Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Συμβίωση δύσκολη αλλά όχι ακατόρθωτη....[Κ]αλημέρ[Α]



Αλληγορικός, απολαυστικός και ταυτόχρονα απόλυτα κατανοητός Χόρχε Μπουκάι...

Ένας Ινδιάνικος μύθος ανάμεσα στον Άγριο Ταύρο και στο Ψηλό Σύννεφο

Ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων Σιου, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μια από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.

"Αγαπιόμαστε" αρχίζει ο νέος.

"Και θα παντρευτούμε" λέει εκείνη.

"Και αγαπιόμαστε τόσο που φοβόμαστε..."

"Θα θέλαμε κάποιο μαγικό, ένα χαϊμαλί, ένα φυλαχτό..."

"Κάτι που θα μας εγγυάται ότι θα είμαστε για πάντα μαζί."

"Που θα μας εξασφαλίσει ότι θα είμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου, ώσπου να συναντήσουμε τον Μανιτού, την ημέρα του θανάτου".

"Σε παρακαλούμε" ικετεύουν, "πες μας τί μπορούμε να κάνουμε..."

Ο μάγος τους κοιτάζει και συγκινείται που τους βλέπει τόσο νέους, τόσο ερωτευμένους, να λαχταρούν τόσο μια του λέξη.

"Υπάρχει κάτι ..." λέει τελικά ο σοφός μάγος μετά από αρκετή ώρα. "Αλλά δεν ξέρω...είναι ένα έργο πολύ δύσκολο και απαιτεί θυσίες."

"Δεν μας πειράζει" λένε και οι δύο.

"Ό,τι και να' ναι" επιβεβαιώνει ο Άγριος Ταύρος.

"Ωραία" λέει ο μάγος. "Ψηλό Σύννεφο, βλέπεις το βουνό που είναι βόρεια από το χωριό μας; Πρέπει να το ανέβεις μόνη σου, χωρίς τίποτα άλλο εκτός από ένα δίχτυ και τα χέρια σου, και να κυνηγήσεις το πιο όμορφο και δυνατό γεράκι του βουνού. Αν το πιάσεις, πρέπει να το φέρεις εδώ ζωντανό την τρίτη μέρα μετά την πανσέληνο. Κατάλαβες;"

Η νεαρή κοπέλα συγκατανεύει σιωπηλά.

"Κι εσύ Άγριε Ταύρε" συνεχίζει ο μάγος, "πρέπει να ανέβεις το βουνό του κεραυνού, κι όταν φτάσεις στην κορυφή, τον πιο άγριο απ' όλους τους αετούς, και με τα χέρια σου μόνο κι ένα δίχτυ να τον πιάσεις χωρίς να τον τραυματίσεις και να τον φέρεις μπροστά μου, ζωντανό, την ίδια μέρα που θα έρθει και το Ψηλό Σύννεφο.... Πηγαίνετε τώρα."

Οι δυο νέοι κοιτάζονται με τρυφερότητα, κι ύστερα από ένα φευγαλέο χαμόγελο φεύγουν για να εκπληρώσουν την αποστολή που τους ανατέθηκε. Εκείνη πάει προς το βορρά, εκείνος προς το νότο...

Την καθορισμένη ημέρα, μπροστά στη σκηνή του μάγου, περιμένουν οι δυο νέοι, ο καθένας με μια πάνινη τσάντα, που περιέχει το πουλί που του ζητήθηκε.

Ο μάγος τους λέει να βγάλουν τα πουλιά από τις τσάντες με μεγάλη προσοχή. Οι νέοι κάνουν αυτό που τους λέει, και παρουσιάζουν στο γέρο για να τα εγκρίνει τα πουλιά που έπιασαν Είναι πανέμορφα, χωρίς αμφιβολία, τα καλύτερα του είδους τους.

"Πετούσαν ψηλά;" ρωτάει ο μάγος.

"Ναι, βέβαια. Κι εμείς, όπως μας ζητήσατε.... Και τώρα;" ρωτάει ο νέος. "Θα τα σκοτώσουμε και θα πιούμε την τιμή από το αίμα τους;"

"Όχι" λέει ο γέρος.

"Να τα μαγειρέψουμε και να φάμε τη γενναιότητα από το κρέας τους;" προτείνει η νεαρή.

"Όχι" ξαναλέει ο γέρος. "Κάντε ότι σας λέω. Πάρτε τα πουλιά και δέστε τα μεταξύ τους από τα πόδια μ' αυτές τις δερμάτινες λωρίδες... Αφού τα δέσετε, αφήστε τα να φύγουν, να πετάξουν ελεύθερα."

Ο πολεμιστής και η νεαρή κοπέλα κάνουν ό,τι ακριβώς τους έχει πει ο μάγος, και στο τέλος ελευθερώνουν τα πουλιά.

Ο αετός και το γεράκι προσπαθούν να πετάξουν, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να στριφογυρίζουν και να ξαναπέφτουν κάτω. Σε λίγα λεπτά, εκνευρισμένα που δεν καταφέρνουν να πετάξουν, τα πουλιά επιτίθενται με τσιμπήματα το ένα εναντίον του άλλου, μέχρι που πληγώνονται.

"Αυτό είναι το μαγικό. Μην ξεχάσετε ποτέ αυτό που είδατε σήμερα. Τώρα, είστε κι εσείς ένας αετός κι ένα γεράκι. Αν δεθείτε ο ένας με τον άλλον, ακόμα κι αν το κάνετε από αγάπη, όχι μόνο θα σέρνεστε στη ζωή σας, αλλά επιπλέον, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσετε να πληγώνετε ο ένας τον άλλον. Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι."


Είναι από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Ο δρόμος της συνάντησης"
  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Μια αγκαλιά, ένα χάδι, δυο λόγια τρυφερά... [Κ]αλημέρ[Α]


Δεν θέλει πολλά ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος. Μια αγκαλιά, ένα χάδι, δυο λόγια τρυφερά. Τόσο απλά κι όμως χανόμαστε μεσ΄ την πεζή καθημερινότητα. Κι είναι τόσο εύκολο να φυτρώσει ένα χαμόγελο στα χείλη μας από ένα σ΄αγαπώ κι ένα μου λείπεις..Πείτε το , φτιάξτε εσείς τη δική σας στιγμή υπέροχη ο καθένας για τον εαυτό του και ξάφνου όλοι μαζί για όλους.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Εδώ είναι το κλειδί της ευτυχίας....[Κ]αλημέρ[Α]


Και σαν περαστικοί που είμαστε από αυτόν τον κόσμο, ας φροντίσουμε να γίνουμε καλύτεροι. Γι αυτό ήρθαμε. Για να μάθουμε, να καλυτερεύσουμε , να γνωρίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Να δώσουμε ,να πάρουμε. Προσοχή όμως, όχι να χαριστούμε και να μας πετάξουμε μέσα σε πολλές εκπτώσεις. Όλη η μάθηση που οφείλουμε να αποκτήσουμε από τις πολλές εμπειρίες σε τούτη τη γη είναι απλά και μόνο για να γίνουμε εμείς καλύτεροι. Να μάθουμε πρώτα απ΄όλα να μας αγαπάμε. Εδώ είναι το κλειδί της ευτυχίας. Η αγάπη για τον εαυτό μας. Ο σεβασμός σ αυτόν. Η απομάκρυνση μας από την αρρωστημένη εγωπάθεια μας και από την αυτολύπηση. Δύσκολος δρόμος, μα τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς προσπάθεια κι όταν καταφέρουμε να κερδίσουμε εμάς, όλη η υπόλοιποι ζωή μας θα ρέει πλάι σε ανθρώπους και καταστάσεις που μας αξίζουν.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Καλό μουσικό Σαββατοκύριακο

Σε γαλαξία ξεχασμένο

Οτι βγαίνει από την ψυχή μας και γίνεται με μεράκι είναι η δική μας αντίσταση στους ζόρικους καιρούς. Είτε μεγάλο ειτε μικρό ομορφαίνει τον κόσμο μας.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Δεν άντεξα [Κ]αλημέρ[Α]


Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Πόσο πολύ σε αγάπησα... [Κ]αλημέρ[Α]

Αποτέλεσμα εικόνας για ΒΟΤΣΑΛΑΠόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω 
Eγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας 
Kαι με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και 
χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους 
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε
μαζί το κομένο τριφύλλι 
Mαύρη μεγάλη θάλασσα με τόσα βότσαλα
τριγύρω στο λαιμό τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου.( Νίκος Γκάτσος)




Η αγάπη είναι μοναχική υπόθεση. Αγαπάω για μένα, τόσο εγωιστικό. 

Αγαπάω και δεν με νοιάζει αν κι εσύ μ αγαπάς. 
Αγαπάω και δίνομαι, τόσο απλόχερα, χωρίς να ζυγιάζω αν αγαπάς και δίνεις το ίδιο κι εσύ. 
Και υπογράφουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε τον σεβασμό στην ελευθερία του άλλου. Γιατί αυτή η αγάπη δεν κάνει τον άλλον κτήμα μας, και δεν οδηγεί σε αδιέξοδες και αρρωστημένες καταστάσεις. 
Αγαπάω και δίνω, αγαπάς και δίνεις και από την τόση "εγωιστική" αγάπη γεννιέται το "όλον" που είναι εγώ κι εσύ. Όταν αγαπάω για μένα , ζω!

Κατερίνα Σικλαφίδου

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Ρισκάρεις; [Κ]αλημέρ[Α]

''Είσαι για ένα ταξίδι στ'ανοιχτά;
Είσαι για ένα ρίσκο;
Θελω να μου υποσχεθείς
πως δε θα πάρεις
μετεωρολογικό δελτίο.
Πως δε θα χεις μαζί σου
προμήθειες και αποσκευές.
Πως δε θα γεμίσεις
το πλεούμενο με σωσίβια.
Θα δέσουμε την άγκυρά μας
στα φτερά των γλάρων.
Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας
το πιο τρελό δελφίνι.
Θα σου χαρίσω
όλο το γαλάζιο του πελάγου.
Όλο το χρυσαφι του ήλιου.
Όλο το ροζ του δειλινού.
Να χεις χρώματα πολλά
να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.
Θα γεμίσω τ'αμπάρι μας με ονειρα.
Να χεις πολλά.
Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.
Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε
τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα
και θα μπαλώσουμε τις τρύπες
που μας ανοιξαν τα σκυλόψαρα.
Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας
στ΄άλμπουρο να ξεπλυθεί.
Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;
Για ένα ρίσκο;'' (
Αλκυόνη Παπαδάκη )

Έτσι! γιατί η ζωή είναι ζωή αληθινή μόνο όταν μπορείς και ρισκάρεις. Όταν αφήνεις τον εαυτό σου λεύτερο να πάρει το ρίσκο και να πετάξει κι όπου πάει. Τα τυπικά καθημερινά πράγματα , τα τυποποιημένα, εκείνα τα άγευστα, γριζωπά και μονόχνωτα δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα. Άλλωστε για σκέψου, τι σου πρόσφεραν μέχρι τώρα;
Γι αυτό σου λέω πάρε το ρίσκο και πέτα και που ξέρεις ίσως καταφέρεις κι εσύ να γίνεις ένας Ιωνάθαν!

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Κανείς δεν ευτύχισε μεσ τις ...[Κ]αλησπέρ[Α]



Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις...(Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ)
και θα συνεχίσω ταπεινά... μέσα στις πολλές εκπτώσεις.... 
Ζόρικο να διαλύσεις τα δεσμά που σου φόρεσαν στο μεγάλωμα. Κι αντί να τραβήξεις μια και να σπάσεις τις αλυσίδες, να βγάλεις φτερά και να πετάξεις προς το δικό σου όνειρο, κάθεσαι φοβισμένος και κάνεις εκπτώσεις στον εαυτό σου υποτιμώντας συνειδητά εσένα και ασυνείδητα τον σύντροφο/φίλους/γνωστούς που επέλεξες στην έκπτωση σου.
Δεν ειν' η ζωή εκατό φορές για να κρυφτούμε σ αυτήν. Ούτε και η έκπτωση κρύβεται, μην προσπαθείς. Μάθε να μην στερείς αλλά ούτε και να στενεύεις από σένα  όνειρα και  θέλω. 
Κανείς δεν ευτύχισε μεσ τις πολλές εκπτώσεις, κανείς δεν αγάπησε το μέσα του αν πριν δεν το ελευθέρωσε και κανείς δεν έμαθε ποτέ που μπορεί να έφτανε αν έλεγε στις εκπτώσεις ΟΧΙ.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

τι είναι πιο σημαντικό ν' αγαπάς η να σ αγαπάνε;

Είναι πολύ προσωπική και πολύ εγωιστική υπόθεση η αγάπη.


Αγαπώ = ΕΓΩ αγαπώ.


Για μένα αγαπώ. Γιατί κατάφερα να ισορροπήσω τον εαυτό μου, να εστιάσω στην υγιή πλευρά του εγώ μου.

Αγάπη είναι να δίνεις. Χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς όρια και αλισβερίσια. 


ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ χωρίς κανένα ίχνος υστεροβουλίας!


Τώρα, αν ταυτόχρονα τύχει και να παίρνεις κάτι σαν αυτό που δίνεις (πάλι χωρίς όρους, όρια, ζυγίσματα και συγκρίσεις), μπαίνει στο 
μείγμα και η αμφίδρομη αγάπη, ο έρωτας.


Κι η αγάπη σου παίρνει σάρκα και οστά, αποκτά οντότητα, ανθίζει και καρπίζει.


Αν πάλι δεν ταιριάξει, δεν έχεις χάσει κάτι, εκτός ίσως απ' τον πληγωμένο σου εγωισμό. Πάλι κερδισμένος είσαι. Κέρδισες τη γνώση, την ένταση του συναισθήματος, που πάρα πολλοί άνθρωποι δεν το ανταμώνουν ποτέ πραγματικά στη ζωή τους. Έχεις δει το φως που δεν 
το 'χουν δει όλοι.


Κι αυτό το φως μένει μέσα σου...


(ενός πολύ αγαπημένου φίλου)

Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Μην ερωτευτείς άνθρωπο σαν εμένα....


Μην ερωτευτείς ποτέ άνθρωπο που γράφει, ζωγραφίζει ή δε βλέπει τηλεόραση. Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει.
Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν. Μείνε μακριά απ' αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων. Που τους τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό. Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους «μοναχικότητα» και «μοναξιά». Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται και φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης. Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε η μαμά κι ο μπαμπάς.
Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος. Ερωτεύσου καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους. Που συμπεριφέρονται πάντα σωστά ακόμα κι όταν δεν το εννοούν. Ερωτεύσου ανθρώπους που είναι πάντα συγκεντρωμένοι, που δεν αμφιβάλλουν, που δε σε ζαλίζουν με ολονύχτιες συζητήσεις. Που λένε εύκολα ναι χωρίς να ρωτάνε γιατί. Μείνε κοντά σ’ εκείνους που οι έξοδοι μαζί τους θα είναι μόνο αλκοόλ και γαρύφαλλα. Χωρίς βαρετές εναλλακτικές όπως συναυλίες και νυχτερινές βουτιές σε κοντινές παραλίες.
Μην ερωτεύεσαι ανθρώπους απαιτητικούς γιατί αν τύχει και τους αγαπήσεις η καρδιά σου δε θ’ αντέξει την κούραση. Οι άνθρωποι που σκέφτονται είναι δύσκολοι κι εξαντλητικοί. Επηρεάζονται διαρκώς από νέες ιδέες, αλλάζουν απόψεις, συγκινούνται με πράγματα που δεν προσέχει η πλειοψηφία. Ονειρεύονται κι αιθεροβατούν εν γνώσει τους. Έχουν άποψη, θα σου πάνε κόντρα, θα σου τρίψουν στη μούρη πράγματα που δε θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σε στριμώξουν επειδή ζουν για την ένταση και οι συζητήσεις μαζί τους σπάνια θα σ' αφήσουν όπως σε βρήκαν.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς. Είναι καμένα χαρτιά. Μιλάνε πολύ, παθιάζονται για μικροπράγματα όπως ο έρωτας, ταλαιπωρούν και ζητούν αποδείξεις για τα πάντα. Είναι κουραστικοί, θέλουν εναλλαγές, θέλουν γκάζια. Είναι δύσπιστοι μπροστά στις εύκολες νίκες. Μείνε μακριά από αυτούς τους τρελούς με τις παλιομοδίτικες καρδιές που πιστεύουν σε χαζομάρες όπως το «μαζί» και το «για πάντα». Δεν θ’ αντέξεις την επιμονή με την οποία θ’ απαιτούν την προσοχή και την αφοσίωσή σου. Το πόσο θ’ αποζητούν την αγάπη σου όταν με την ίδια ευκολία θα ορκίζονται πως μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτήν. Είναι παρανοϊκοί, θα σε τρελάνουν. Δεν αξίζουν τον κόπο σου.
Μην πλησιάζεις ανθρώπους σαν κι αυτούς αν δε διατίθεσαι να χάσεις τη βολή σου. Δε χρειάζεται να κουράζεσαι άδικα. Αυτοί πιστεύουν στη μαγεία, στο άπιαστο και ζητάνε πολλά που δυστυχώς δεν είναι απτά, μα «αγοράζονται» με προσπάθεια και ψυχή. Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους κι ένα εγώ γιγάντιο όσο η καρδιά τους. Απολαμβάνουν τα κομπλιμέντα ανερυθρίαστα και λένε ευθαρσώς «ευχαριστώ» αντί να προσποιούνται πως κοκκινίζουν με ταπεινοφροσύνη μπροστά στην υπερβολή. Δεν έχουν ανάγκη από δήθεν μετριοπάθειες, άλλωστε μέσα από τις καταστροφές έμαθαν πως για να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου. Και δεν ξέρεις πόσο ίδρωσαν γι’ αυτό. Δε θα σου κάνουν τη χάρη, λοιπόν, να κατεβάσουν το κεφάλι.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς, γιατί μαζί τους θα γνωρίσεις έναν άλλο κόσμο γεμάτο μέρη που δεν πηγαίνουν πολλοί. Θα σε σύρουν σε ακαταλαβίστικα μουσεία και υπόγεια σκονισμένα βιβλιοπωλεία που θα βαριέσαι φριχτά, θα πονέσουν τα πόδια σου από το ατέλειωτο περπάτημα. Θα χαίρονται με καραγκιοζιλίκια όπως κινηματογραφικά φιλιά στη μέση του δρόμου και θα σε κρατάνε αγκαλιά όλο το βράδυ χωρίς να τους νοιάζει αν βολεύεσαι ή όχι. Θα σε προσέχουν και θα νοιάζονται αν έφτασες σπίτι, αν είχες δύσκολη μέρα, αν κοιμήθηκες καλά, επειδή άνθρωποι σαν αυτούς είναι απροσάρμοστοι και δεν ξέρουν να λένε αλλιώς σ’ αγαπώ. Ή απλά θεωρούν πως αυτές οι δυο λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους απ' την ακατάσχετη πολυχρησία.
Δίπλα τους θα ξεχάσεις τι θα πει βαρεμάρα κι αυτό είναι όσο εξοντωτικό ακούγεται. Θ' αγαπήσουν σ’ εσένα αυτά που οι άλλοι μισούν. Δε θα μπορείς ποτέ να προβλέψεις τις αντιδράσεις τους, θα θεωρούν αυτονόητο πως αξίζουν να τους σέβεσαι ακόμα και τις στιγμές που δεν είναι τριγύρω. Δε θα σ' αγαπήσουν επειδή σ' έχουν ανάγκη, αυτοί δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Θα σ' αγαπήσουν γιατί σε διάλεξαν ανάμεσα σε τόσους. Κι αυτή να ξέρεις είναι η χειρότερη αγάπη όλων, αγάπη καταδικαστική. Έτσι που δε θα μπορέσεις να ξαναζήσεις με κανέναν άλλον άνθρωπο χωρίς να μυρίζεις το άρωμά τους στον αέρα.
Τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ. Γι’ αυτό σου λέω, μην πέσεις στην παγίδα γιατί μετά δεν έχει επιστροφή. Μετά δε γίνεται οι ταινίες να μην έχουν διπλό νόημα, τα πράγματα να έχουν μόνο μια πλευρά, να ξαναζήσεις πιστεύοντας πως μόνο ένα κι ένα κάνει δύο. Μη μ’ αγαπήσεις γιατί τα κουσούρια μου είναι πολλά και μεταδοτικά. Θα σου δυσκολέψουν τη ζωή κι εσύ δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, όπως όλοι άλλωστε. Μη μου δίνεις θάρρος να συνεχίσω τους παραλογισμούς μου γιατί μπορεί να σ' αγαπήσω και δεν έχω ούτε εγώ χρόνο για δράματα με λιγόψυχους αντιπάλους.
Όπως σου τα λέω, λοιπόν. Μείνε μακριά μου όσο είναι νωρίς, γιατί αν αγαπήσεις άνθρωπο πολύχρωμο, θα δεις πως δύσκολα επιστρέφεις σ' έναν κόσμο που είναι καταδικασμένος να είναι ασπρόμαυρος.
Κείμενο: Φρόσω Μαγκαφοπούλου

http://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/apopseis/min-erotefteis-anthropo-san-emena#.V3ub6WNkiM9

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *