Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ Η ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!


Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

ΚΑΒΑΦΗΣ


[Κ]αλημέρ[Α]!!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ...ΛΙΓΗ ΑΚΟΜΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΜΑΣ "ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ" ΘΑ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ!..[A]

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

[Κ]αλημέρ[Α]!!


Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

'Οταν λέιπεις σε κάποιον φαίνεται...

'Oλοι μας λίγο πολύ έχει τύχει έστω και μια φορά στη ζωή μας να πούμε την παροιμία και να την κάνουμε πράξη,όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό..πάει το βουνό στο Μωάμεθ.Με τεπόζιτο γεμάτο αναμνήσεις,συναισθήματα και στιγμές χαραγμένες ανεξίτηλα στην ψυχή, η μηχανή της καρδιάς βάζει μπρος τη μηχανή και ξεκινά....στη διαδρομή το μόνο που σκέφτεται είναι η χαρά της έκπληξης! Το ήρθα να σε δω γιατί μου έλειψες δεν μένει στα λόγια ζωγραφίζεται ταυτόχρονα και στα μάτια! Μάτια που λάμπουν απο χαμόγελα...κι ενώ εσύ περιμένεις την ίδια ανταπόκριση δεν την έχεις...είναι αυτό που λέμε άλλα ελπίζεις...άλλα νομίζεις και άλλα γίνονται! Και ναι! πληγώνεσαι...καταλαβαίνεις πως δεν έπρεπε να ξεκινήσεις καν...γιατί απλά νόμιζες... γιατί μπέρδεψες το νομίζω με το ισχύει! Και στην τελική τα βάζεις και με τον εαυτό σου γιατί ακάλεστος δεν πας πουθενά και εκεί είναι που προσγειώνεσαι απότομα! 'Οχι γιατί δε σου φέρθηκαν καλά απλά γιατί μια άλλη αντίδραση,έκφραση περίμενες...με αποτέλεσμα να απογοητευτείς...και 'κει που το χαμόγελο ήταν μέχρι τ'αυτιά,έφυγες με κρεμασμένα τ'αυτιά... μουτζώνοντας τον εαυτό σου γιατί όταν στο ζήτησαν το έκανες πράξη είχες υποσχεθεί ποτέ ξανά γυαλιά ηλίου...Συμπέρασμα δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν,αγαπάμε γιατί έτσι νιώθουμε!'Ολοι οι άνθρωποι δεν είναι το ίδιο κι ο καθένας αγαπάει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο...Μόνο που καμιά φορά καλό θα ήταν να δείχνουμε τα συναισθήματα μας γιατί οι υποθέσεις δίνουν και παίρνουν..γι'αυτό και ο μεγαλύτερος αντίπαλος στις όποιες σχέσεις των ανθρώπων είναι τα σενάρια που δημιουργούνται στο μυαλό.Μα παρόλα αυτά  κι οι απογοητέυσεις μέσα στη ζωή είναι πως θα μάθεις εαν δεν πάθεις?κι όταν νιώθεις προσπαθείς να κατανοήσεις...οχι να δικαιολογήσεις απλά να κατανοήσεις! 'Αλλωστε όταν λείπεις σε κάποιον φαίνεται όπως και όταν δε του λείπεις δε χρειάζεται λοιπόν να του θυμίσεις  την παρουσία σου! Και να θυμάσαι το ν'αγαπάς δεν είναι τίποτα...το ν'αγαπάς και να σαγαπάνε όμως είναι το παν!..[Α]φροδίτη Μαργαρίτη 12-8-2016

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

[Κ]αλημέρ[Α]!!!!!

'Ισως γι'αυτό τελικά στη ζωή να με διακατέχει πάντα η αισιοδοξία!..[Α]

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2016

Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά... [Κ]αλημέρ[Α]

Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια”. Με αγαπημένο Μικρό πρίγκιπα να έχετε μια όμορφη μέρα-[Κ]αλημέρ[Α]!..[Α]


Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ


[K]αλημέρ[Α] κόσμε με υγεία και δύναμη!!

Να ελπίζεις , να ελπίζεις πάντα , πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους
που τους ρημάζει η τρομερή "ευκολία"
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλοσύνη - πόθος ευγένειας - ηρεμία....
Νίκος Εγγονόπουλος

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Λειβαδίτης


[Κ]αλημέρ[Α]! Τόσο απλά...

Tόσο απλά...γιατί πάντα οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά!..[Α]

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Κάποιες φορές... [Α]

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, δεν υπάρχει τύχη, υπάρχει αυτή η συμπαντική ενέργεια που δονεί τη ζωή ανάλογα με την πρόθεσή!!!!

[Α]φροδίτη Μαργαρίτη

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2016

Take a smile.....[Κ]αλημέρ[Α]



Ο Αύγουστος κοντεύει στα μισά του και δεν έχουμε παρά να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να περάσουμε όσο πιο όμορφα γίνεται τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού. Κρατήστε το χαμόγελο και την καλή σας διάθεση συνοδοιπόρους κι εμείς θα τα ξαναπούμε λίγο πριν βγει ο μήνας.

Τρίτη 9 Αυγούστου 2016

Ας μιλήσουμε για ψυχολογική βία

Ας μιλήσουμε για ψυχολογική βία.



Ορισμός:Ψυχολογική Βία είναι η συμπεριφορά που αποσκοπεί στην περιφρόνηση του άλλου, με στόχο την αποδυνάμωση και υποταγή του, τον έλεγχο και τη διατήρηση της εξουσίας

Συμπτώματα:  Έλεγχος στη ζωή του άλλου
Απομόνωση από την οικογένεια
Παθολογική ζήλια
Υποτίμηση
Ταπεινώσεις 
Πράξεις εκφοβισμού ή Απειλές
Αδιαφορία 
Άρνηση της άμεσης επικοινωνίας.

Δεν είναι απαραίτητο να τα βιώσετε όλα μαζί. Και ένα μόνο του όταν γίνεται κατ' εξακολούθηση αρκεί.

Θεραπεία:  υπάρχει;        

Ανάρρωση: Χρονοβόρα αλλά αξίζει τον κόπο.

Η ψυχολογική βία είναι ίσως η χειρότερη μορφή βίας μιας και δεν είναι εμφανής. Στην σωματική το βιώνεις αμέσως. Στην ψυχολογική, χάνεσαι.
Αν είσαι από τα άτομα που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους, είσαι γεμάτος ανασφάλειες και κόμπλεξ, ζητάς συνεχώς επιβεβαίωση για το αυτονόητο, εμπιστεύεσαι κατευθείαν, τότε σίγουρα είσαι το κατάλληλο θύμα, κι αν είσαι κι άτυχη/ος θα πέσεις ακριβώς πάνω στον άνθρωπο που θα στην ασκήσει. Νόμος του Μέρφι

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι που μας ασκούν ψυχολογικοί βία;

Είναι εκείνοι που  θέλουνε να επιβάλουν την άποψή τους, να δείξουνε την δύναμή τους, να ταΐσουμε τον εγωισμό τους, να κάνουνε τον άλλον κτήμα τους. Απαιτούν σεβασμό ο οποίος όμως απλά κερδίζεται και σου ζητούν  να τους εμπιστευτείς ενώ αυτό πρέπει να το κατακτήσουν.Εκείνοι που δεν αποδέχονται άλλη άποψη πέραν της δικής τους. Εκείνοι που δεν παραδέχονται τα λάθη τους.
Πολλές φορές το κάνουν επειδή σε "φοβούνται" και ο μόνος τρόπος να σε αντιμετωπίσουν είναι να σε μειώσουν. Άλλοτε πάλι σε βλέπουν να "πετάς ψηλά" κι επειδή δεν σε φτάνουν σε τραβούν προς τα κάτω ασκώντας σου ψυχολογική βία. Άλλοι πάλι το κάνουν γιατί  σε θέλουν στη ζωή τους κι επειδή δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν ούτε τρίχα πάνω τους προτιμούν να σε γεμίσουν ανασφάλειες, να μειώσουν την αυτοπεποίθηση σου για να μην μπορείς να φύγεις από το να διορθώσουν τον εαυτό τους. Υπάρχει και οι μερίδα εκείνων που έχουν επτασφράγιστα μυστικά και προκειμένου να βγουν στο φως την χρησιμοποιούν ώστε μπερδεύοντας το μυαλό σου  να μην φτάσεις ποτέ σ αυτά. 
Θα 'θελα καλή τη πίστη να βάλω και το ενδεχόμενο κάποιος να μην το καταλαβαίνει ότι ασκεί ψυχολογική βία. Θα το απαντούσε ίσως ένας ψυχολόγος. Προσωπικά με εξοργίζει ακόμη και η ιδέα του "να μην καταλαβαίνει" τι κάνει στον άνθρωπο που αγαπάει, οπότε το απορρίπτω αμέσως. 

Τι συμβαίνει στα θύματα;

Ακόμη κι αν την έχουν καταλάβει κι έχουν φύγει από μια τέτοια σχέση, δύσκολα σηκώνονται ξανά. Φοβούνται να εμπιστευτούν, ξεκινώντας από τον ίδιο τον εαυτό τους. 
Στην αρχή τον τιμωρούν  και τον χτυπούν ανελέητα πιστεύοντας πως έτσι θα σταθεί στα πόδια του (ο εαυτος τους)..Δε του συγχωρούν τίποτα και τον επικρίνουν με τον χειρότερο τρόπο. Λάθος τρόπος

Το να επικρίνεις ανελέητα τον εαυτό σου δεν σε οδηγεί πουθενά. Έκανες λάθος. Επέτρεψες να γίνει. Μάθε από αυτό και μη περνάς στο απέναντι άκρο. Δεν χρειάζεται να γίνεις εσύ ο θύτης του εαυτού σου.
Σε χρειάζεται. Πίστεψε σε σένα. Χάιδεψέ του τις πληγές και πάνω σ αυτές ορκίσου, ποτέ ξανά. Μάλωσέ τον στο βαθμό που του αξίζει. Ενίσχυσε την εμπιστοσύνη σου σ' αυτόν και προχώρα μαζί του παρακάτω. Έχεις την εμπειρία, μάθε να ξεχωρίζεις την αγριάδα από το στάχυ και προφύλαξέ τον μέσα από το να ζει.
Κάποιοι άλλοι πάλι νομίζουν πως φεύγοντας από μια τέτοια κατάσταση και μόνο είναι αρκετό. Μέγα Λάθος 

Επειδή τόλμησες δεν κέρδισες τον πόλεμο παρά μοναχά μια μάχη. Η νίκη θα έρθει όταν θα έχεις κατανοήσεις πλήρως τι σου συνέβει και πως το επέτρεψες να συμβεί. Όταν θα τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και θα έχεις ισορροπήσει μέσα σου. Αν όλα αυτά δεν συμβούν 99% θα πέσεις θύμα ξανά και ξέρεις γιατί; Γιατί πως να στο πω....το κουβαλάς ταμπέλα πάνω σου. Φωνάζει το πόσο ευάλωτη/ος είσαι. Είναι το πρώτο πράγμα που θα συζητήσεις σε μια επόμενη σχέση. Θ΄ανοίξεις την ψυχή σου σαν βιβλίο πιστεύοντας πως έτσι θα σε καταλάβουν και δεν θα σε φέρουν στην ίδια θέση. Κι εκείνοι όχι μόνο δεν θα το διαβάσουν αλλά σκίζουν και τις σελίδες του, εσένα δηλαδή.Θα έλξεις ότι δεν θες.

Ξεκίνα από το να θυμάσαι πως είσαι δυνατή/ος. Τόλμησες να κλείσεις μια πόρτα που άλλοι δεν τολμούν καν να αγγίξουν. Δούλεψε και θα γίνεις δυνατότερη/ος. Όταν εκτιμήσεις και σεβαστείς τον εαυτό σου όσο του αξίζει τότε θα έρθει πλάι σου και ο άνθρωπος που θα σε εκτιμήσει και θα σε σεβαστεί.
Ένας υπέροχος άνθρωπος κάποτε μου είχε πει: όσο είσαι ανισόρροπη, ανισόρροπους θα έλκεις. Δεν είχε άδικο.

Ξέρω πως είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως πέσαμε θύματα, μα ακόμη πιο δύσκολο θεωρώ πως είναι να το αποδεχτούμε και να το μοιραστούμε. Δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε σε κανέναν. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μας αγαπήσουμε και να χτυπήσουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο.
΅
Γι αυτό και θα το εξομολογηθώ:

Ήμουν θύμα ψυχολογικής βίας για πολλά χρόνια. Τολμώ να το πω.Κι αν αυτή μου η παραδοχή μπορεί να βοηθήσει κι άλλους  να το αποδεχτούν και να το παλέψουν θα το πω και θα το ξαναπώ χωρίς ντροπή και χωρίς φόβο.

Όσο για την θεραπεία που αναρωτηθήκαμε στην αρχή αν υπάρχει, ένα θα σας πω: ΠΊΣΤΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΑΣ είναι η μόνη θεραπεία.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Υ.Σ Και μην ξεχνάτε! Ο θύτης είναι το άτομο που θα σου λέει συνέχεια "σ αγαπάω αφού...."


Θυσία γίνε.....[Κ]αλημέρ[Α]



Η εικόνα προλογίζει βουβά το κείμενο που θα ακολουθήσει σε λίγο. Μείνετε στη λέξη "θύμα" και σκεφτείτε....

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Ξυπνήσαμε με όνειρα μισά....[Κ]αλημέρ[Α]



Ξυπνήσαμε με όνειρα μισά κι όμως όταν τα φτιάχναμε φάνταζαν τελειωμένα κι όμορφα. Ποιος να 'ξερε πως στην πορεία το όνειρο θα σταματούσε να 'χει την λάμψη την πρωταρχική, θα ξέφτιζε. Στιγμή δεν σκεφτήκαμε πως θέλει κι αυτό δουλειά.
Κι ενώ γευτήκαμε την πρώτη του γλύκα νομίσαμε πως χωρίς δουλειά θα στάζει αιώνια μέλι. Δεν πάει έτσι μάτια μου.
Τα όνειρα θέλουν ψυχή να γεννηθούν και μαγκιά για να ανθίσουν. Αγώνας είναι κι αυτά. Δε φτάνει να μπεις στο ριγκ θέλει και να ματώσεις,  να μικρύνεις την περηφάνια σου και λίγο για χάρη τους, να χεις την έγνοια τους σαν το λουλούδι που πρωτοφυτεύεις στη γλάστρα. Μα πάνω απ' όλα θέλει να είσαι αληθινός με σένα μη τύχει κι αντί να ξεφτίσει καταλήξει εφιάλτης.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

Μεγάλωσα πια...[Κ]αλημέρ[Α]


Μεγάλωσα πια. Δεν χάνω χρόνο δίνοντας εκατοντάδες δεύτερες ευκαιρίες σε ανθρώπους.
Ξέρω πλέον καλά πως όποιος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, σπάνια θα τη χρειαστεί.
Μεγάλωσα και δεν έχω υπομονή να μαντεύω όσα δε μου λες. Βαρέθηκα να μαντεύω. Θέλω να τα ακούσω και θέλω να τα δω.
Μεγάλωσα και θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους αληθινούς. Ανθρώπους που λένε αυτό που σκέφτονται και που σκέφτονται στ’ αλήθεια αυτό που λένε. Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους καθαρούς και διάφανους.
Η μοναξιά δε με φοβίζει, όπως με φόβιζε παλιότερα. Περνάω καλά με τον εαυτό μου και έχω πλέον συνειδητοποιήσει πως είμαι καλύτερα μόνη μου παρά με κακή παρέα.
Τους ανθρώπους πλέον δεν τους ξεχωρίζω από τα λόγια και τις υποσχέσεις- τους ξεχωρίζω από τα μάτια. Και εμπιστεύομαι επιτέλους την κρίση μου. Γιατί η πρώτη μου εντύπωση είναι συνήθως η σωστή. Πάντα ήταν. Τα μάτια δε λένε ψέματα. Αυτά εμπιστεύομαι.
Δε μου παίρνει πια ένα χρόνο ολόκληρο για να καταλάβω τι είναι και τι δεν είναι ένας άνθρωπος. Έμαθα να βλέπω, βλέπεις- όχι απλώς να κοιτάζω. Έμαθα να παρατηρώ και να μη χαραμίζω τον καιρό μου. Μου δόθηκε το δώρο του χρόνου.
Μεγάλωσα και ξέρω πλέον καλά πως ο άνθρωπος που κουτσομπολεύει τους πάντες σε εμένα, πίσω από την πλάτη μου θα κουτσομπολεύει και εμένα. Ο άνθρωπος που ζηλεύει και θέλει το κακό του άλλου -ακόμα και αν μου δείχνει πως είναι φίλος μου- θα ζηλεύει και θα θέλει και το κακό το δικό μου. Καταλαβαίνω πολύ περισσότερα πράγματα για έναν άνθρωπο από τον τρόπο που μιλάει εκείνος για τους άλλους παρά από τον τρόπο που μιλάνε οι άλλοι για εκείνον. Δεν ακούω τι λένε οι άλλοι.
Ξέρω πλέον καλά πως ο άνθρωπος που πρόδωσε και συνεχίζει να προδίδει, θα προδώσει κάποια στιγμή και εμένα. Και αυτούς τους ανθρώπους τους έκανα πέρα. Και νιώθω πιο καθαρή και πιο ελαφριά από ποτέ.
Μεγάλωσα και θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους που δε συμβιβάζονται με το άσχημο και το άδικο, που ονειρεύονται έναν κόσμο καλύτερο. Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους όμορφους. Από μέσα. Ανθρώπους που σκέφτονται και που μπορούμε να μιλήσουμε. Και ανθρώπους που μιλάμε χωρίς πολλά πολλά λόγια. Ανθρώπους που μπορώ να κάθομαι δίπλα τους σιωπηλή και να μην νιώθουμε την ανάγκη να γεμίσουμε τη σιωπή. Αλλά, όταν τη γεμίζουμε, μιλάμε στ’ αλήθεια.
Μεγάλωσα πια για τα «έλα μωρέ, δεν πειράζει». Πειράζει και παραπειράζει. Το είπαμε τόσες φορές αυτό το «δεν πειράζει» που πείραξε όλο μας το είναι. Και συνηθίσαμε να δεχόμαστε πράγματα που μας τρώνε από μέσα. Αλλά η ζωή είναι μικρή για να τη ζεις με καταστάσεις που πειράζουν και να παραμένεις σιωπηλός. Μεγάλωσα και σέβομαι πλέον πολύ τον εαυτό μου για να παραμένω σιωπηλή.
Δεν αντέχω πια τις ανούσιες σχέσεις, τις περιττές συζητήσεις και τις επιβεβλημένες επικοινωνίες. Δεν αντέχω να ακούω κούφια «σ’ αγαπώ», να βλέπω ψεύτικα χαμόγελα και να πιστεύω τα «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα» που τα παρασέρνει ο χρόνος και τα παίρνει ο διάολος. Δεν αντέχω κούφιους ανθρώπους, νεκρούς από μέσα και βρώμικους που προσπαθούν με βρωμίσουν και εμένα. Δε βλέπω πια ανθρώπους που δε θέλω να δω, δε δουλεύω για ανθρώπους που δε σέβομαι και δεν πιστεύω στο κρυμμένο καλό των ανθρώπων που μου δείχνουν πάντα την κακή τους πλευρά. Θέλω μόνο τα ουσιαστικά. Και, κάπως έτσι, είμαι επιτέλους ελεύθερη.
Μεγάλωσα και έμαθα να αγαπώ σαν να υπάρχει αύριο. Γιατί το «σαν να μην υπάρχει αύριο» είναι το μόνο εύκολο.
Στον έρωτα, ο Άλλος δεν είναι ούτε το απωθημένο μου ούτε το δεδομένο μου. Βρίσκω τη μέση λύση. Και σέβομαι την παρουσία και τη σταθερότητα. Αυτό που πολύς κόσμος βαριέται είναι αυτό που εμένα με ιντριγκάρει. Αν με κάνεις να νιώσω ασφάλεια, θα σου δώσω την περιπέτεια που χρειάζεσαι.
Έμαθα να αγαπώ τα αμοιβαία. Και να αγαπώ ανθρώπους που με αγαπούν. Και να σέβομαι ανθρώπους που με σέβονται. Ψάχνω όσους με ψάχνουν.
Μεγάλωσα και δε χρησιμοποιώ ποτέ υποκατάστατα. Σοκολάτας, ζάχαρης, ανθρώπων, σχέσεων.
Μεγάλωσα και λέω «Όλα ή τίποτα». Το «τίποτα» τίποτα δεν μπορεί να μου κάνει. Το «λίγο», όμως, με σκοτώνει.
Δεν έχω ανάγκη να με συμπαθούν όλοι ούτε να με θεωρούν όλοι όμορφη. Δεν έχω ανάγκη να κάνω πράγματα που δε θέλω για να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο με τη συμπεριφορά μου. Δεν έχω ανάγκη να είμαι σε όλους συμπαθής. Δε θέλω να είμαι σε όλους συμπαθής. Με νοιάζει να μπορώ να σέβομαι εγώ τον εαυτό μου. Με νοιάζουν οι άνθρωποι που τους νοιάζω και εγώ. Αυτούς νοιάζομαι. Σε αυτούς θα δώσω τα πάντα.
Δεν στεναχωριέμαι πια στα γενέθλια, γιατί μεγάλωσα ακόμα ένα χρόνο και δεν πρόλαβα να κάνω όσα θα ήθελα. Στα γενέθλια χαίρομαι γιατί είναι ευλογία το να μεγαλώνεις. Συγκεκριμένα, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί.
Μεγάλωσα και συνειδητοποίησα πως το δύσκολο δεν είναι να ξεχάσω το παρελθόν αλλά αυτό που είχα φανταστεί ως μέλλον. Και αυτό ακριβώς προσπαθώ να ξεχάσω. Και να φτιάξω ένα καινούριο. Ένα μέλλον που να μου ταιριάζει με όνειρα ολόδικά μου και όχι δανεικά, με όνειρα σημερινά και όχι ενός παλιού μου εαυτού. Μεγάλωσα και άλλαξα. Και άλλαξαν και τα όνειρά μου. Και σταμάτησα να μαζεύω παλιά μου όνειρα σαν ρακοσυλλέκτης.
Έχω μόνο τα καινούρια μου όνειρα και τα αγαπώ και τα προσέχω και τα φροντίζω κάθε μέρα.
Συνειδητοποίησα πως πολλές φορές δεν μπορώ να αλλάξω τις καταστάσεις, όσο κι αν προσπαθώ. Τότε είναι που μπορώ να αλλάξω τον εαυτό μου. Και να γίνω μια καλύτερη εκδοχή του. Και αυτό ακριβώς προσπαθώ κάθε φορά. Συνειδητοποίησα πως δεν μπορώ να κάνω πάντα αυτό που θέλω. Έχω, όμως, επιλογή. Και έτσι, δεν κάνω ποτέ αυτό που δε θέλω.
Μεγάλωσα και είμαι επιτέλους ελεύθερη.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Όνειρο μέσα σ’ όνειρο [Κ]αλήμέρ[Α]


Το υστερνό μου φίλημα στο μέτωπο σου πάρε
και άφησε με, αγάπη μου, δυο λόγια να σου πω
Αλήθεια λές σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου
χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό.
Μα αν η ελπίδα πέταξε σε μέρα ή σε νύχτα
εκεί με σκέπασε βουνό της δυστυχιάς μεγάλο
σου φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου
αφου η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.
Στέκομαι σ' άγρια ακρογυαλιά που δέρνει το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως χάνονται απ' τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω.
Θεέ μου, είναι αδύνατο να σώσω μόνο έναν
από το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο;
Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;
Έντγκαρ Άλλαν Πόε



Ατέλειωτη η ζωή μας , ένα όνειρο που ποτέ δεν τελειώνει αφού χωρίς να το καταλαβαίνουμε γεννιέται μέσα σε ένα άλλο όνειρο. Και προχωρούμε φτιάχνοντας νέα και νέα όνειρα χωρίς σταματημό. Όνειρα που ξεφτίζουν , που γκρεμίζουν, που αναγεννιούνται σε μια στιγμή. Τα χρόνια περνούν κι εμείς  νοιώθουμε τους καθημερινούς μικρούς θανάτους των ονείρων μας για μια στιγμή, μοναχά για μια μικρή στιγμή καθώς αυτή ξεφτίζει στη γέννηση του νέου. Τέλος κι αρχή ανάκατα χρόνια χορεύουν σ΄έναν ατέλειωτο μπάλο, όπου εμείς ως χορευτές ακολουθούμε τον ρυθμό και σε κάθε βήμα που τελειώνει ξεκινούμε ένα νέο παίρνοντας κατά πόδας τη ροή της ζωής.


Κατερίνα Σικλαφίδου

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Γι’ αυτούς που το καλό είναι εχθρός του καλύτερου στη ζωή τους...[Κ]αλημέρ[Α]


Γι’ αυτούς που δεν μπορούν να λύσουν τα μάγια της ζωής που τους κρατούν σε ανούσιες αγκαλιές.
Γι’ αυτούς που μένουν δεμένοι στο μέτριο και ζουν με την ελπίδα του καλύτερου χωρίς ποτέ να κάνουν τίποτα γι’ αυτό.
Γι’ αυτούς που αν και από διαίσθηση καταλαβαίνουν ότι το δέσιμο σημαίνει θάνατο, μένουν αγκιστρωμένοι σ’ αυτό που πια δεν υπάρχει, τρέμοντας τις φανταστικές συνέπειες σε περίπτωση που αποδεσμευτούν.
Γι’ αυτούς που κάποιες νύχτες νιώθουν τον θόρυβο της ζωής τους να κυλάει και δικαιολογούν τις πράξεις τους κάνοντας “θυσίες” και επιλογές “βολέματος” βουτηγμένες στην ανασφάλεια, το φόβο και την ενοχή.
Γι’ αυτούς που ζουν σε ένα “βόλεμά” γεμάτο με ένα βαθύ υπαρξιακό κενό, που τους καταβροχθίζει κάθε μέρα από λίγο και που στο τέλος της ζωής τους, θα εύχονταν να ήξεραν νωρίτερα πόση αληθινή ζωή τους κοστίζει.
Γι’ αυτούς που κάνουν μια “θυσία” να μείνουν σε μια σχέση χωρίς να ξέρουν γιατί. Γιατί η αγάπη δεν μετριέται με το πόσο εαυτό θυσιάζουμε για τον άλλον, αλλά με το πόσο μεγάλη χαρά μας δίνει η παρουσία του άλλου.
Γι’ αυτούς που αρνούνται τη σοφία που μπορούν να αποκτήσουν από την πραγματική ζωή και μαθαίνουν να ζουν με ανθρώπους που δεν σέβονται τον προσωπικό τους χρόνο και την ελευθερία τους.
Γι’ αυτούς που μένουν με την ανάμνηση του πραγματικού πάθους και της ζωής, βουλιάζοντας σε μια ηρεμία χωρίς ερεθίσματα και διστάζουν να πάνε πιο πέρα, να “ταξιδέψουν” και να βουτήξουν σε καινούρια νερά.
Γι’ αυτούς που μένουν εκεί που πια δεν υπάρχουν. Ζουν σε μια σύμβαση και όχι σε έναν έρωτα. Σε μάτια που ψάχνουν αλλά δεν τους κοιτάνε.
Γι’ αυτούς που φοβούνται τον πόνο του αποχωρισμού γιατί δεν ξέρουν ότι εκτός από τον πόνο που σε πληγώνει, υπάρχει και ο πόνος που σε αλλάζει και αποτελεί τρόπο εξέλιξης. Δεν έχουν μάθει ότι τα σημάδια από τις πληγές τους είναι τα σύμβολα της δύναμής τους.
Γι’ αυτούς που δεν έχουν καταλάβει ότι οι τρίτες ευκαιρίες είναι ένας μικρός θάνατος και χρησιμοποιούν αποτυχημένες σχέσεις ως δικαιολογία γιατί δεν έχουν μάθει να κλείνουν κύκλους.
Γι’ αυτούς που φοβούνται ότι ήδη έχουν χάσει την ευκαιρία της ζωής τους και θυσιάζουν συνεχώς τη δική τους ευτυχία για όλους τους άλλους.
Γι’ αυτούς που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι εχθρούς έχουν μόνο όσοι αξίζουν και αφήνουν τα “πρέπει” και τη γνώμη των άλλων να κυβερνούν τη ζωή τους.
Γι’ αυτούς που δεν ταξιδεύουν όσο περισσότερο μπορούν και δεν είχαν ποτέ χρόνο να μάθουν καινούρια πράγματα. Δεν τόλμησαν ποτέ ώστε να καταλάβουν πως το δύσκολο είναι πιθανότερο από το αδύνατο.
Γι’ αυτούς που ζουν στην πολυθρόνα τους κλεμμένες ζωές.
Γι’ αυτούς που δεν ξέρουν πως η διαδρομή προς τον προορισμό μας δεν είναι ποτέ μια ευθεία γραμμή.
Γι’ αυτούς που ζουν σε χρυσά κλουβιά, υπνωτισμένοι, χωρίς να μπορούν να δουν τα κάγκελα γιατί έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι μόνο εκεί είναι προστατευμένοι.
Για όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν βιάζονται να ζήσουν με την ένταση που μέσα τους επιθυμούν, που ποτέ δεν πήραν μια λευκή κόλλα χαρτί να γράψουν τα όνειρά τους από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους και δίπλα πόσα τελικά κατάφεραν να πραγματοποιήσουν.
Γι’ αυτούς που η ζωή τους θα ήταν πολύ διαφορετική αν απλά τολμούσαν, για όλους αυτούς, ίσως, τελικά:
Ο μοναδικός εχθρός του καλύτερου να υπήρξε το “καλό” τους.

Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Κάνε μια βουτιά βαθιά μέσα σου... [Κ]αλημέρ[Α]


Κλείσε τα μάτια!
Κάνε μια βουτιά βαθιά μέσα σου!
Αφουγγράσου τις δονήσεις της ψυχής σου...
Κατανόησε τα πιο κρυφά σου θέλω...
Νίκησε τους φόβους που σε κρατάνε μακριά από όνειρα..
Ύστερα με το χαμόγελο που σου φορά η γνώση, αναδύσου!
Βγες στο νέο φως και πέτα...πέτα ψηλά! πέτα μακριά! πέτα προς τον στόχο σου. Μην αναρωτηθείς στιγμή γιατί τα μάτια σου δεν τον βλέπουν. Τα όνειρα και οι στόχοι είναι ορατοί μόνο με τα μάτια της ψυχής. Επικεντρώσου εκεί κι όλα τα εμπόδια, οι τρικλοποδιές, σαν άμμο θα καταρρέουν.
Μην ξεχνάς...τα όνειρα..είναι το χαμόγελό μας...και το χαμόγελό μας...η ζωή μας!

Κατερίνα Σικλαφίδου

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Συμβίωση δύσκολη αλλά όχι ακατόρθωτη....[Κ]αλημέρ[Α]



Αλληγορικός, απολαυστικός και ταυτόχρονα απόλυτα κατανοητός Χόρχε Μπουκάι...

Ένας Ινδιάνικος μύθος ανάμεσα στον Άγριο Ταύρο και στο Ψηλό Σύννεφο

Ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων Σιου, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μια από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.

"Αγαπιόμαστε" αρχίζει ο νέος.

"Και θα παντρευτούμε" λέει εκείνη.

"Και αγαπιόμαστε τόσο που φοβόμαστε..."

"Θα θέλαμε κάποιο μαγικό, ένα χαϊμαλί, ένα φυλαχτό..."

"Κάτι που θα μας εγγυάται ότι θα είμαστε για πάντα μαζί."

"Που θα μας εξασφαλίσει ότι θα είμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου, ώσπου να συναντήσουμε τον Μανιτού, την ημέρα του θανάτου".

"Σε παρακαλούμε" ικετεύουν, "πες μας τί μπορούμε να κάνουμε..."

Ο μάγος τους κοιτάζει και συγκινείται που τους βλέπει τόσο νέους, τόσο ερωτευμένους, να λαχταρούν τόσο μια του λέξη.

"Υπάρχει κάτι ..." λέει τελικά ο σοφός μάγος μετά από αρκετή ώρα. "Αλλά δεν ξέρω...είναι ένα έργο πολύ δύσκολο και απαιτεί θυσίες."

"Δεν μας πειράζει" λένε και οι δύο.

"Ό,τι και να' ναι" επιβεβαιώνει ο Άγριος Ταύρος.

"Ωραία" λέει ο μάγος. "Ψηλό Σύννεφο, βλέπεις το βουνό που είναι βόρεια από το χωριό μας; Πρέπει να το ανέβεις μόνη σου, χωρίς τίποτα άλλο εκτός από ένα δίχτυ και τα χέρια σου, και να κυνηγήσεις το πιο όμορφο και δυνατό γεράκι του βουνού. Αν το πιάσεις, πρέπει να το φέρεις εδώ ζωντανό την τρίτη μέρα μετά την πανσέληνο. Κατάλαβες;"

Η νεαρή κοπέλα συγκατανεύει σιωπηλά.

"Κι εσύ Άγριε Ταύρε" συνεχίζει ο μάγος, "πρέπει να ανέβεις το βουνό του κεραυνού, κι όταν φτάσεις στην κορυφή, τον πιο άγριο απ' όλους τους αετούς, και με τα χέρια σου μόνο κι ένα δίχτυ να τον πιάσεις χωρίς να τον τραυματίσεις και να τον φέρεις μπροστά μου, ζωντανό, την ίδια μέρα που θα έρθει και το Ψηλό Σύννεφο.... Πηγαίνετε τώρα."

Οι δυο νέοι κοιτάζονται με τρυφερότητα, κι ύστερα από ένα φευγαλέο χαμόγελο φεύγουν για να εκπληρώσουν την αποστολή που τους ανατέθηκε. Εκείνη πάει προς το βορρά, εκείνος προς το νότο...

Την καθορισμένη ημέρα, μπροστά στη σκηνή του μάγου, περιμένουν οι δυο νέοι, ο καθένας με μια πάνινη τσάντα, που περιέχει το πουλί που του ζητήθηκε.

Ο μάγος τους λέει να βγάλουν τα πουλιά από τις τσάντες με μεγάλη προσοχή. Οι νέοι κάνουν αυτό που τους λέει, και παρουσιάζουν στο γέρο για να τα εγκρίνει τα πουλιά που έπιασαν Είναι πανέμορφα, χωρίς αμφιβολία, τα καλύτερα του είδους τους.

"Πετούσαν ψηλά;" ρωτάει ο μάγος.

"Ναι, βέβαια. Κι εμείς, όπως μας ζητήσατε.... Και τώρα;" ρωτάει ο νέος. "Θα τα σκοτώσουμε και θα πιούμε την τιμή από το αίμα τους;"

"Όχι" λέει ο γέρος.

"Να τα μαγειρέψουμε και να φάμε τη γενναιότητα από το κρέας τους;" προτείνει η νεαρή.

"Όχι" ξαναλέει ο γέρος. "Κάντε ότι σας λέω. Πάρτε τα πουλιά και δέστε τα μεταξύ τους από τα πόδια μ' αυτές τις δερμάτινες λωρίδες... Αφού τα δέσετε, αφήστε τα να φύγουν, να πετάξουν ελεύθερα."

Ο πολεμιστής και η νεαρή κοπέλα κάνουν ό,τι ακριβώς τους έχει πει ο μάγος, και στο τέλος ελευθερώνουν τα πουλιά.

Ο αετός και το γεράκι προσπαθούν να πετάξουν, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να στριφογυρίζουν και να ξαναπέφτουν κάτω. Σε λίγα λεπτά, εκνευρισμένα που δεν καταφέρνουν να πετάξουν, τα πουλιά επιτίθενται με τσιμπήματα το ένα εναντίον του άλλου, μέχρι που πληγώνονται.

"Αυτό είναι το μαγικό. Μην ξεχάσετε ποτέ αυτό που είδατε σήμερα. Τώρα, είστε κι εσείς ένας αετός κι ένα γεράκι. Αν δεθείτε ο ένας με τον άλλον, ακόμα κι αν το κάνετε από αγάπη, όχι μόνο θα σέρνεστε στη ζωή σας, αλλά επιπλέον, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσετε να πληγώνετε ο ένας τον άλλον. Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι."


Είναι από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Ο δρόμος της συνάντησης"
  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Μια αγκαλιά, ένα χάδι, δυο λόγια τρυφερά... [Κ]αλημέρ[Α]


Δεν θέλει πολλά ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος. Μια αγκαλιά, ένα χάδι, δυο λόγια τρυφερά. Τόσο απλά κι όμως χανόμαστε μεσ΄ την πεζή καθημερινότητα. Κι είναι τόσο εύκολο να φυτρώσει ένα χαμόγελο στα χείλη μας από ένα σ΄αγαπώ κι ένα μου λείπεις..Πείτε το , φτιάξτε εσείς τη δική σας στιγμή υπέροχη ο καθένας για τον εαυτό του και ξάφνου όλοι μαζί για όλους.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Εδώ είναι το κλειδί της ευτυχίας....[Κ]αλημέρ[Α]


Και σαν περαστικοί που είμαστε από αυτόν τον κόσμο, ας φροντίσουμε να γίνουμε καλύτεροι. Γι αυτό ήρθαμε. Για να μάθουμε, να καλυτερεύσουμε , να γνωρίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Να δώσουμε ,να πάρουμε. Προσοχή όμως, όχι να χαριστούμε και να μας πετάξουμε μέσα σε πολλές εκπτώσεις. Όλη η μάθηση που οφείλουμε να αποκτήσουμε από τις πολλές εμπειρίες σε τούτη τη γη είναι απλά και μόνο για να γίνουμε εμείς καλύτεροι. Να μάθουμε πρώτα απ΄όλα να μας αγαπάμε. Εδώ είναι το κλειδί της ευτυχίας. Η αγάπη για τον εαυτό μας. Ο σεβασμός σ αυτόν. Η απομάκρυνση μας από την αρρωστημένη εγωπάθεια μας και από την αυτολύπηση. Δύσκολος δρόμος, μα τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς προσπάθεια κι όταν καταφέρουμε να κερδίσουμε εμάς, όλη η υπόλοιποι ζωή μας θα ρέει πλάι σε ανθρώπους και καταστάσεις που μας αξίζουν.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Καλό μουσικό Σαββατοκύριακο

Σε γαλαξία ξεχασμένο

Οτι βγαίνει από την ψυχή μας και γίνεται με μεράκι είναι η δική μας αντίσταση στους ζόρικους καιρούς. Είτε μεγάλο ειτε μικρό ομορφαίνει τον κόσμο μας.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Δεν άντεξα [Κ]αλημέρ[Α]


Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Πόσο πολύ σε αγάπησα... [Κ]αλημέρ[Α]

Αποτέλεσμα εικόνας για ΒΟΤΣΑΛΑΠόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω 
Eγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας 
Kαι με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και 
χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους 
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε
μαζί το κομένο τριφύλλι 
Mαύρη μεγάλη θάλασσα με τόσα βότσαλα
τριγύρω στο λαιμό τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου.( Νίκος Γκάτσος)




Η αγάπη είναι μοναχική υπόθεση. Αγαπάω για μένα, τόσο εγωιστικό. 

Αγαπάω και δεν με νοιάζει αν κι εσύ μ αγαπάς. 
Αγαπάω και δίνομαι, τόσο απλόχερα, χωρίς να ζυγιάζω αν αγαπάς και δίνεις το ίδιο κι εσύ. 
Και υπογράφουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε τον σεβασμό στην ελευθερία του άλλου. Γιατί αυτή η αγάπη δεν κάνει τον άλλον κτήμα μας, και δεν οδηγεί σε αδιέξοδες και αρρωστημένες καταστάσεις. 
Αγαπάω και δίνω, αγαπάς και δίνεις και από την τόση "εγωιστική" αγάπη γεννιέται το "όλον" που είναι εγώ κι εσύ. Όταν αγαπάω για μένα , ζω!

Κατερίνα Σικλαφίδου

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Ρισκάρεις; [Κ]αλημέρ[Α]

''Είσαι για ένα ταξίδι στ'ανοιχτά;
Είσαι για ένα ρίσκο;
Θελω να μου υποσχεθείς
πως δε θα πάρεις
μετεωρολογικό δελτίο.
Πως δε θα χεις μαζί σου
προμήθειες και αποσκευές.
Πως δε θα γεμίσεις
το πλεούμενο με σωσίβια.
Θα δέσουμε την άγκυρά μας
στα φτερά των γλάρων.
Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας
το πιο τρελό δελφίνι.
Θα σου χαρίσω
όλο το γαλάζιο του πελάγου.
Όλο το χρυσαφι του ήλιου.
Όλο το ροζ του δειλινού.
Να χεις χρώματα πολλά
να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.
Θα γεμίσω τ'αμπάρι μας με ονειρα.
Να χεις πολλά.
Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.
Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε
τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα
και θα μπαλώσουμε τις τρύπες
που μας ανοιξαν τα σκυλόψαρα.
Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας
στ΄άλμπουρο να ξεπλυθεί.
Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;
Για ένα ρίσκο;'' (
Αλκυόνη Παπαδάκη )

Έτσι! γιατί η ζωή είναι ζωή αληθινή μόνο όταν μπορείς και ρισκάρεις. Όταν αφήνεις τον εαυτό σου λεύτερο να πάρει το ρίσκο και να πετάξει κι όπου πάει. Τα τυπικά καθημερινά πράγματα , τα τυποποιημένα, εκείνα τα άγευστα, γριζωπά και μονόχνωτα δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα. Άλλωστε για σκέψου, τι σου πρόσφεραν μέχρι τώρα;
Γι αυτό σου λέω πάρε το ρίσκο και πέτα και που ξέρεις ίσως καταφέρεις κι εσύ να γίνεις ένας Ιωνάθαν!

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Κανείς δεν ευτύχισε μεσ τις ...[Κ]αλησπέρ[Α]



Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις...(Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ)
και θα συνεχίσω ταπεινά... μέσα στις πολλές εκπτώσεις.... 
Ζόρικο να διαλύσεις τα δεσμά που σου φόρεσαν στο μεγάλωμα. Κι αντί να τραβήξεις μια και να σπάσεις τις αλυσίδες, να βγάλεις φτερά και να πετάξεις προς το δικό σου όνειρο, κάθεσαι φοβισμένος και κάνεις εκπτώσεις στον εαυτό σου υποτιμώντας συνειδητά εσένα και ασυνείδητα τον σύντροφο/φίλους/γνωστούς που επέλεξες στην έκπτωση σου.
Δεν ειν' η ζωή εκατό φορές για να κρυφτούμε σ αυτήν. Ούτε και η έκπτωση κρύβεται, μην προσπαθείς. Μάθε να μην στερείς αλλά ούτε και να στενεύεις από σένα  όνειρα και  θέλω. 
Κανείς δεν ευτύχισε μεσ τις πολλές εκπτώσεις, κανείς δεν αγάπησε το μέσα του αν πριν δεν το ελευθέρωσε και κανείς δεν έμαθε ποτέ που μπορεί να έφτανε αν έλεγε στις εκπτώσεις ΟΧΙ.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

τι είναι πιο σημαντικό ν' αγαπάς η να σ αγαπάνε;

Είναι πολύ προσωπική και πολύ εγωιστική υπόθεση η αγάπη.


Αγαπώ = ΕΓΩ αγαπώ.


Για μένα αγαπώ. Γιατί κατάφερα να ισορροπήσω τον εαυτό μου, να εστιάσω στην υγιή πλευρά του εγώ μου.

Αγάπη είναι να δίνεις. Χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς όρια και αλισβερίσια. 


ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ χωρίς κανένα ίχνος υστεροβουλίας!


Τώρα, αν ταυτόχρονα τύχει και να παίρνεις κάτι σαν αυτό που δίνεις (πάλι χωρίς όρους, όρια, ζυγίσματα και συγκρίσεις), μπαίνει στο 
μείγμα και η αμφίδρομη αγάπη, ο έρωτας.


Κι η αγάπη σου παίρνει σάρκα και οστά, αποκτά οντότητα, ανθίζει και καρπίζει.


Αν πάλι δεν ταιριάξει, δεν έχεις χάσει κάτι, εκτός ίσως απ' τον πληγωμένο σου εγωισμό. Πάλι κερδισμένος είσαι. Κέρδισες τη γνώση, την ένταση του συναισθήματος, που πάρα πολλοί άνθρωποι δεν το ανταμώνουν ποτέ πραγματικά στη ζωή τους. Έχεις δει το φως που δεν 
το 'χουν δει όλοι.


Κι αυτό το φως μένει μέσα σου...


(ενός πολύ αγαπημένου φίλου)

Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Μην ερωτευτείς άνθρωπο σαν εμένα....


Μην ερωτευτείς ποτέ άνθρωπο που γράφει, ζωγραφίζει ή δε βλέπει τηλεόραση. Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει.
Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν. Μείνε μακριά απ' αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων. Που τους τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό. Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους «μοναχικότητα» και «μοναξιά». Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται και φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης. Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε η μαμά κι ο μπαμπάς.
Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος. Ερωτεύσου καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους. Που συμπεριφέρονται πάντα σωστά ακόμα κι όταν δεν το εννοούν. Ερωτεύσου ανθρώπους που είναι πάντα συγκεντρωμένοι, που δεν αμφιβάλλουν, που δε σε ζαλίζουν με ολονύχτιες συζητήσεις. Που λένε εύκολα ναι χωρίς να ρωτάνε γιατί. Μείνε κοντά σ’ εκείνους που οι έξοδοι μαζί τους θα είναι μόνο αλκοόλ και γαρύφαλλα. Χωρίς βαρετές εναλλακτικές όπως συναυλίες και νυχτερινές βουτιές σε κοντινές παραλίες.
Μην ερωτεύεσαι ανθρώπους απαιτητικούς γιατί αν τύχει και τους αγαπήσεις η καρδιά σου δε θ’ αντέξει την κούραση. Οι άνθρωποι που σκέφτονται είναι δύσκολοι κι εξαντλητικοί. Επηρεάζονται διαρκώς από νέες ιδέες, αλλάζουν απόψεις, συγκινούνται με πράγματα που δεν προσέχει η πλειοψηφία. Ονειρεύονται κι αιθεροβατούν εν γνώσει τους. Έχουν άποψη, θα σου πάνε κόντρα, θα σου τρίψουν στη μούρη πράγματα που δε θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σε στριμώξουν επειδή ζουν για την ένταση και οι συζητήσεις μαζί τους σπάνια θα σ' αφήσουν όπως σε βρήκαν.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς. Είναι καμένα χαρτιά. Μιλάνε πολύ, παθιάζονται για μικροπράγματα όπως ο έρωτας, ταλαιπωρούν και ζητούν αποδείξεις για τα πάντα. Είναι κουραστικοί, θέλουν εναλλαγές, θέλουν γκάζια. Είναι δύσπιστοι μπροστά στις εύκολες νίκες. Μείνε μακριά από αυτούς τους τρελούς με τις παλιομοδίτικες καρδιές που πιστεύουν σε χαζομάρες όπως το «μαζί» και το «για πάντα». Δεν θ’ αντέξεις την επιμονή με την οποία θ’ απαιτούν την προσοχή και την αφοσίωσή σου. Το πόσο θ’ αποζητούν την αγάπη σου όταν με την ίδια ευκολία θα ορκίζονται πως μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτήν. Είναι παρανοϊκοί, θα σε τρελάνουν. Δεν αξίζουν τον κόπο σου.
Μην πλησιάζεις ανθρώπους σαν κι αυτούς αν δε διατίθεσαι να χάσεις τη βολή σου. Δε χρειάζεται να κουράζεσαι άδικα. Αυτοί πιστεύουν στη μαγεία, στο άπιαστο και ζητάνε πολλά που δυστυχώς δεν είναι απτά, μα «αγοράζονται» με προσπάθεια και ψυχή. Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους κι ένα εγώ γιγάντιο όσο η καρδιά τους. Απολαμβάνουν τα κομπλιμέντα ανερυθρίαστα και λένε ευθαρσώς «ευχαριστώ» αντί να προσποιούνται πως κοκκινίζουν με ταπεινοφροσύνη μπροστά στην υπερβολή. Δεν έχουν ανάγκη από δήθεν μετριοπάθειες, άλλωστε μέσα από τις καταστροφές έμαθαν πως για να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου. Και δεν ξέρεις πόσο ίδρωσαν γι’ αυτό. Δε θα σου κάνουν τη χάρη, λοιπόν, να κατεβάσουν το κεφάλι.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς, γιατί μαζί τους θα γνωρίσεις έναν άλλο κόσμο γεμάτο μέρη που δεν πηγαίνουν πολλοί. Θα σε σύρουν σε ακαταλαβίστικα μουσεία και υπόγεια σκονισμένα βιβλιοπωλεία που θα βαριέσαι φριχτά, θα πονέσουν τα πόδια σου από το ατέλειωτο περπάτημα. Θα χαίρονται με καραγκιοζιλίκια όπως κινηματογραφικά φιλιά στη μέση του δρόμου και θα σε κρατάνε αγκαλιά όλο το βράδυ χωρίς να τους νοιάζει αν βολεύεσαι ή όχι. Θα σε προσέχουν και θα νοιάζονται αν έφτασες σπίτι, αν είχες δύσκολη μέρα, αν κοιμήθηκες καλά, επειδή άνθρωποι σαν αυτούς είναι απροσάρμοστοι και δεν ξέρουν να λένε αλλιώς σ’ αγαπώ. Ή απλά θεωρούν πως αυτές οι δυο λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους απ' την ακατάσχετη πολυχρησία.
Δίπλα τους θα ξεχάσεις τι θα πει βαρεμάρα κι αυτό είναι όσο εξοντωτικό ακούγεται. Θ' αγαπήσουν σ’ εσένα αυτά που οι άλλοι μισούν. Δε θα μπορείς ποτέ να προβλέψεις τις αντιδράσεις τους, θα θεωρούν αυτονόητο πως αξίζουν να τους σέβεσαι ακόμα και τις στιγμές που δεν είναι τριγύρω. Δε θα σ' αγαπήσουν επειδή σ' έχουν ανάγκη, αυτοί δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Θα σ' αγαπήσουν γιατί σε διάλεξαν ανάμεσα σε τόσους. Κι αυτή να ξέρεις είναι η χειρότερη αγάπη όλων, αγάπη καταδικαστική. Έτσι που δε θα μπορέσεις να ξαναζήσεις με κανέναν άλλον άνθρωπο χωρίς να μυρίζεις το άρωμά τους στον αέρα.
Τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ. Γι’ αυτό σου λέω, μην πέσεις στην παγίδα γιατί μετά δεν έχει επιστροφή. Μετά δε γίνεται οι ταινίες να μην έχουν διπλό νόημα, τα πράγματα να έχουν μόνο μια πλευρά, να ξαναζήσεις πιστεύοντας πως μόνο ένα κι ένα κάνει δύο. Μη μ’ αγαπήσεις γιατί τα κουσούρια μου είναι πολλά και μεταδοτικά. Θα σου δυσκολέψουν τη ζωή κι εσύ δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, όπως όλοι άλλωστε. Μη μου δίνεις θάρρος να συνεχίσω τους παραλογισμούς μου γιατί μπορεί να σ' αγαπήσω και δεν έχω ούτε εγώ χρόνο για δράματα με λιγόψυχους αντιπάλους.
Όπως σου τα λέω, λοιπόν. Μείνε μακριά μου όσο είναι νωρίς, γιατί αν αγαπήσεις άνθρωπο πολύχρωμο, θα δεις πως δύσκολα επιστρέφεις σ' έναν κόσμο που είναι καταδικασμένος να είναι ασπρόμαυρος.
Κείμενο: Φρόσω Μαγκαφοπούλου

http://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/apopseis/min-erotefteis-anthropo-san-emena#.V3ub6WNkiM9

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Το παρελθόν και το τώρα είναι η βαλίτσα για το νέο ταξίδι...[Κ]αλημέρ[Α]




Το πως βλέπουμε έναν άνθρωπο θαρρώ πως εξαρτάτε από το ποια είναι τα δικά μας όρια. Συνήθως μας τρομάζουν οι ελεύθεροι άνθρωποι. Εκείνοι που δεν ακολουθούν τις επιταγές της κοινωνίας. Οι περιθωριακοί για κάποιους. Όσο πιο στενά είναι τα όρια μας τόσο πιο δύσκολα τους αποδεχόμαστε. Κι όσο πιο πολύ μας φοράμε τον κοινωνικό φόβο , τόσο πιο πολύ μας έλκη και η απεξάρτηση από αυτόν που όμως μας τρομάζει.
Η ελευθερία είναι ένα μικρό βήμα μπροστά, μα η απαλλαγή μας από τα κοινωνικά κλισέ, τα οικογενειακά "πρέπει" κι όλα όσα μας φόρτωσαν μεγαλώνοντας θέλει τσαγανό. Κι όμως όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, δεν είναι. Αρκεί να κοιτάξουμε μέσα μας. Αρκεί να κοιτάξουμε πίσω μας. Αρκεί να αφουγκραστούμε την λαχτάρα της ψυχής μας να πετάξει. Το παρελθόν και το τώρα είναι η βαλίτσα για το νέο ταξίδι.
Ναι! θέλω να είμαι ελεύθερος. Μη σκέφτεσαι το πρωί τι ρούχο θα επιλέξεις για να αρέσεις παρά μόνο να φοράς το καλύτερο χαμόγελο, εκείνο που το φωτίζει η ψυχή σου. Να αφήσεις να περάσουν αδιάφορα οι κριτικές σκέψεις και τα λόγια όσων κακοπροαίρετα προσπαθούν να σου μαυρίσουν τη ψυχή γιατί απλά δεν τολμούν. Να επιλέγεις ανθρώπους που παρά το "περιθωριακό" τους δίνουν την καρδιά τους, ανοίγουν την ψυχή και το σπίτι τους κι έχουν να πουν μια καλή κουβέντα για όλους. Που μοιράζονται τα λίγα και τα κάνουν να μοιάζουν πολλά. Εκείνους που το χαμόγελο τατουάζ στα χείλη τους έγινε.
Μην κριτικάρεις...κανέναν. Να θυμάσαι πως όταν ο δείκτης του χεριού σου δείχνει κάποιον άλλον, τα υπόλοιπα τέσσερα δάχτυλα δείχνουν εσένα.
Επέλεξε τη γνώση. Μόνο μέσα από αυτήν θα μάθεις τον εαυτό σου και θα αφήσεις τη σκέψη μακριά από "πρέπει" και "μη".
Ελευθέρωσε το μυαλό σου και πέτα...!

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Τα παλιά κρασιά της αγάπης δεν αξίζουν όσο...[Κ]αλημέρ[Α]



Ο έρωτας αγόρι μου, είναι κάτι πολύ ευγενικό και δυσάρεστο συνάμα. "Άπαξ κι έχει βγει απ' το βαρέλι, πρέπει να το πιείς", όπως έλεγε και ο Στρατάρχης ντε Σαξ δυστυχώς, τα παλιά κρασιά της αγάπης δεν αξίζουν όσο τα παλιά κρασιά απ' το κελάρι.(G. DE MAUPASSANT)
Έτσι ακριβώς, κανείς παλιός έρωτας δε θα σου δώσει διαφορετική γεύση από αυτήν που σου έδωσε την πρώτη φορά που τον συνάντησες.Μη σου πω, πως ίσως στη δεύτερη φορά σου φέρει μια ξινισμένη γεύση στο στόμα. Οι ελπίδες μας κάνουν να θέλουμε να δούμε με άλλη ματιά το ξαναζεσταμένο φαγητό.Στο μυαλό μας τα στήνουμε όμορφα και αισιόδοξα, μα σαν μπει ξανά στη ζωή μας προσπαθούμε για τα ίδια πράγματα, διεκδικούμε τα ίδια πράγματα, γκρινιάζουμε για ότι δεν δίνει και χωρίς να το καταλαβαίνουμε έχουμε επιλέξει να ζήσουμε ένα deja vu ίδιο και απαράλλακτο με πριν. Καμιά διαφορά και τίποτα προς το καλύτερο.
Γι αυτό σου λέω, κοίτα μπροστά! Ότι πέρασε μια φορά κι έφυγε ήταν για να φύγει. Η επανάληψη το μόνο που θα σου φέρει είναι ο ίδιος πόνος ξανά και ξανά.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Αγαπήστε σαν να μην υπάρχει αύριο.[K]αλημέρ[Α]

Τι εύκολος ο έρωτας στην πρώτη μας νιότη, τότε που μόνο τα μάτια μπορούν και μιλούν και η καρδιά.Τι δύσκολο σαν μεγαλώνουν οι άνθρωποι..παύουν να βλέπουν με την ψυχή και τα μάτια..αχ! αυτά τα μάτια που τα σπρώχνει το μυαλό να κοιτούν τις ατέλειες κι όλη η μαγεία του έρωτα χάνεται με μιας. Μόνοι μας κλεινόμαστε στον λαβύρινθο των ατελειών που σαν αρχίσουμε να τις κοιτάμε, τελειωμό δεν έχουν. Όχι πως αξίζει να τις δεις, μα ίσως από φόβο να μοιραστούμε βάζουμε τρικλοποδιές στην ψυχή μας.
Μη ψάχνετε το τέλειο, δεν υπάρχει!
Μείνετε με τις μικρές ανούσιες ατέλειες..αυτές που μόλις τις αγαπήσετε θα γίνουν τελειότητα, κι αγαπήστε..αγαπήστε σαν να μην υπάρχει αύριο.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΟΥ-ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ!!!

Το καλοκαίρι ξεκίνησε...όμορφη εικόνα ν'απολαμβάνεις το γαλάζιο και να ταξιδέυεις σαν κύμα...Ας περάσουμε όλοι μας όσο πιο υπέροχα μπορούμε με την οικογένεια μας, με τους Φίλους μας,κοινώς με τα πρόσωπα που αγαπάμε κι είναι πάντοτε δίπλα μας! Η ζωή είναι στιγμές ας προσθέσουμε και τούτο το καλοκαίρι όσες περισσότερες μπορούμε κι ας μην ξεχνάμε να δείχνουμε τα συναισθήματα μας στα πρόσωπα που αγαπάμε.Ποτέ δε μπορούμε να ξέρουμε πότε ακριβώς έχουν ανάγκη να το νιώσουν..να το ακούσουν...μια αγκαλιά,ένα τηλέφωνο,ένα χαμόγελο.ένα χάδι γίνονται πολλές φορές αφορμή για να χαμογελάνε μάτια και
χείλη μαζί!..[Α]φροδίτη

 ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΟΥ!!!
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ!!!
  ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ


Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Λατρεμένοι φίλοι bloggers...


Λατρεμένοι φίλοι bloggers.
Θα μου λείψετε την εβδομάδα που έρχεται.
Τελευταία, η επικοινωνία μας μέσω του γραπτού λόγου, χωρίς να κοιτώ τα μάτια σας αλλά αγγίζοντας την ψυχή σας, ήταν η δική μου εξάρτηση.
Όχι πως πρέπει να την κόψω. Τέτοιες εξαρτήσεις τρέφουν την ψυχή , το μυαλό και την φαντασία μου. Μα όπως όλοι ήρθε η ώρα να κλείσω κι εγώ για λίγο τους διακόπτες. Η μοιρασιά των σκέψεων αλάφρυνε τους ώμους και ξεκούραζε την ψυχή μου.  Παράξενο να νιώθεις τόσο οικεία με μάτια που δεν συνάντησες ποτέ. Ίσως αυτό να λέγεται κι ευλογία, δεν ξέρω.
Μη ξεχνάτε να χαμογελάτε. Να μοιράζεστε. Να απλώνεστε. Μη φοβάστε το λάθος, μ΄ένα "π" γίνεται πάθος. Κυνηγήστε το, θα δείτε πως στο τέλος θα αξίζει τον κόπο.

Σας κλείνω ραντεβού στις 27 το πρωί με νέες σκέψεις στις [Κ]αλημέρες μας.


Κατερίνα Σικλαφίδου

Όταν θέλεις κάποιον στη ζωή σου...[Κ]αλημέρ[Α]


Όταν θέλεις κάποιον στη ζωή σου, πρέπει να κάνεις κάτι για να μείνει. Δεν είναι εύκολες οι σχέσεις των ανθρώπων. Ψυχή θέλουν, πατημένο εγωισμό. Σπιρτάδα τις ώρες τις βουβές που η αμηχανία τις γεμίζει. Να αγαπάς για σένα και να ξεχειλίζεις.
Μακάρι να σαι ο τυχερός που ο έρωτας θα σε βρει όπως η ροή του ποταμού και θα σε παρασύρει χωρίς σκέψη, χωρίς να πονάς στα βράχια απ΄όπου περνά.Πιθανότητα σχεδόν μηδενική.Μη πω και φαντασία. Σ΄όλες τις άλλες, να βγεις από σένα χρειάζεται, να ξεχάσεις ποιος είσαι, που θες να πας και να ορίσεις νέο μονοπάτι που να χωρά δυο. Δύσκολο, μα σαν το καταφέρεις...

Κατερίνα Σικλαφίδου

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Ζαρώνει η ψυχή σου με τις εκπτώσεις...[Κ]αλημέρ[Α]



Δεν μπορεί, κάπου εκεί έξω θα κυκλοφορεί κάποιος όπως το έπλασε η φαντασία μου. Ίσως πάλι και όχι. Μα δεν αντέχω άλλο τις εκπτώσεις. Τρώνε την ψυχή όπως η φθήνια τον παρά. Σκοτώνουν ό,τι καλό θες να δημιουργήσεις και σε γερνούν. Ναι! σε γερνούν άκου που σου λέω...Ζαρώνει η ψυχή σου με τις εκπτώσεις, φρενάρουν τα όνειρα και χωρίς όνειρα από που να πιαστείς;
Κάπου εκεί έξω δεν μπορεί, κάποιος θα με περιμένει
Κι αν πάλι όχι, δε με χαλά..αρκεί που έμαθα να μαι καλά με μένα.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Δεν αγαπάμε με λόγια μάτια μου. [Κ]αλημέρ[Α].


Μόνο η σκέψη δεν φτάνει για να πεις πως αγαπάς.
Ούτε τα λόγια σου μόνο φτάνουν.
Χρειάζεται η σκέψη να γίνεται πράξη και η πράξη θέλει προσπάθεια.
Θα μου πεις, χρειάζεται η αγάπη αποδείξεις;
Όχι, γιατί η αγάπη φαίνεται στην καθημερινότητα . Ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα, ένα λουλούδι, μια αγκαλιά, όνειρα που προσπαθούν να πάρουν σάρκα και οστά, δυο λόγια στην χαρτοπετσέτα. Κι όταν όλα αυτά γίνονται  είναι απόδειξη αγάπης.
Όταν μένουν στις σκέψεις και στα λόγια..εκείνα τα μεγάλα,τρανταχτά λόγια, που γλυκαίνουν για δυο στιγμές την ψυχή σου και την μαυρίζουν για άλλες τρεις, τότε που είναι η αγάπη;
Δεν αγαπάμε με λόγια μάτια μου. Αγαπάμε με πράξεις.Μοιράζουμε την ψυχή μας. Στο μεϊντάνι την βγάζουμε κι αν είμαστε τυχεροί εκείνος/η  θα την κρατήσει ευλαβικά στα χέρια, αλλιώς θα την ποδοπατήσει.Το παίρνω το ρίσκο, γιατί η αγάπη θέλει ρίσκο. Θέλει να ματώσεις και λίγο. Να σπάσεις και τα όρια θέλει. Όλα τα "μη" τα θέλει. Να τσακίσεις και το μέσα σου θέλει.
Αν δεν μπορείς, μη λες πως αγαπάς και μην προσπαθείς με λόγια να με πείσεις, πως κάπου εγώ τσακίστηκα λιγότερο.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *