Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Το παρελθόν και το τώρα είναι η βαλίτσα για το νέο ταξίδι...[Κ]αλημέρ[Α]




Το πως βλέπουμε έναν άνθρωπο θαρρώ πως εξαρτάτε από το ποια είναι τα δικά μας όρια. Συνήθως μας τρομάζουν οι ελεύθεροι άνθρωποι. Εκείνοι που δεν ακολουθούν τις επιταγές της κοινωνίας. Οι περιθωριακοί για κάποιους. Όσο πιο στενά είναι τα όρια μας τόσο πιο δύσκολα τους αποδεχόμαστε. Κι όσο πιο πολύ μας φοράμε τον κοινωνικό φόβο , τόσο πιο πολύ μας έλκη και η απεξάρτηση από αυτόν που όμως μας τρομάζει.
Η ελευθερία είναι ένα μικρό βήμα μπροστά, μα η απαλλαγή μας από τα κοινωνικά κλισέ, τα οικογενειακά "πρέπει" κι όλα όσα μας φόρτωσαν μεγαλώνοντας θέλει τσαγανό. Κι όμως όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, δεν είναι. Αρκεί να κοιτάξουμε μέσα μας. Αρκεί να κοιτάξουμε πίσω μας. Αρκεί να αφουγκραστούμε την λαχτάρα της ψυχής μας να πετάξει. Το παρελθόν και το τώρα είναι η βαλίτσα για το νέο ταξίδι.
Ναι! θέλω να είμαι ελεύθερος. Μη σκέφτεσαι το πρωί τι ρούχο θα επιλέξεις για να αρέσεις παρά μόνο να φοράς το καλύτερο χαμόγελο, εκείνο που το φωτίζει η ψυχή σου. Να αφήσεις να περάσουν αδιάφορα οι κριτικές σκέψεις και τα λόγια όσων κακοπροαίρετα προσπαθούν να σου μαυρίσουν τη ψυχή γιατί απλά δεν τολμούν. Να επιλέγεις ανθρώπους που παρά το "περιθωριακό" τους δίνουν την καρδιά τους, ανοίγουν την ψυχή και το σπίτι τους κι έχουν να πουν μια καλή κουβέντα για όλους. Που μοιράζονται τα λίγα και τα κάνουν να μοιάζουν πολλά. Εκείνους που το χαμόγελο τατουάζ στα χείλη τους έγινε.
Μην κριτικάρεις...κανέναν. Να θυμάσαι πως όταν ο δείκτης του χεριού σου δείχνει κάποιον άλλον, τα υπόλοιπα τέσσερα δάχτυλα δείχνουν εσένα.
Επέλεξε τη γνώση. Μόνο μέσα από αυτήν θα μάθεις τον εαυτό σου και θα αφήσεις τη σκέψη μακριά από "πρέπει" και "μη".
Ελευθέρωσε το μυαλό σου και πέτα...!

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Τα παλιά κρασιά της αγάπης δεν αξίζουν όσο...[Κ]αλημέρ[Α]



Ο έρωτας αγόρι μου, είναι κάτι πολύ ευγενικό και δυσάρεστο συνάμα. "Άπαξ κι έχει βγει απ' το βαρέλι, πρέπει να το πιείς", όπως έλεγε και ο Στρατάρχης ντε Σαξ δυστυχώς, τα παλιά κρασιά της αγάπης δεν αξίζουν όσο τα παλιά κρασιά απ' το κελάρι.(G. DE MAUPASSANT)
Έτσι ακριβώς, κανείς παλιός έρωτας δε θα σου δώσει διαφορετική γεύση από αυτήν που σου έδωσε την πρώτη φορά που τον συνάντησες.Μη σου πω, πως ίσως στη δεύτερη φορά σου φέρει μια ξινισμένη γεύση στο στόμα. Οι ελπίδες μας κάνουν να θέλουμε να δούμε με άλλη ματιά το ξαναζεσταμένο φαγητό.Στο μυαλό μας τα στήνουμε όμορφα και αισιόδοξα, μα σαν μπει ξανά στη ζωή μας προσπαθούμε για τα ίδια πράγματα, διεκδικούμε τα ίδια πράγματα, γκρινιάζουμε για ότι δεν δίνει και χωρίς να το καταλαβαίνουμε έχουμε επιλέξει να ζήσουμε ένα deja vu ίδιο και απαράλλακτο με πριν. Καμιά διαφορά και τίποτα προς το καλύτερο.
Γι αυτό σου λέω, κοίτα μπροστά! Ότι πέρασε μια φορά κι έφυγε ήταν για να φύγει. Η επανάληψη το μόνο που θα σου φέρει είναι ο ίδιος πόνος ξανά και ξανά.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Αγαπήστε σαν να μην υπάρχει αύριο.[K]αλημέρ[Α]

Τι εύκολος ο έρωτας στην πρώτη μας νιότη, τότε που μόνο τα μάτια μπορούν και μιλούν και η καρδιά.Τι δύσκολο σαν μεγαλώνουν οι άνθρωποι..παύουν να βλέπουν με την ψυχή και τα μάτια..αχ! αυτά τα μάτια που τα σπρώχνει το μυαλό να κοιτούν τις ατέλειες κι όλη η μαγεία του έρωτα χάνεται με μιας. Μόνοι μας κλεινόμαστε στον λαβύρινθο των ατελειών που σαν αρχίσουμε να τις κοιτάμε, τελειωμό δεν έχουν. Όχι πως αξίζει να τις δεις, μα ίσως από φόβο να μοιραστούμε βάζουμε τρικλοποδιές στην ψυχή μας.
Μη ψάχνετε το τέλειο, δεν υπάρχει!
Μείνετε με τις μικρές ανούσιες ατέλειες..αυτές που μόλις τις αγαπήσετε θα γίνουν τελειότητα, κι αγαπήστε..αγαπήστε σαν να μην υπάρχει αύριο.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΟΥ-ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ!!!

Το καλοκαίρι ξεκίνησε...όμορφη εικόνα ν'απολαμβάνεις το γαλάζιο και να ταξιδέυεις σαν κύμα...Ας περάσουμε όλοι μας όσο πιο υπέροχα μπορούμε με την οικογένεια μας, με τους Φίλους μας,κοινώς με τα πρόσωπα που αγαπάμε κι είναι πάντοτε δίπλα μας! Η ζωή είναι στιγμές ας προσθέσουμε και τούτο το καλοκαίρι όσες περισσότερες μπορούμε κι ας μην ξεχνάμε να δείχνουμε τα συναισθήματα μας στα πρόσωπα που αγαπάμε.Ποτέ δε μπορούμε να ξέρουμε πότε ακριβώς έχουν ανάγκη να το νιώσουν..να το ακούσουν...μια αγκαλιά,ένα τηλέφωνο,ένα χαμόγελο.ένα χάδι γίνονται πολλές φορές αφορμή για να χαμογελάνε μάτια και
χείλη μαζί!..[Α]φροδίτη

 ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΟΥ!!!
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ!!!
  ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ


Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Λατρεμένοι φίλοι bloggers...


Λατρεμένοι φίλοι bloggers.
Θα μου λείψετε την εβδομάδα που έρχεται.
Τελευταία, η επικοινωνία μας μέσω του γραπτού λόγου, χωρίς να κοιτώ τα μάτια σας αλλά αγγίζοντας την ψυχή σας, ήταν η δική μου εξάρτηση.
Όχι πως πρέπει να την κόψω. Τέτοιες εξαρτήσεις τρέφουν την ψυχή , το μυαλό και την φαντασία μου. Μα όπως όλοι ήρθε η ώρα να κλείσω κι εγώ για λίγο τους διακόπτες. Η μοιρασιά των σκέψεων αλάφρυνε τους ώμους και ξεκούραζε την ψυχή μου.  Παράξενο να νιώθεις τόσο οικεία με μάτια που δεν συνάντησες ποτέ. Ίσως αυτό να λέγεται κι ευλογία, δεν ξέρω.
Μη ξεχνάτε να χαμογελάτε. Να μοιράζεστε. Να απλώνεστε. Μη φοβάστε το λάθος, μ΄ένα "π" γίνεται πάθος. Κυνηγήστε το, θα δείτε πως στο τέλος θα αξίζει τον κόπο.

Σας κλείνω ραντεβού στις 27 το πρωί με νέες σκέψεις στις [Κ]αλημέρες μας.


Κατερίνα Σικλαφίδου

Όταν θέλεις κάποιον στη ζωή σου...[Κ]αλημέρ[Α]


Όταν θέλεις κάποιον στη ζωή σου, πρέπει να κάνεις κάτι για να μείνει. Δεν είναι εύκολες οι σχέσεις των ανθρώπων. Ψυχή θέλουν, πατημένο εγωισμό. Σπιρτάδα τις ώρες τις βουβές που η αμηχανία τις γεμίζει. Να αγαπάς για σένα και να ξεχειλίζεις.
Μακάρι να σαι ο τυχερός που ο έρωτας θα σε βρει όπως η ροή του ποταμού και θα σε παρασύρει χωρίς σκέψη, χωρίς να πονάς στα βράχια απ΄όπου περνά.Πιθανότητα σχεδόν μηδενική.Μη πω και φαντασία. Σ΄όλες τις άλλες, να βγεις από σένα χρειάζεται, να ξεχάσεις ποιος είσαι, που θες να πας και να ορίσεις νέο μονοπάτι που να χωρά δυο. Δύσκολο, μα σαν το καταφέρεις...

Κατερίνα Σικλαφίδου

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Ζαρώνει η ψυχή σου με τις εκπτώσεις...[Κ]αλημέρ[Α]



Δεν μπορεί, κάπου εκεί έξω θα κυκλοφορεί κάποιος όπως το έπλασε η φαντασία μου. Ίσως πάλι και όχι. Μα δεν αντέχω άλλο τις εκπτώσεις. Τρώνε την ψυχή όπως η φθήνια τον παρά. Σκοτώνουν ό,τι καλό θες να δημιουργήσεις και σε γερνούν. Ναι! σε γερνούν άκου που σου λέω...Ζαρώνει η ψυχή σου με τις εκπτώσεις, φρενάρουν τα όνειρα και χωρίς όνειρα από που να πιαστείς;
Κάπου εκεί έξω δεν μπορεί, κάποιος θα με περιμένει
Κι αν πάλι όχι, δε με χαλά..αρκεί που έμαθα να μαι καλά με μένα.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Δεν αγαπάμε με λόγια μάτια μου. [Κ]αλημέρ[Α].


Μόνο η σκέψη δεν φτάνει για να πεις πως αγαπάς.
Ούτε τα λόγια σου μόνο φτάνουν.
Χρειάζεται η σκέψη να γίνεται πράξη και η πράξη θέλει προσπάθεια.
Θα μου πεις, χρειάζεται η αγάπη αποδείξεις;
Όχι, γιατί η αγάπη φαίνεται στην καθημερινότητα . Ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα, ένα λουλούδι, μια αγκαλιά, όνειρα που προσπαθούν να πάρουν σάρκα και οστά, δυο λόγια στην χαρτοπετσέτα. Κι όταν όλα αυτά γίνονται  είναι απόδειξη αγάπης.
Όταν μένουν στις σκέψεις και στα λόγια..εκείνα τα μεγάλα,τρανταχτά λόγια, που γλυκαίνουν για δυο στιγμές την ψυχή σου και την μαυρίζουν για άλλες τρεις, τότε που είναι η αγάπη;
Δεν αγαπάμε με λόγια μάτια μου. Αγαπάμε με πράξεις.Μοιράζουμε την ψυχή μας. Στο μεϊντάνι την βγάζουμε κι αν είμαστε τυχεροί εκείνος/η  θα την κρατήσει ευλαβικά στα χέρια, αλλιώς θα την ποδοπατήσει.Το παίρνω το ρίσκο, γιατί η αγάπη θέλει ρίσκο. Θέλει να ματώσεις και λίγο. Να σπάσεις και τα όρια θέλει. Όλα τα "μη" τα θέλει. Να τσακίσεις και το μέσα σου θέλει.
Αν δεν μπορείς, μη λες πως αγαπάς και μην προσπαθείς με λόγια να με πείσεις, πως κάπου εγώ τσακίστηκα λιγότερο.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

[Κ]αλημερ[Α]..Οι καρδιές ξέρουν.



Την ζακέτα σου,πανωφόρι στους ώμους φορώ. Τι κι αν οι λεπτομέρειες μας χώρισαν γιατί κανείς δε γούσταρε να τις αλλάξει. Κάποιες αγάπες δεν τελειώνουν ποτέ. Ριζώνουν στην ψυχή,στο μυαλό,στην καρδιά μας. Τρέφονται απ την πρωταρχική φιλία,από κει πίνουν νερό. Αυτές δεν στεγνώνουν ποτέ. Κάθε που θα σε κοιτώ..κάθε που θα με κοιτάς,τα μάτια θα μιλούν,τα χείλη θα χαμογελούν και οι καρδιές θα ξέρουν...πως τίποτα δεν τελείωσε......

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

[K]αλημέρ[A]




Ξεκινήστε την εβδομάδα που μόλις ξεκινά με χαμόγελο. Τι κι αν είναι Δευτέρα. Όλες οι μέρες καλές ή κακές από τη δική μας τη διάθεση φτιάχνονται. Εμείς οι διαχειριστές της μέρας. Το μυαλό και η ψυχή μας τα εργαλεία που θα φτιάξουμε μια υπέροχη μέρα.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε



Δεν είμαστε οι ίδιοι που ήμασταν κάποτε. Αθώα παιδιά με βλέμμα καθάριο και όρεξη για γνώση και ζωή.



Απονήρευτοι ταξιδευτές της εφηβείας, που όλος τους ο κόσμος ήταν πέντε φίλοι και μια καψούρα.
Τότε που ξημερώναμε με μουσικές κι αναστεναγμούς κοιτώντας τα αστέρια αγκαλιά.
Που δεν προσπαθούσαμε να δαμάσουμε τους τρελούς χτύπους της καρδιάς, την ακολουθούσαμε μέχρι τέλους και φτάναμε στα πατώματα ή στον ουρανό για την αγάπη.

Tην αγνή αγάπη, ντυμένη στα λευκά, που βολτάριζε ανέμελα στα σοκάκια και τις αλάνες που τρέχαμε.
Τότε που κρατούσαμε τον κόσμο στις αδούλευτες χούφτες μας και νομίζαμε πως θα συνθλίψουμε το κακό και την ασχήμια.
Τότε που τα όνειρα έμοιαζαν πως θα κρατήσουν για πάντα.

Όχι, δεν είμαστε οι ίδιοι.
Εραστές του ονείρου με δίψα για ανιδιοτελή έρωτα, που μετρούσαμε τις στιγμές μας στις ανάσες που παίρναμε μαζί, σώματα ενωμένα, πυρωμένα από τον πόθο της νιότης.
Τότε που τα φιλιά ήταν καυτά μα προστατευμένα από τους άστατους καιρούς και τις φουρτούνες.
Μεθυσμένοι ναυαγοί στις θάλασσες της αγάπης που ξεχείλιζε από την πηγή της νεότητας, από εκεί που αναβλύζει τ’ όνειρο και η τελειότητα.

Τότε που ένα φιλί γέμιζε τη στιγμή, τη νύχτα, τη βδομάδα κι ο κόσμος όλος ήταν ένα ζευγάρι μάτια που αντικρίζαμε με πόθο.
Μια παρουσία που ήταν αρκετή για να γεμίσει φως το σκοτάδι και όλη η φύση να πλημμυρίσει αγάπη κι έρωτα.
Όταν όλες οι αισθήσεις παίρνανε φωτιά με ένα άγγιγμα, ένα άρωμα που πλανιόταν στον αέρα, μέσα σε αγκαλιές που έκαναν το χειμώνα να μοιάζει καλοκαίρι, όταν ο έρωτας σκέπαζε τη λογική του ψυχρού κόσμου.

Όταν συναντούσε η μέρα τη νύχτα και το φως το σκοτάδι, και κάναμε σχέδια για το μέλλον κάπου στη μέση της κόλασης και του παραδείσου.
Σχέδια που τελείωναν στην αρχή της επόμενης πραγματικότητας και ξεκινούσαν στη μαγεία της επόμενης συνάντησης.
Τότε που οι πιθανότητες φαινόντουσαν πάντοτε υπέρ μας, ποτέ εναντίον μας.

Δεν είμαστε πλέον αυτοί που θα άλλαζαν τον κόσμο με μια κίνηση απλή, που θα ανεβαίναμε τα σκαλοπάτια της επιτυχίας με δυο δρασκελιές και θα ρουφούσαμε το νέκταρ της επιτυχίας αβίαστα, σίγουροι πως οι κόποι μας θα είχαν αντίκρισμα.

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε.
Πιάσαμε νωρίς το συρματόπλεγμα της ζωής και γεμίσαμε τα χέρια μας πληγές.
Μάθαμε το άδικο και το χυδαίο.


Πέρασε ο καιρός κι οι έρωτες αφήσανε σημάδια στο κορμί.
Σημάδια που προδίδουν πως ότι αγαπάς σε πληγώνει.
Κάθε πληγή και μια αγάπη, που της χάρισες  το «είναι σου» και σε πρόδωσε.

Έμαθες πια ότι δεν πρέπει να δίνεις ή  «δίνεσαι» τόσο εύκολα.
Έμαθες να ζεις με τις πληγές σου. Να κλείνεσαι.
Να δανείζεσαι εφήμερες στιγμές περιμένοντας μια στιγμή που δεν έρχεται ποτέ.

Θα σου πάρει καιρό να ξαναγαπήσεις.
Κι είναι κι αυτές οι φορές που νιώθεις σχοινοβάτης σ’ ένα όνειρο γεμάτο αγκάθια.

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που γέλασες με την καρδιά σου, που ονειρεύτηκες με βλέμμα καθαρό.
Κι όμως από πότε που σε θυμάμαι κυνηγούσες τ’ όνειρο και το όνειρο κρατά όσο και η μαγική λυχνία του.
Πρέπει να ρισκάρεις να το εξαργυρώσεις με ένα πραγματικό συναίσθημα.

Άνοιξε την πόρτα της καρδιάς και περπάτα το δρόμο της ζωής.
Ίσως έτσι απελευθερωθεί η μαγεία που θα διαθλάσει την πραγματικότητα.
Κάπου εκεί έξω βρίσκεται το μυστικό για μια καινούρια αρχή.





Κείμενο: Ιωάννα Γκανέτσα



Πηγή: eyedoll.gr

Τι είναι αγάπη;

Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια ειναι δύο, αυτός που πονά και αυτος που συμπονάει
Στη καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει και αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη ειναι ένα. 
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν
Το εγώ και εσύ αφανιζονται
Αγαπώ θα πει. ....χάνομαι!
Νικος Καζαντζάκης

[Κ]αλημέρ[Α]


Η νύχτα σβήνει και παίρνει μαζί της ό,τι άσχημο συνέβει χθες, εμείς γιατί να το κρατάμε ακόμη μέσα μας; Στη νέα μέρα που ξημέρωσε ας δώσουμε το δικαίωμα να μας συναρπάσει.

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Κάθε φορά που εντυπωσιάζεις αποκτάς κι έναν εχθρό, για να είσαι δημοφιλής πρέπει να είσαι μετριότητα

Artist: Picasso (λεπτομέρεια)Artist: Picasso (λεπτομέρεια)
Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών,
πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».

Για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, μια παραδοσιακή αλληγορική ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα. Υστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:

—    Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
—    Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.

—    Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα;
—   Όχι.

—    Σου έκανα κανένα κακό;
—   Όχι.

—    Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
—    Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.

http://www.thessalonikiartsandculture.gr

[Κ]αλημέρ[Α]...με χαμόγελα


Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

[Κ]αλημέρ[Α]...Ευτυχία είναι.....και κάθε απάντηση να είναι.....


...και κάθε απάντηση στον προβληματισμό σου να είναι απλά ένα .."ναι! αλλά εγώ σ αγαπάω", σε κάθε φόβο σου να λέει "..κοίτα με εγώ σ αγαπώ" και μια αγκαλιά να σε περιμένει εκεί που άλλες τρόμαξαν..στην δική σου αλήθεια, στην δική σου φοβία, στα δικά σου κόμπλεξ...Όλα αυτά σαν τα ΄χεις να τα ζεις και να τα χαίρεσαι σαν τη χαρά που παίρνεις κάθε π΄ανθίζει το πρώτο μπουμπούκι του κήπου σου.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

[K]αλημέρ[Α]...Βάλε με ρούχο μέσα στο κρύο.....


"Βάλε με ρούχο μέσα στο κρύο, κι όταν τρομάζεις να σου λέω είμαστε δύο". Τι να πεις, ο στίχος τα είπε όλα...έτσι οφείλει να ναι η αγάπη..ν΄απλώνει σα ρούχο και να σε τυλίγει, να 'μερεύει τους φόβους σου, να ζεσταίνει την ψυχή σου να γεννά χαζοχαμόγελα στα χείλη σου και να φορά ήλιους στα μάτια σου. 

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

[K]αλημέρ[Α]


Τίποτα δεν χάνεται εάν έχει λόγο να μείνει. Κι αν κάτι μοιάζει ν απομακρύνεται ας κάνουμε μια προσπάθεια, ίσως να έχει λόγο να ρθει ξανά πιο κοντά.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Όμορφες [Κ]α]λημέρες


Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

[Κ]αλημέρ[Α]...καλό μήνα!


Η αγάπη είναι ελευθερία. Τίποτα περιοριστικό δε χωρά μέσα της, παρά μόνο ο σεβασμός και η εκτίμηση στον εαυτό μας πρώτα και μετά στους γύρω μας.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *