Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016


[Κ]αλημέρ[Α]



Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Ήρθε η Παρασκευή και ναι νοιώθουμε όλοι παιδιά... [Κ]αλημέρ[Α]

Ήρθε η Παρασκευή και ναι νοιώθουμε όλοι παιδιά.....Μη σκέφτεστε ζήστε το πιο υπέροχο Σαββατοκύριακο της ζωής σας. Φτιάξτε το! μόνο εσείς μπορείτε

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016


η νεύρωση και η κατάθλιψη είναι κατά βάθος μία προσπάθεια επέκτασης της συνειδητότητας


Καρλ Γκουστάβ Γιούνγκ ήταν ψυχοθεραπευτής και φιλόσοφος. Θεωρούσε ότι η νεύρωση και η κατάθλιψη είναι κατά βάθος μία προσπάθεια επέκτασης της συνειδητότητας. Μας αρέσει αυτή η άποψη. Γι’ αυτό και μοιραζόμαστε μαζί σας τα αγαπημένα μας γνωμικά του!
1. Μην προσκολλιέσαι σε αυτό που φεύγει – μπορεί να χάσεις αυτό που έρχεται.
2. Ό,τι μας εκνευρίζει στους άλλους, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
3. Αν είστε χαρισματικό άτομο, αυτό δεν σημαίνει ότι κερδίσατε κάτι. Σημαίνει ότι έχετε να προσφέρετε.
4. Η συνάντηση δυο ατόμων είναι σαν την επαφή δυο χημικών ουσιών. Και τα δυο στοιχεία μεταμορφώνονται εν μέσω της αντίδρασης.
5. Το βαρύτερο φορτίο για ένα παιδί, είναι η ζωή που δεν έζησαν οι γονείς του.
6. Ό,τι δεν μας αρέσει στους άλλους, εξελίσσει την αυτογνωσία μας.
7. Η όρασή μας θα είναι καθαρή μόνο όταν κοιτάξουμε μέσα στην καρδιά μας. Όποιος στρέφει το βλέμμα του έξω από τον εαυτό του ονειρεύεται. Όποιος το στρέφει μέσα του, αφυπνίζεται.
8. Μοναξιά δεν είναι να μην έχεις ανθρώπους γύρω σου. Είναι να μην είσαι σε θέση να εκφράσεις όσα είναι σημαντικά για σένα.
9. Δείξε μου έναν άνθρωπο με σώας τας φρένας και θα τον θεραπεύσω.
10. Σκεφτόμαστε το παρελθόν αναπολώντας τους γονείς μας, και το μέλλον για τα παιδιά μας.
11. Αυτό στο οποίο αντιστέκεσαι, θα εμφανίζεται μπροστά σου συνέχεια.
12. Η κατάθλιψη είναι σαν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Αν εμφανιστεί μπροστά σου, δεν πρέπει να την απομακρύνεις απότομα. Κάλεσέ την κοντά σου, πρόσφερέ της ένα κάθισμα και άκου τι έχει να σου πει.
13. Πολλές φορές, τα χέρια λύνουν ένα μυστήριο που ο νους αδυνατεί να αγγίξει.
14. Ένα όνειρο είναι μια μικρή κρυφή πόρτα στα έγκατα της ψυχής, η οποία οδηγεί σε εκείνη την πρωταρχική κοσμική νύχτα της ψυχής, η οποία υπάρχει πολύ πριν εμφανιστεί το συνειδητό εγώ.
15. Ο άνθρωπος που δεν έχει διαβεί την κόλαση των παθών του, δεν τα έχει ξεπεράσει.
16. Η αντίληψή σου θα είναι ορθή μόνο όταν καταφέρεις να αντικρίσεις την ψυχή σου.
17. Δεν είμαι τα βιώματά μου. Είμαι αυτό που επιλέγω να γίνω.
18. Μπορεί να πιστεύουμε ότι έχουμε πλήρη αυτοέλεγχο. Ωστόσο, ένας στενός φίλος μας μπορεί εύκολα να εντοπίσει μια πτυχή μας, την οποία εμείς αγνοούμε.
19. Η λέξη «μαγεία» είναι συνώνυμο της ψυχολογικής ανάτασης.
20. Οι προσωπικότητές μας αποτελούν τμήμα του κόσμου που μας περιβάλλει, και είναι εξίσου μυστηριώδεις όσο αυτός.
Μετάφραση – Απόδοση: Ελευθερία Μαντζώρου
Πηγή: brightside.me

Επ! δεν ξεχαστήκαμε...[Κ]αλημέρ[Α]


Επ! δεν ξεχαστήκαμε, μας πήρε λίγο η οργάνωση του Σαββατοκύριακου που έρχεται...Εμπρός ξεκινήστε τα σχέδια , τις βόλτες, τις παρέες , τις αποδράσεις και ότι άλλο εσείς θέλετε..Αντίσταση στην καθημερινότητα.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016



Μια βόλτα στην πόλη και οι άψυχοι τοίχοι....[Κ]αλημέρ[Α]



Μια βόλτα στην πόλη και οι άψυχοι τοίχοι βουβά σπάνε τη σιωπή τους. Μηνύματα που αγγίζουν την ψυχή μας. Που κάνουν την σκέψη μας να τρέξει. Λόγια απλά, καθημερινά, τρεις λέξεις που όμως μέσα τους κλείνουν τεράστια νοήματα. Κι ο έρωτας πάντα στο επίκεντρο. Πάντα θα προβληματίζει, πάντα σιωπηρά θα ουρλιάζει και πάντοτε θα εκφράζεται τόσο απλά μα και τόσο στοχευμένα.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016


Ανοιξιάτικη μέρα....[Κ]αλημέρ[Α]


Ανοιξιάτικη μέρα και σήμερα. Ήλιος , πουλιά η διάθεσή μας όλα σε αέναη τρελή κίνηση. Χαμόγελα, αισιοδοξία κι εκείνη η παράξενη ενέργεια που σε ωθεί να τρέξεις να γελάσεις να γίνεις παιδί. Ας το απολαύσουμε 

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Οι κορδέλες...[Κ]

Ξυπνήσαμε με οίστρο.
Σκέψεις , συναισθήματα, όλα ένα κουβάρι από πολύχρωμες κορδέλες μέσα μας. Μεταξένιες κορδέλες.
Μας αγγίζουν απαλά, τρυφερά, μας γαργαλούν.
Είμαστε έτοιμοι να γεμίζουμε το χώρο από γέλια.
Να δοθούμε άνευ όρων στις απέραντες γαλάζιες θάλασσες των ονείρων μας.
Να αγγίξουμε τα κρίνα και ν΄ανθίσουν μες το χειμώνα.
Ζωή! αυτό είναι.
 Ξυπνήσαμε απ το λήθαργο..ακουμπήσαμε απαλά την πλάτη του ήλιου, αφουγκραστήκαμε τη σιωπή.
Αφήσαμε τη σκέψη μας ευλαβικά σε κουρασμένα χέρια κι εκεί μες στις ταλαίπωρες παλάμες ακούσαμε τη ζωή γλυκά να ψιθυρίζει στο αυτί ένα χαμόγελο.
Το φεγγάρι στα γεμίσματα, σε λίγες ώρες θα ολοκληρωθεί και μαζί του θα κοκκινίσουμε κι εμείς κι οι κορδέλες θα γίνουν όλες κόκκινες.
Θα δέσουν τα άκρα μας..
Θα μας σηκώσουν ψηλά.
Πιο ψηλά..
Ακόμη πιο ψηλά..
Κοινωνοί μιας αέναης χορογραφίας που σε βγάζει στο φως
Κι εκεί θα μείνουμε! [Κ]

Κάποιος μου είπε "η Άνοιξη έρχεται..." [Κ]αλημέρ[Α]!


Κάποιος μου είπε "η Άνοιξη έρχεται..." Εγώ πάλι δεν ξέρω αν έρχεται, ίσως και να μην θέλω να έρθει...αλλά, αυτός ο καταιγισμός των συναισθημάτων που σε πνίγει από βραδύς..και το πρωί σε σπρώχνει σε κρυφά χαμογελάκια και σε κάνει να χοροπηδάς εσωτερικά είναι ότι πιο όμορφο μπορεί να νιώσει άνθρωπος. Αν για κάποιο λόγο είστε κάπως έτσι, αφήστε το να γεμίσει την ατμόσφαιρα. Σίγουρα κάτι θα μεταδώσουμε και ίσως καταφέρουμε να κάνουμε τη νέα εβδομάδα χαμογελαστή και υπέροχη.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

Τότε, μεσ’ τη σιωπή της σιωπής του βάλτου, τότε να’ ρθεις να με βρείς. Απρογραμμάτιστα κι απροειδοποίητα. Να μεταλάβεις το σώμα και το αίμα του Άγιου Έρωτα. Να σωθείς και να καταστραφείς στο όνομα της Αγάπης, που δεν τη γνωρίζεις γι’ αυτό σε φοβάται… Τρυφερή [Κ]αληνύχτ[Α] και σ ευχαριστω.......


........Κι εκεί, αυτό που εσύ θα κάμεις στάχτη κι εγώ τροφή για τα σκουλήκια, χάνεται, εξαφανίζεται, δεν έχει καμιά αξία (που έτσι κι αλλιώς δεν έχει και το ξέρεις και ξέρω πως το ξέρεις) και βγαίνει η μία η μόνη ομορφιά, που σάρκες, μαλλιά και κόκκαλα με σπουδή και επιμέλεια κρύβουν.

           Κι εκεί, αυτό που εσύ θα κάμεις στάχτη κι εγώ τροφή για τα σκουλήκια, χάνεται, εξαφανίζεται, δεν έχει καμιά αξία (που έτσι κι αλλιώς δεν έχει και το ξέρεις και ξέρω πως το ξέρεις) και βγαίνει η μία η μόνη ομορφιά, που σάρκες, μαλλιά και κόκκαλα με σπουδή και επιμέλεια κρύβουν.

            Τότε, μεσ’ τη σιωπή της σιωπής του βάλτου, τότε να’ ρθεις να με βρείς.
Απρογραμμάτιστα κι απροειδοποίητα.
Να μεταλάβεις το σώμα και το αίμα του Άγιου Έρωτα.
Να σωθείς και να καταστραφείς στο όνομα της Αγάπης, που δεν τη γνωρίζεις γι’ αυτό σε φοβάται…
            …να σηκωθείς.
            …να λάμψεις.
            …κι εγώ να καμαρώνω, μέσα σου, που σε αγάπησα.

            Τότε να ρθείς κι άφοβα να βουτήξεις.
Γιατί την ώρα που ο βάλτος σωπαίνει, ο βούρκος μοσχοβολά τ’ αρώματα της φλαμουριάς.
Τότε οι φεγγαροπαρμένοι λάμπουν. Τότε να ρθείς, μαζί να λάμψουμε

Όταν όλοι οι ανόητοι θα’χουν σαλπάρει για μακριά…
            …να σηκωθείς.
            …να λάμψεις.
            …κι εγώ να καμαρώνω, μέσα σου, που σε αγάπησα.

            Τότε να ρθείς κι άφοβα να βουτήξεις.
Γιατί την ώρα που ο βάλτος σωπαίνει, ο βούρκος μοσχοβολά τ’ αρώματα της φλαμουριάς.
Τότε οι φεγγαροπαρμένοι λάμπουν. Τότε να ρθείς, μαζί να λάμψουμε


Όταν όλοι οι ανόητοι θα’χουν σαλπάρει για μακριά…

                                                                                                 Γιώργος Αποστολόπουλος

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Αυτό είναι,Ναζίμ Χικμέτ

“Είμαι μέσα στο φως που προχωρεί
Tα μάτια μου είναι πλημμυρισμένα από πόθους
Ειν’ ωραίος ο κόσμος
Ειν’ ωραίος ο κόσμος..
Τα μάτια μου δεν κουράζονται να βλέπουνε τα δέντρα
Τα δέντρα τα τόσο γεμάτα από ελπίδα
Τα δέντρα τα τόσο πράσινα
Ένα μονοπάτι ηλιόλουστο τραβάει μέσα απ’ τις μουριές
είμαι στο παράθυρο του νοσοκομείου
Δε νιώθω τη μυρωδιά των γιατρικών
Κάπου πρέπει ν’ ανθίζουν τα γαρούφαλα
Δε νιώθω τη μυρωδιά των γιατρικών
Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος
Το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι..”

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ» - Χόρχε Μπουκάι



''Εκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη. Σ’ εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια. Πηγάδια ζωντανά … αλλά πηγάδια. Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους όχι μόνο ως προς τον τόπο όπου είχαν ανοιχτεί, αλλά και ως προς το στόμιο (το άνοιγμα που τα συνέδεε με τον εξωτερικό κόσμο).Υπήρχαν πηγάδια ευκατάστατα και πολυτελή, με στόμιο από μάρμαρο και όμορφα μέταλλα, πηγάδια ταπεινά από τούβλα και ξύλο, κι άλλα πιο φτωχά, απλές γυμνές τρύπες που ανοίγονταν στη γη.Η επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων της πόλης γινόταν από στόμιο σε στόμιο, και οι ειδήσεις έφταναν γρήγορα απ’ άκρη σ’ άκρη.
Μια μέρα, έφτασε στην πόλη μια «μόδα» που μάλλον είχε γεννηθεί σε κάποιο ανθρώπινο χωριό. Η νέα ιδέα ήταν ότι κάθε ζωντανό όν που εκτιμούσε τον εαυτό του θα έπρεπε να φροντίζει πολύ περισσότερο το εσωτερικό παρά το εξωτερικό. Το σημαντικό δεν ήταν η επιφάνεια, αλλά το περιεχόμενο. Έτσι έγινε, και τα πηγάδια άρχισαν να γεμίζουν με αντικείμενα.
Μερικά γέμισαν με κοσμήματα, χρυσά νομίσματα και πολύτιμες πέτρες. Άλλα, πιο πρακτικά, γέμισαν με ηλεκτρικές συσκευές και μηχανές. Μερικά άλλα επέλεξαν την τέχνη και γέμισαν με πίνακες ζωγραφικής, πιάνα με ουρά και εξεζητημένα μεταμοντέρνα γλυπτά. Τέλος, τα διανοούμενα γέμισαν με βιβλία, ιδεολογικά μανιφέστα και εξειδικευμένα περιοδικά.
Πέρασε ο καιρός. Τα περισσότερα πηγάδια γέμισαν σε τέτοιο σημείο, ώστε τίποτ’ άλλο δεν χωρούσε.Τα πηγάδια δεν ήταν όλα ίδια, οπότε κάποια συμβιβάστηκαν, ενώ άλλα σκέφτηκαν πως έπρεπε να κάνουν κάτι για να συνεχίσουν να συσσωρεύουν πράγματα στο εσωτερικό τους …
Ένα απ’ αυτά έκανε την αρχή. Αντί να συμπιέζει το περιεχόμενο, σκέφτηκε να αυξήσει τη χωρητικότητά του διευρύνοντας το χώρο του. Δεν πέρασε πολύς καιρός, κι άρχισαν και τα υπόλοιπα να μιμούνται την καινούργια ιδέα. Όλα τα πηγάδια δαπανούσαν μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους για να επεκταθούν και ν’ αποκτήσουν περισσότερο χώρο στο εσωτερικό τους.
Ένα πηγάδι, μικρό κι απόκεντρο, άρχισε να βλέπει τους συντρόφους του να επεκτείνονται χωρίς μέτρο. Σκέφτηκε ότι αν συνέχιζαν να διευρύνονται με αυτόν τον τρόπο, σύντομα θα μπέρδευαν τα όριά τους και το κάθε ένα θα έχανε την ταυτότητά του… Ίσως, ξεκινώντας από αυτήν την ιδέα, σκέφτηκε ότι ένας διαφορετικός τρόπος για να αυξήσει τη χωρητικότητά του ήταν να μεγαλώσει όχι φαρδαίνοντας, άλλα βαθαίνοντας. Να επεκταθεί σε βάθος αντί για πλάτος. Σύντομα συνειδητοποίησε ότι όλα όσα είχε στο εσωτερικό του έκαναν αδύνατη την εργασία της εκβάθυνσης. Αν ήθελε να γίνει πιο βαθύ, όφειλε να ξεφορτωθεί ολόκληρο το περιεχόμενό του …
Στην αρχή, το κενό το τρόμαξε. Αλλά αργότερα, όταν είδε ότι δεν είχε άλλη επιλογή, το έκανε. Χωρίς τίποτα στην κατοχή του, το πηγάδι άρχισε να βαθαίνει, ενώ τα υπόλοιπα άρπαζαν τα αντικείμενα που είχε πετάξει … Μια μέρα, κάτι ξάφνιασε το πηγάδι που μεγάλωνε προς τα κάτω. Κάτω, πολύ κάτω, πολύ στο βάθος … βρήκε νερό! Ποτέ πριν άλλο πηγάδι δεν είχε ξαναβρεί νερό.
Το πηγάδι ξεπέρασε την έκπληξή του κι άρχισε να παίζει με το νερό καταβρέχοντας τα τοιχώματά του, πιτσιλώντας το στόμιό του και, τέλος, βγάζοντας το νερό προς τα έξω.Η πόλη δεν είχε ποτέ βραχεί από τίποτ’ άλλο πέρα από τη βροχή η οποία, εκ των πραγμάτων, ήταν αρκετά σπάνια, Έτσι, η γη τριγύρω απ’ το πηγάδι, αναζωογονημένη από το νερό, άρχισε να ξυπνά. Οι σπόροι βλάστησαν παίρνοντας τη μορφή χλόης, τριφυλλιών, λουλουδιών και αδύναμων κορμών που μετατράπηκαν αργότερα σε δέντρα …Μια έκρηξη χρωμάτων και ζωής απλώθηκε γύρω από το απομακρυσμένο πηγάδι το οποίο άρχισαν να αποκαλούν : ‘Το Περιβόλι”.
Όλοι το ρωτούσαν πως είχε καταφέρει αυτό το θαύμα.“Δεν είναι κανένα θαύμα”, απαντούσε το Περιβόλι.“Πρέπει να σκάψεις στο εσωτερικό , προς τα μέσα”.Πολλοί θέλησαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Περιβολιού , αλλά αποδοκίμασαν την ιδέα όταν συνειδητοποίησαν ότι , για να βαθύνουν , θα έπρεπε πρώτα να αδειάσουν.Συνέχισαν να διευρύνονται όλο και πιο πολύ για να γεμίσουν με περισσότερα ακόμα πράγματα…
Στην άλλη άκρη της πόλης , ένα άλλο πηγάδι αποφάσισε κι αυτό να πάρει το ρίσκο να αδειάσει…Κι άρχισε κι αυτό να βαθαίνει…Κι έφτασε κι αυτό στο νερό…Και το έριξε κι αυτό προς τα έξω δημιουργώντας μια δεύτερη όαση στο χωριό…“Τι θα κάνεις όταν θα τελειώσει το νερό ;” , το ρωτούσαν.“Δεν ξέρω τι θα συμβεί” απαντούσε.“Αλλά προς το παρόν , όσο περισσότερο νερό βγάζω , τόσο περισσότερο βρίσκω”.
Πέρασαν μερικοί μήνες μέχρι τη μεγάλη ανακάλυψη . Μια μέρα , σχεδόν κατά τύχη, τα δυο πηγάδια κατάλαβαν ότι το νερό που είχαν βρει στο βάθος τους ήταν το ίδιο…Ότι το ίδιο υπόγειο ποτάμι που περνούσε από το ένα , γέμιζε το βάθος του άλλου. Κατάλαβαν ότι ξεκινούσε γι’ αυτά μια καινούργια ζωή. Όχι μόνο μπορούσαν να επικοινωνούν από στόμιο σε στόμιο , επιφανειακά , όπως όλοι οι άλλοι , αλλά η αναζήτησή τους , τους είχε προσφέρει ένα νέο και μυστικό σημείο επαφής.
Είχαν ανακαλύψει τη βαθιά επικοινωνία που πετυχαίνουν μόνον εκείνοι που έχουν το θάρρος να αδειάσουν από κάθε περιεχόμενο και να ψάξουν στο βάθος της ύπαρξής τους για να βρουν τι έχουν να δώσουν…''

[Κ]αλημέρ[Α] βροχερή και μελαγχολική


      Βροχερός ο καιρός σήμερα και τα χιόνια λένε δεν αργούν. Λίγη υπομονή κι η άνοιξη θα ρθει!
Για την ώρα ας μείνουμε με όποια άνοιξη έχουμε φτιάξει στην καρδιά μας κι ας παραμείνουμε χαμογελαστοί.

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016


Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης!


''Εγώ, μου φαίνεται, πως είμαι ένα σκουλήκι, βαθιά βουλιαγμένο στο χώμα, ολάκερη η γης απο πάνω μου, και με καταπλακώνει και αρχίζω και τρυπώ τα χώματα, ανοίγω λαγούμι κατά πάνω, να διαπεράσω τη φλούδα, και να προβάλλω στο φως. Βαριά δουλειά να τρυπήσεις όλη τη γης , μα κάνω υπομονή, γιατί ψυχανεμίζουμαι πως άμα προβάλλω στο φως, θα γίνω πεταλούδα..''

[Κ]αλημέρ[Α]..


Κάνει ο καιρός γυρίσματα κι οι άνθρωποι το ίδιο....

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Οι άνθρωποι φοβούνται τον πόνο...

Γράφει η Μοσχούλα Σολάκη
Οι άνθρωποι φοβούνται τον πόνο…
Τον τρέμουν όπως ο διάολος το λιβάνι…
Επιλέγουν φιλίες ανώδυνες…
Εραστές μονότονους …
Σχέσεις ανέκφραστες, απόλυτα συμβιβασμένες στο τόσο ,όσο…
Κι όλα αυτά γιατί;
Για να μην πληγωθούν, για να μην πονέσουν…
Ξεχνούν όμως κάτι βασικό πως πίσω από κάθε τι μεγάλο κρύβεται κάποιος γενναίος που δεν φοβήθηκε…
Δεν φοβήθηκε να νιώσει ,να βουρκώσει,να κομματιαστεί σε χίλια θρύψαλα και να μεταμορφώσει την θλίψη του σε δημιουργία…
Ο πάτος κρύβει μέσα του αναγέννηση…
Δεν μπορεί να σε οδηγήσει κάπου αλλού…
Όταν πέσεις τόσο χαμηλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τον ανοδικό…
Ένα από τα βασικά συστατικά των κορυφαίων αλλαγών στη ζωή μας ήταν η ωδίνη…
Καμία χλιαρή κατάσταση δεν έφερε ποτέ προκοπή…
Οι άνθρωποι με όραμα και στόχους δεν έχουν χρόνο για δράματα λένε…
Εγώ από την άλλη ,πιστεύω πως το δράμα σε πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω…
Σε φέρνει πιο κοντά στον ενδότερο εαυτό σου…
Στους στόχους σου, στα όνειρα σου που έμειναν πίσω…
Σου δίνει ώθηση ,σου ρίχνει μια κλωτσιά από τον καναπέ της αδράνειας και σε παροτρύνει να ζήσεις…
Να ζήσεις όπως δεν έζησες ποτέ!
Να ζήσεις χωρίς να κωλώνεις…
Κοίταξε γύρω σου και ανακάλυψε πόσο πολύ έχει ευεργετήσει ο πόνος κάποιους ανθρώπους!
Πόσο ψηλά τους έχει φτάσει!
Πόσο δυνατοί και αγέρωχοι στέκονται σε κάθε πρόβλημα ενώ εσύ τα φτύνεις τα φτύνεις με την πρώτη!
Τα παρατάς και σέρνεσαι γεμάτος από κλάψα και δεν μπορείς να διακρίνεις πως όλο αυτό είναι μια ευκαιρία που κάπου θέλει να σου μεταδώσει…
Όμως βουλιάζεις μέσα στην ευκολία κι αδυνατείς να ξεχωρίσεις τι δώρα φέρει από πίσω του ο πόνος…

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Απόσπασμα από ''Καπνοπωλείο''-Φερνάντο Πεσσόα

Αυτό που έκανα στον εαυτό μου, δεν το ήξερα. 
Κι ό,τι μπορούσα να τον κάνω, δεν το έκανα. 
Το ντόμινο που φόρεσα ήταν ολότελα λάθος, 
Με πέρασαν από μακρυά για κάποιον άλλον, δεν το αρνήθηκα και χάθηκα. 

Σαν θέλησα να βγάλω τη μάσκα, 

είχε κολλήσει στο πρόσωπό μου.
Κι όταν την έβγαλα και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη,
Είχα ήδη γεράσει.
Ήμουν μεθυσμένος, και δεν ήξερα πια πώς να φορέσω το κοστούμι
το οποίο ποτέ μου δεν είχα βγάλει.
Πέταξα μακρυά τη μάσκα και κοιμήθηκα στο βεστιάριο.
Σαν ένα σκυλί που το ανέχεται η διεύθυνση
Γιατί είναι άκακο.
Και θα γράψω αυτήν εδώ την ιστορία για ν’ αποδείξω πως είμαι υπέροχος.

[K]αλημέρ[Α] καλή εβδομάδα!


Αχ αυτές οι Δευτέρες που δεν συνηθίζονται με τίποτα. Όμως τι να κάνουμε μέρα είναι θα περάσει.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

[[Κ]αλημέρ[Α] χαμογελαστή και όμορφη


Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016


Ό,τι έχουμε στην ψυχή μας μένει. [Κ]αληνύχτ[Α]


Δύναμη και υγεία..[Κ]αλημέρ[Α]


Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

EKKΛΗΣΗ ΖΩΗΣ

Συναγερμός έχει σημάνει στη Ζάκυνθο, καθώς όλο το νησί έχει κινητοποιηθεί για να βοηθήσει την 28χρονη Διονυσία (Ντένια) Παράσχη, η οποία διαγνώστηκε με σπάνια μορφή καρκίνου στην καρδιά και πρέπει να μεταβεί στις ΗΠΑ.
Το περιστατικό, λόγω της σπανιότητάς του, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στην Ελλάδα, ούτε καν στην Ευρώπη, και σύμφωνα με τους γιατρούς νοσηλευτικού ιδρύματος της Αθήνας, όπου νοσηλεύεται αυτή τη στιγμή η 28χρονη, είναι επιβεβλημένη η μετάβασή της σε εξειδικευμένη ογκολογική κλινική της Βοστόνης.
AdTech Ad
Η ίδια και η οικογένειά της αδυνατούν να ανταποκριθούν στο υπέρογκο κόστος μετάβασης –με ειδικά στελεχωμένο αεροσκάφος- και νοσηλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παράλληλα, η διαδικασία έγκρισης δαπάνης από τον ΕΟΠΠΥ καθίσταται αδύνατη, καθώς θα έπρεπε να διακριβωθεί ότι κανένα νοσηλευτικό ίδρυμα της Ευρώπης δεν μπορεί να αναλάβει το περιστατικό, πράγμα που σημαίνει ότι η 28χρονη Ντένια θα έπρεπε να εξεταστεί από τα αντίστοιχα νοσηλευτικά κέντρα. Εκτός του ότι χάνεται πολύτιμος χρόνος, δεν το επιτρέπει η κατάσταση της υγείας της.
Οι πολίτες της Ζακύνθου έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για να συγκεντρωθεί το ποσό, ενώ έχουν κινητοποιηθεί και μαζικοί και επιστημονικοί φορείς του νησιού. Επίσης, διοργανώνεται συναυλία αλληλεγγύης από το καλλιτεχνικό σχήμα «Τσιριτσάντζουλες» που θα πραγματοποιηθεί σε Αθήνα και ZAKYNΘΟ.


Το μήνυμα της Ντένιας συνοδεύεται και από τη δημοσιοποίηση του τραπεζικού λογαριασμού, στον οποίο δικαιούχος είναι ο Σπυρίδων Παράσχης του Γεωργίου, ο πατέρας της, και ο οποίος είναι:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: 345 / 747546-27
IBAN ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: GR 7701 10345 00000 34574754627


(Πηγή newsbomb.gr)

[K]αλημέρ[Α]

Ας επιλέγουμε ανθρώπους που κάνουν χαμογελαστή την κάθε μας μέρα. Οι σκιές και τα σκοτάδια δεν βοηθούν κανέναν.

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

{Πηνελόπη Δέλτα - Ίων Δραγούμη}

Μη με φοβηθείς , αγαπώ άγρια
και μεθώ και δεν ξέρω πια να λογαριάσω τι θα πει τιμή και λόγος
Ξέρω μόνο πως σ' αγαπώ, τ' ακούς Ίων;
Σ' αγαπώ άγρια και θέλω την αγκαλιά σου και το στόμα σου
που φιλεί φρικτά, σε θέλω όλον, όλον δικό μου για πάντα
και πονώ αλύπητα και ανυπόφορα και μου έρχεται να φύγω απόψε
πριν από το γράμμα μου ,να μη σου μιλάω πια, να μη σου γράφω
σ' αγαπώ , μόνο να έλθω εκεί , να ορμήσω στο σπίτι σου, να
χυθώ στο λαιμό σου και χωρίς λέξη να πνίξω την αναπνοή σου
[.....]
Το ξέρω είμαι τρελή, μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει
{Πηνελόπη Δέλτα - Ίων Δραγούμη}

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

Για σένα ήμουν εκεί-Leonard Cohen

Όταν όλα κατέρρευσαν κι ο πόνος ήρθε, το καταλαβαίνω τώρα, 
Για σένα ήμουν εκεί 

Μη με ρωτάς πώς, ξέρω ότι είναι αλήθεια, το καταλαβαίνω τώρα,
Για σένα ήμουν εκεί
Κάνω τα σχέδια μου, όπως πάντα, αλλά όταν κοιτάζω πίσω,
Για σένα ήμουν εκεί
Περπατώ στους δρόμους, όπως συνήθιζα να κάνω, κι από το φόβο παγώνω,
Αλλά για σένα είμαι εκεί
Την ζωή μου κοιτάζω, σε πλήρη αναθεώρηση, δεν ήταν ποτέ εγώ,
Ήταν πάντα εσύ
Εσύ μ’ έστειλες εδώ, εσύ μ’ έστειλες εκεί,
Σπάζοντας πράγματα, που να διορθώσω δεν μπορώ
Φτιάχνοντας αντικείμενα με τις σκέψεις, φτιάχνοντας περισσότερα,
Χωρίς να σκέφτομαι
Τρώγοντας τροφή και πίνοντας κρασί, ένα σώμα που νόμιζα δικό μου...
Το βλέπω καθαρά, το ήξερα από πάντα, δεν ήταν ποτέ εγώ,
Για σένα ήμουν εκεί, για σένα ήμουν εκεί...

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Τι σημασία έχουν τα μάτια μου.

Τι σημασία έχουν τα μάτια μου.
Δεν θα τα χρειαστώ μέχρι να σε δω. Γιατί εκτός από σένα, δεν έχω άλλον να κοιτάξω. (Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι)

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

Ειναι οι αληθινοί φίλοι. (Χόρχε Μπουκάι)


Σ'ΑΓΑΠΩ (Μυρτιώτισσα)

Σ’ αγαπώ, δεν μπορώ
Τίποτ’ άλλο να πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016


Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *