει χαρά, αισιοδοξία και μια υπόσχεση πως η νέα ζωή αν και βγαλμένη μέσα από πόνο κάτι καινούριο  θα φέρει.
Πόνος  γλυκός, ανάλαφρος έλκει κάθε άνθρωπο πάνω στη γη κι αποζητά να βογκήξει το στόμα του.
Μα είναι κι εκείνο το "αχ" του πόνου του σωματικού που σκίζει τα σωθικά. Αλλά δε θέλω να πω γι αυτό.
Θα πω γι΄αυτό του έρωτα! Ναι! κείνο του φτερωτού Θεού που σε στοχεύει με τα βέλη του τα ποτισμένα στο πιο γλυκό δηλητήριο που άνθρωπος  ακόμη δεν ανακάλυψε.
Κι αναγκάζει  στο μέσα μας να φτερουγίζει. Και γεννά χαμόγελα στα θλιμμένα ή ανέκφραστα πρόσωπά μας. Κείνο που σφίγγει το στομάχι και μυριάδες πεταλούδες ξεχύνονται από το πουθενά καθώς καρτεράς μια συνάντηση. Και στου φιλιού τον πόθο αναριγεί το κάθε σου κύτταρο, χάνεται κάθε σου σκέψη κι είναι λες και το κορμί σου ξαφνικά να αιωρείται στο τίποτα απαλλαγμένο από το νόμο της βαρύτητας.
Ή απ΄την άλλη το "αχ" της προσμονής ενός ανεκπλήρωτου έρωτα.Με βλέμμα δεμένο στ΄ απέραντο, να χάνεσαι μαζί με τον ήλιο που βουτά στο πέλαγο σαν πάει να κοιμηθεί κι ο αναστεναγμός δεμένος κι αυτός με τα πιο ανεκπλήρωτα όνειρά σου.Της λαχτάρας να φτάσεις,ν΄αντέξεις, ν' αγγίξεις ώστε συνοδευόμενη με την αίσθηση της ικανοποίησης να βγει απ΄τα χείλη σου το "αχ" του πάθους και της χαράς του έρωτα.Μα και κείνο που βγαίνει από τα σπλάχνα μας-βαρύς συνοδός της απογοήτευσης - σαν σου προσφέρουν τα ομορφότερα ψέματα ντυμένα με τα ιμάτια της αλήθειας. Έτσι για να είναι πιο γλυκά σαν θα τ' ακούσεις. Για ν΄αφεθείς..να πιστέψεις στο ανύπαρκτο και τέλος ν΄αφεθείς το τέλειο ψέμα.
Πόσα πολλά τα "αχ"!!
Σαν αυτό που βγαίνει από το στόμα σου καθώς ο ιδρώτας από τον κάματο στο λιοπύρι του καλοκαιριού, στεγνώνει το μέσα σου. Ροζιάζουν τα χέρια και βαραίνει το βήμα σου από την κούραση της μέρας. Είναι εκεί να σου θυμίζει τον αγώνα σου για επιβίωση, την προσπάθεια κάθε στιγμής μιας ολάκερης ζωής να βάλεις το καρβέλι στο τραπέζι, να γίνεις "άξιος" και να δημιουργήσεις . Να ανοίξεις το δρόμο, να τον κάνεις πιο εύκολο για τα παιδιά σου. "Αχ!να μην στερηθούν κι αυτά όπως εσύ." "Αχ! να φτάσουν ένα βήμα παραπέρα από σένα".
Και σαν γυρνάς τα μάτια στον ουρανό, απεγνωσμένος ζητώντας βοήθεια από τη χάρη Του στα μικρά ή μεγάλα προβλήματα που χτυπούν την πόρτα σου ...όταν ζητάς να λυτρωθείς από τον πόνο, την αρρώστια και ανήμπορος αναζητάς ελπίδα..κείνο το "Αχ"! σκίζει ψυχή και ουράνια μαζί.
Μα και της χαράς ! Σαν η έκπληξη χτυπά την πόρτα σου και εύηχα γέλια γεμίζουν το χώρο. "Αχ! τι χαρά μου δίνεις...""Αχ!τι καλά που ήρθες..." Τριαντάφυλλο που ανθίζει στο καταχείμωνο και κάνει το χιόνι κόκκινο, βελούδο να χαθείς μέσα του. Να ρουφήξεις κάθε σταγόνα δροσιάς που σου προσφέρει τούτη η χαρά. 
Κι όταν τρομάζεις...
κι όταν βαριέσαι...
κι όταν κάνεις τη ζημιά...
κι όταν πονέσεις...
κι όταν εκπλαγείς..
κι όταν κουραστείς...
κι όταν βαρεθείς....αχ! θα πεις...μια λέξη μικρή που περνά χωρίς να την σκεφτούμε  κι όμως σαν μυστικός συνοδοιπόρος πορεύεται πλάι μας σε κάθε έκφανση της ζωής μας.Το πρώτο γράμμα και παρά λίγο το τελευταίο της ελληνικής αλφαβήτου..
Τόσα "αχ" όσο διαρκεί η ζωή και τόσο διαφορετικά όπως η ίδια η ζωή. Με το δικό του χρώμα το καθένα, τη δική του γεύση, το δικό του διαφορετικό άγγιγμα στην ψυχή μας.
Τόσα "αχ" που εύχομαι και θα θελα να είναι μονάχα "αχ"...χαράς!


Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *