Περί φιλίας σκέψεις..! Κατερίνα Σικλαφίδου

Πριν μέρες κάποιος με ρώτησε πως μπορούμε να γίνουμε φίλοι...Κάποιος που δεν τον γνώριζα εκείνη τη στιγμή, αλλά χρόνια πριν..Τι έκπληξη αλήθεια...απάντησα απλά σχεδόν αθώα και παιδικά..."Μα εγώ είμαι φίλη σου.."

Από εκείνη την ημέρα σκέφτομαι...χωρίς βέβαια να έχω συγκεκριμένες σκέψεις...Σήμερα μέσα στον έντονο συναισθηματισμό που νοιώθω είπα να απαντήσω με την δική μου ψυχή στο περί φιλίας.

Είναι γνωστό σε όλους μας το πως χαρακτηρίζουμε κάποιον φίλο μας. 

Είναι φίλος μας αυτός που σε κάποια στιγμή μας στάθηκε. Που κάνουμε καθημερινά παρέα. Που μοιραζόμαστε πιθανόν τα μυστικά μας. Αυτός που μας δίνει την βοήθειά του.Εκείνος που θεωρούμε ότι μας αγαπάει , είναι κοντά μας και τέλος πάντων αυτός που μας κάνει και νοιώθουμε καλά όταν είναι κοντά μας . Αυτό είναι βεβαίως αμφίδρομο.

Για να θυμίσω λοιπόν σ αυτόν που με ρώτησε αλλά και για να το μοιραστώ μαζί σας θα προσπαθήσω να σας δώσω το τι υπάρχει πίσω απ όλα τα παραπάνω που ανέφερα.

Για να δούμε μια τριανταφυλλιά να ανθίζει και να μας προσφέρει την ομορφιά του ρόδου, δεν φτάνει να σπείρουμε απλά το φυτό. Συνήθως όλοι μας σκαλίζουμε το χώμα, φροντίζουμε να είναι καθαρό χωρίς πέτρες και βραχώδες υπέδαφος, του βάζουμε λίπασμα και μετά με αγάπη φυτεύουμε την τριανταφυλλιά και με φροντίδα προσπαθούμε να την αναστήσουμε. Αν δεν γίνουν όλα αυτά τότε το φυτό μας δεν θα φυτρώσει και δεν θα μας δώσει την ομορφιά που κρύβει μέσα του. 

Έτσι γίνεται και με την φιλία. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι τυποποιημένες ούτε κι εύκολες. Γνωρίζουμε έναν άνθρωπο, περνάμε χρόνο μαζί του...μοιραζόμαστε στιγμές...γελάμε - κλαίμε, αλλά ωστόσο έρχεται η ώρα που επειδή αλλάξαν κάπως οι καταστάσεις, ήρθαν αποστάσεις, χώρισαν οι δρόμοι κλπ..που σε ρωτά "Πως μπορούμε να γίνουμε φίλοι".

Οι ανθρώπινες σχέσεις διέπονται από την αρχή της αμοιβαιότητας. Κάτι δίνουμε κάτι παίρνουμε. Η φιλία που εντάσσεται μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις και είναι κατ εμέ ένα "ύψιστο αγαθό"πρέπει να είναι καθαρή , ατόφια, στέρεα και να μπορέσει να ανθίζει.Μια βασική προϋπόθεση είναι η κατανόηση. Οφείλουμε να κατανοούμε τις σκέψεις, τις πράξεις τις κουβέντες όσων επιλέγουμε να έχουμε κοντά μας. Δεν είναι απαραίτητο να δικαιολογούμε το κάθε τι που κάνουν. Ακόμη κι αν κάτι δεν μας αρέσει, αρκεί να το κατανοήσουμε. Ας πούμε ότι η πράξη τους μας ενόχλησε, εάν σκεφτούμε και καταλάβουμε το γιατί έγινε...ακόμη κι αν δεν το δικαιολογούμε..μέσα μας θα καθίσει πιο ήπια χωρίς να βγάζει αγκάθια και να μας ματώνει. Κατανόηση λοιπόν. Να κατανοώ το πως και το γιατί. Ένα άλλο πολύ σοβαρό υποστύλωμα της φιλίας είναι η ειλικρίνεια.Αν γεμίσουμε την σχέση με ψέματα μικρά- μεγάλα, με μισές αλήθειες και με λόγια που μας φορούν μια μάσκα στο πρόσωπο έχουμε σπείρει τα χειρότερα ζιζάνια που τρώνε τη ρίζα της σχέσης και την ξεραίνουν. Αν θέλουμε υγιή σχέση οφείλουμε να τολμάμε να λέμε την αλήθεια κοιτώντας τον άλλον στα μάτια. Σημασία δεν έχει αν είναι σκληρή ή σε χαϊδολογά..σημασία έχει να διατηρείς την καθαρότητα στη σχέση. Ειλικρίνεια λοιπόν. 

Τέλος το κυριότερο λίπασμα για να ανθίσει μια σχέση είναι η εμπιστοσύνη. Πρέπει να μπορώ  να σε εμπιστευτώ. Να κοιτώ στα μάτια σου και να ξέρω. Να ακούω τα λόγια σου και να μην αμφιβάλλω. Να μου μιλούν άλλοι και να ξέρω ότι εσύ δεν έχεις σχέση μ αυτό που περιγράφουν γιατί εγώ είμαι σίγουρη για σένα. Εμπιστοσύνη λοιπόν.

Παρατηρείστε τώρα, τις τρεις λέξεις και δείτε πόσο αλληλένδετες είναι. Αν δεν κατανοήσω και δεν είσαι ειλικρινής δεν μπορώ να εμπιστευτώ. Πάνω στις τρεις λέξεις αυτές στήθηκε μια ολόκληρη φιλοσοφία στην αρχαία Ελλάδα, γνωστή ως Επικούρεια Φιλία. 

Συνοψίζοντας γιατί θεωρώ ότι σας κούρασα, για να έχει γερές βάσεις μια φιλία οφείλει να έχει τις τρεις συνιστώσες της Επικούρειας φιλίας. ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ-ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ-ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.

Δεν έχω λοιπόν να απαντήσω τίποτα περισσότερο στην ερώτηση του κατ εμέ φίλου μου και δεν του είπα κάτι καινούριο απλά του θύμισα με αγάπη ότι είχε ξεχάσει, αισιοδοξώντας να έχω μοιραστεί κάτι από την σκέψη και την ψυχή μου μαζί σας που μπορεί και να σας φανεί χρήσιμο.