Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

ΚΑΒΑΦΗΣ


[Κ]αλημέρ[Α]!!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ...ΛΙΓΗ ΑΚΟΜΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΜΑΣ "ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ" ΘΑ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ!..[A]

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

[Κ]αλημέρ[Α]!!


Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

'Οταν λέιπεις σε κάποιον φαίνεται...

'Oλοι μας λίγο πολύ έχει τύχει έστω και μια φορά στη ζωή μας να πούμε την παροιμία και να την κάνουμε πράξη,όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό..πάει το βουνό στο Μωάμεθ.Με τεπόζιτο γεμάτο αναμνήσεις,συναισθήματα και στιγμές χαραγμένες ανεξίτηλα στην ψυχή, η μηχανή της καρδιάς βάζει μπρος τη μηχανή και ξεκινά....στη διαδρομή το μόνο που σκέφτεται είναι η χαρά της έκπληξης! Το ήρθα να σε δω γιατί μου έλειψες δεν μένει στα λόγια ζωγραφίζεται ταυτόχρονα και στα μάτια! Μάτια που λάμπουν απο χαμόγελα...κι ενώ εσύ περιμένεις την ίδια ανταπόκριση δεν την έχεις...είναι αυτό που λέμε άλλα ελπίζεις...άλλα νομίζεις και άλλα γίνονται! Και ναι! πληγώνεσαι...καταλαβαίνεις πως δεν έπρεπε να ξεκινήσεις καν...γιατί απλά νόμιζες... γιατί μπέρδεψες το νομίζω με το ισχύει! Και στην τελική τα βάζεις και με τον εαυτό σου γιατί ακάλεστος δεν πας πουθενά και εκεί είναι που προσγειώνεσαι απότομα! 'Οχι γιατί δε σου φέρθηκαν καλά απλά γιατί μια άλλη αντίδραση,έκφραση περίμενες...με αποτέλεσμα να απογοητευτείς...και 'κει που το χαμόγελο ήταν μέχρι τ'αυτιά,έφυγες με κρεμασμένα τ'αυτιά... μουτζώνοντας τον εαυτό σου γιατί όταν στο ζήτησαν το έκανες πράξη είχες υποσχεθεί ποτέ ξανά γυαλιά ηλίου...Συμπέρασμα δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν,αγαπάμε γιατί έτσι νιώθουμε!'Ολοι οι άνθρωποι δεν είναι το ίδιο κι ο καθένας αγαπάει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο...Μόνο που καμιά φορά καλό θα ήταν να δείχνουμε τα συναισθήματα μας γιατί οι υποθέσεις δίνουν και παίρνουν..γι'αυτό και ο μεγαλύτερος αντίπαλος στις όποιες σχέσεις των ανθρώπων είναι τα σενάρια που δημιουργούνται στο μυαλό.Μα παρόλα αυτά  κι οι απογοητέυσεις μέσα στη ζωή είναι πως θα μάθεις εαν δεν πάθεις?κι όταν νιώθεις προσπαθείς να κατανοήσεις...οχι να δικαιολογήσεις απλά να κατανοήσεις! 'Αλλωστε όταν λείπεις σε κάποιον φαίνεται όπως και όταν δε του λείπεις δε χρειάζεται λοιπόν να του θυμίσεις  την παρουσία σου! Και να θυμάσαι το ν'αγαπάς δεν είναι τίποτα...το ν'αγαπάς και να σαγαπάνε όμως είναι το παν!..[Α]φροδίτη Μαργαρίτη 12-8-2016

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

[Κ]αλημέρ[Α]!!!!!

'Ισως γι'αυτό τελικά στη ζωή να με διακατέχει πάντα η αισιοδοξία!..[Α]

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2016

Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά... [Κ]αλημέρ[Α]

Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια”. Με αγαπημένο Μικρό πρίγκιπα να έχετε μια όμορφη μέρα-[Κ]αλημέρ[Α]!..[Α]


Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ


[K]αλημέρ[Α] κόσμε με υγεία και δύναμη!!

Να ελπίζεις , να ελπίζεις πάντα , πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους
που τους ρημάζει η τρομερή "ευκολία"
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλοσύνη - πόθος ευγένειας - ηρεμία....
Νίκος Εγγονόπουλος

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Λειβαδίτης


[Κ]αλημέρ[Α]! Τόσο απλά...

Tόσο απλά...γιατί πάντα οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά!..[Α]

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Κάποιες φορές... [Α]

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, δεν υπάρχει τύχη, υπάρχει αυτή η συμπαντική ενέργεια που δονεί τη ζωή ανάλογα με την πρόθεσή!!!!

[Α]φροδίτη Μαργαρίτη

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2016

Take a smile.....[Κ]αλημέρ[Α]



Ο Αύγουστος κοντεύει στα μισά του και δεν έχουμε παρά να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να περάσουμε όσο πιο όμορφα γίνεται τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού. Κρατήστε το χαμόγελο και την καλή σας διάθεση συνοδοιπόρους κι εμείς θα τα ξαναπούμε λίγο πριν βγει ο μήνας.

Τρίτη 9 Αυγούστου 2016

Ας μιλήσουμε για ψυχολογική βία

Ας μιλήσουμε για ψυχολογική βία.



Ορισμός:Ψυχολογική Βία είναι η συμπεριφορά που αποσκοπεί στην περιφρόνηση του άλλου, με στόχο την αποδυνάμωση και υποταγή του, τον έλεγχο και τη διατήρηση της εξουσίας

Συμπτώματα:  Έλεγχος στη ζωή του άλλου
Απομόνωση από την οικογένεια
Παθολογική ζήλια
Υποτίμηση
Ταπεινώσεις 
Πράξεις εκφοβισμού ή Απειλές
Αδιαφορία 
Άρνηση της άμεσης επικοινωνίας.

Δεν είναι απαραίτητο να τα βιώσετε όλα μαζί. Και ένα μόνο του όταν γίνεται κατ' εξακολούθηση αρκεί.

Θεραπεία:  υπάρχει;        

Ανάρρωση: Χρονοβόρα αλλά αξίζει τον κόπο.

Η ψυχολογική βία είναι ίσως η χειρότερη μορφή βίας μιας και δεν είναι εμφανής. Στην σωματική το βιώνεις αμέσως. Στην ψυχολογική, χάνεσαι.
Αν είσαι από τα άτομα που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους, είσαι γεμάτος ανασφάλειες και κόμπλεξ, ζητάς συνεχώς επιβεβαίωση για το αυτονόητο, εμπιστεύεσαι κατευθείαν, τότε σίγουρα είσαι το κατάλληλο θύμα, κι αν είσαι κι άτυχη/ος θα πέσεις ακριβώς πάνω στον άνθρωπο που θα στην ασκήσει. Νόμος του Μέρφι

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι που μας ασκούν ψυχολογικοί βία;

Είναι εκείνοι που  θέλουνε να επιβάλουν την άποψή τους, να δείξουνε την δύναμή τους, να ταΐσουμε τον εγωισμό τους, να κάνουνε τον άλλον κτήμα τους. Απαιτούν σεβασμό ο οποίος όμως απλά κερδίζεται και σου ζητούν  να τους εμπιστευτείς ενώ αυτό πρέπει να το κατακτήσουν.Εκείνοι που δεν αποδέχονται άλλη άποψη πέραν της δικής τους. Εκείνοι που δεν παραδέχονται τα λάθη τους.
Πολλές φορές το κάνουν επειδή σε "φοβούνται" και ο μόνος τρόπος να σε αντιμετωπίσουν είναι να σε μειώσουν. Άλλοτε πάλι σε βλέπουν να "πετάς ψηλά" κι επειδή δεν σε φτάνουν σε τραβούν προς τα κάτω ασκώντας σου ψυχολογική βία. Άλλοι πάλι το κάνουν γιατί  σε θέλουν στη ζωή τους κι επειδή δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν ούτε τρίχα πάνω τους προτιμούν να σε γεμίσουν ανασφάλειες, να μειώσουν την αυτοπεποίθηση σου για να μην μπορείς να φύγεις από το να διορθώσουν τον εαυτό τους. Υπάρχει και οι μερίδα εκείνων που έχουν επτασφράγιστα μυστικά και προκειμένου να βγουν στο φως την χρησιμοποιούν ώστε μπερδεύοντας το μυαλό σου  να μην φτάσεις ποτέ σ αυτά. 
Θα 'θελα καλή τη πίστη να βάλω και το ενδεχόμενο κάποιος να μην το καταλαβαίνει ότι ασκεί ψυχολογική βία. Θα το απαντούσε ίσως ένας ψυχολόγος. Προσωπικά με εξοργίζει ακόμη και η ιδέα του "να μην καταλαβαίνει" τι κάνει στον άνθρωπο που αγαπάει, οπότε το απορρίπτω αμέσως. 

Τι συμβαίνει στα θύματα;

Ακόμη κι αν την έχουν καταλάβει κι έχουν φύγει από μια τέτοια σχέση, δύσκολα σηκώνονται ξανά. Φοβούνται να εμπιστευτούν, ξεκινώντας από τον ίδιο τον εαυτό τους. 
Στην αρχή τον τιμωρούν  και τον χτυπούν ανελέητα πιστεύοντας πως έτσι θα σταθεί στα πόδια του (ο εαυτος τους)..Δε του συγχωρούν τίποτα και τον επικρίνουν με τον χειρότερο τρόπο. Λάθος τρόπος

Το να επικρίνεις ανελέητα τον εαυτό σου δεν σε οδηγεί πουθενά. Έκανες λάθος. Επέτρεψες να γίνει. Μάθε από αυτό και μη περνάς στο απέναντι άκρο. Δεν χρειάζεται να γίνεις εσύ ο θύτης του εαυτού σου.
Σε χρειάζεται. Πίστεψε σε σένα. Χάιδεψέ του τις πληγές και πάνω σ αυτές ορκίσου, ποτέ ξανά. Μάλωσέ τον στο βαθμό που του αξίζει. Ενίσχυσε την εμπιστοσύνη σου σ' αυτόν και προχώρα μαζί του παρακάτω. Έχεις την εμπειρία, μάθε να ξεχωρίζεις την αγριάδα από το στάχυ και προφύλαξέ τον μέσα από το να ζει.
Κάποιοι άλλοι πάλι νομίζουν πως φεύγοντας από μια τέτοια κατάσταση και μόνο είναι αρκετό. Μέγα Λάθος 

Επειδή τόλμησες δεν κέρδισες τον πόλεμο παρά μοναχά μια μάχη. Η νίκη θα έρθει όταν θα έχεις κατανοήσεις πλήρως τι σου συνέβει και πως το επέτρεψες να συμβεί. Όταν θα τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και θα έχεις ισορροπήσει μέσα σου. Αν όλα αυτά δεν συμβούν 99% θα πέσεις θύμα ξανά και ξέρεις γιατί; Γιατί πως να στο πω....το κουβαλάς ταμπέλα πάνω σου. Φωνάζει το πόσο ευάλωτη/ος είσαι. Είναι το πρώτο πράγμα που θα συζητήσεις σε μια επόμενη σχέση. Θ΄ανοίξεις την ψυχή σου σαν βιβλίο πιστεύοντας πως έτσι θα σε καταλάβουν και δεν θα σε φέρουν στην ίδια θέση. Κι εκείνοι όχι μόνο δεν θα το διαβάσουν αλλά σκίζουν και τις σελίδες του, εσένα δηλαδή.Θα έλξεις ότι δεν θες.

Ξεκίνα από το να θυμάσαι πως είσαι δυνατή/ος. Τόλμησες να κλείσεις μια πόρτα που άλλοι δεν τολμούν καν να αγγίξουν. Δούλεψε και θα γίνεις δυνατότερη/ος. Όταν εκτιμήσεις και σεβαστείς τον εαυτό σου όσο του αξίζει τότε θα έρθει πλάι σου και ο άνθρωπος που θα σε εκτιμήσει και θα σε σεβαστεί.
Ένας υπέροχος άνθρωπος κάποτε μου είχε πει: όσο είσαι ανισόρροπη, ανισόρροπους θα έλκεις. Δεν είχε άδικο.

Ξέρω πως είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως πέσαμε θύματα, μα ακόμη πιο δύσκολο θεωρώ πως είναι να το αποδεχτούμε και να το μοιραστούμε. Δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε σε κανέναν. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μας αγαπήσουμε και να χτυπήσουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο.
΅
Γι αυτό και θα το εξομολογηθώ:

Ήμουν θύμα ψυχολογικής βίας για πολλά χρόνια. Τολμώ να το πω.Κι αν αυτή μου η παραδοχή μπορεί να βοηθήσει κι άλλους  να το αποδεχτούν και να το παλέψουν θα το πω και θα το ξαναπώ χωρίς ντροπή και χωρίς φόβο.

Όσο για την θεραπεία που αναρωτηθήκαμε στην αρχή αν υπάρχει, ένα θα σας πω: ΠΊΣΤΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΑΣ είναι η μόνη θεραπεία.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Υ.Σ Και μην ξεχνάτε! Ο θύτης είναι το άτομο που θα σου λέει συνέχεια "σ αγαπάω αφού...."


Θυσία γίνε.....[Κ]αλημέρ[Α]



Η εικόνα προλογίζει βουβά το κείμενο που θα ακολουθήσει σε λίγο. Μείνετε στη λέξη "θύμα" και σκεφτείτε....

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Ξυπνήσαμε με όνειρα μισά....[Κ]αλημέρ[Α]



Ξυπνήσαμε με όνειρα μισά κι όμως όταν τα φτιάχναμε φάνταζαν τελειωμένα κι όμορφα. Ποιος να 'ξερε πως στην πορεία το όνειρο θα σταματούσε να 'χει την λάμψη την πρωταρχική, θα ξέφτιζε. Στιγμή δεν σκεφτήκαμε πως θέλει κι αυτό δουλειά.
Κι ενώ γευτήκαμε την πρώτη του γλύκα νομίσαμε πως χωρίς δουλειά θα στάζει αιώνια μέλι. Δεν πάει έτσι μάτια μου.
Τα όνειρα θέλουν ψυχή να γεννηθούν και μαγκιά για να ανθίσουν. Αγώνας είναι κι αυτά. Δε φτάνει να μπεις στο ριγκ θέλει και να ματώσεις,  να μικρύνεις την περηφάνια σου και λίγο για χάρη τους, να χεις την έγνοια τους σαν το λουλούδι που πρωτοφυτεύεις στη γλάστρα. Μα πάνω απ' όλα θέλει να είσαι αληθινός με σένα μη τύχει κι αντί να ξεφτίσει καταλήξει εφιάλτης.

Κατερίνα Σικλαφίδου

Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

Μεγάλωσα πια...[Κ]αλημέρ[Α]


Μεγάλωσα πια. Δεν χάνω χρόνο δίνοντας εκατοντάδες δεύτερες ευκαιρίες σε ανθρώπους.
Ξέρω πλέον καλά πως όποιος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, σπάνια θα τη χρειαστεί.
Μεγάλωσα και δεν έχω υπομονή να μαντεύω όσα δε μου λες. Βαρέθηκα να μαντεύω. Θέλω να τα ακούσω και θέλω να τα δω.
Μεγάλωσα και θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους αληθινούς. Ανθρώπους που λένε αυτό που σκέφτονται και που σκέφτονται στ’ αλήθεια αυτό που λένε. Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους καθαρούς και διάφανους.
Η μοναξιά δε με φοβίζει, όπως με φόβιζε παλιότερα. Περνάω καλά με τον εαυτό μου και έχω πλέον συνειδητοποιήσει πως είμαι καλύτερα μόνη μου παρά με κακή παρέα.
Τους ανθρώπους πλέον δεν τους ξεχωρίζω από τα λόγια και τις υποσχέσεις- τους ξεχωρίζω από τα μάτια. Και εμπιστεύομαι επιτέλους την κρίση μου. Γιατί η πρώτη μου εντύπωση είναι συνήθως η σωστή. Πάντα ήταν. Τα μάτια δε λένε ψέματα. Αυτά εμπιστεύομαι.
Δε μου παίρνει πια ένα χρόνο ολόκληρο για να καταλάβω τι είναι και τι δεν είναι ένας άνθρωπος. Έμαθα να βλέπω, βλέπεις- όχι απλώς να κοιτάζω. Έμαθα να παρατηρώ και να μη χαραμίζω τον καιρό μου. Μου δόθηκε το δώρο του χρόνου.
Μεγάλωσα και ξέρω πλέον καλά πως ο άνθρωπος που κουτσομπολεύει τους πάντες σε εμένα, πίσω από την πλάτη μου θα κουτσομπολεύει και εμένα. Ο άνθρωπος που ζηλεύει και θέλει το κακό του άλλου -ακόμα και αν μου δείχνει πως είναι φίλος μου- θα ζηλεύει και θα θέλει και το κακό το δικό μου. Καταλαβαίνω πολύ περισσότερα πράγματα για έναν άνθρωπο από τον τρόπο που μιλάει εκείνος για τους άλλους παρά από τον τρόπο που μιλάνε οι άλλοι για εκείνον. Δεν ακούω τι λένε οι άλλοι.
Ξέρω πλέον καλά πως ο άνθρωπος που πρόδωσε και συνεχίζει να προδίδει, θα προδώσει κάποια στιγμή και εμένα. Και αυτούς τους ανθρώπους τους έκανα πέρα. Και νιώθω πιο καθαρή και πιο ελαφριά από ποτέ.
Μεγάλωσα και θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους που δε συμβιβάζονται με το άσχημο και το άδικο, που ονειρεύονται έναν κόσμο καλύτερο. Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους όμορφους. Από μέσα. Ανθρώπους που σκέφτονται και που μπορούμε να μιλήσουμε. Και ανθρώπους που μιλάμε χωρίς πολλά πολλά λόγια. Ανθρώπους που μπορώ να κάθομαι δίπλα τους σιωπηλή και να μην νιώθουμε την ανάγκη να γεμίσουμε τη σιωπή. Αλλά, όταν τη γεμίζουμε, μιλάμε στ’ αλήθεια.
Μεγάλωσα πια για τα «έλα μωρέ, δεν πειράζει». Πειράζει και παραπειράζει. Το είπαμε τόσες φορές αυτό το «δεν πειράζει» που πείραξε όλο μας το είναι. Και συνηθίσαμε να δεχόμαστε πράγματα που μας τρώνε από μέσα. Αλλά η ζωή είναι μικρή για να τη ζεις με καταστάσεις που πειράζουν και να παραμένεις σιωπηλός. Μεγάλωσα και σέβομαι πλέον πολύ τον εαυτό μου για να παραμένω σιωπηλή.
Δεν αντέχω πια τις ανούσιες σχέσεις, τις περιττές συζητήσεις και τις επιβεβλημένες επικοινωνίες. Δεν αντέχω να ακούω κούφια «σ’ αγαπώ», να βλέπω ψεύτικα χαμόγελα και να πιστεύω τα «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα» που τα παρασέρνει ο χρόνος και τα παίρνει ο διάολος. Δεν αντέχω κούφιους ανθρώπους, νεκρούς από μέσα και βρώμικους που προσπαθούν με βρωμίσουν και εμένα. Δε βλέπω πια ανθρώπους που δε θέλω να δω, δε δουλεύω για ανθρώπους που δε σέβομαι και δεν πιστεύω στο κρυμμένο καλό των ανθρώπων που μου δείχνουν πάντα την κακή τους πλευρά. Θέλω μόνο τα ουσιαστικά. Και, κάπως έτσι, είμαι επιτέλους ελεύθερη.
Μεγάλωσα και έμαθα να αγαπώ σαν να υπάρχει αύριο. Γιατί το «σαν να μην υπάρχει αύριο» είναι το μόνο εύκολο.
Στον έρωτα, ο Άλλος δεν είναι ούτε το απωθημένο μου ούτε το δεδομένο μου. Βρίσκω τη μέση λύση. Και σέβομαι την παρουσία και τη σταθερότητα. Αυτό που πολύς κόσμος βαριέται είναι αυτό που εμένα με ιντριγκάρει. Αν με κάνεις να νιώσω ασφάλεια, θα σου δώσω την περιπέτεια που χρειάζεσαι.
Έμαθα να αγαπώ τα αμοιβαία. Και να αγαπώ ανθρώπους που με αγαπούν. Και να σέβομαι ανθρώπους που με σέβονται. Ψάχνω όσους με ψάχνουν.
Μεγάλωσα και δε χρησιμοποιώ ποτέ υποκατάστατα. Σοκολάτας, ζάχαρης, ανθρώπων, σχέσεων.
Μεγάλωσα και λέω «Όλα ή τίποτα». Το «τίποτα» τίποτα δεν μπορεί να μου κάνει. Το «λίγο», όμως, με σκοτώνει.
Δεν έχω ανάγκη να με συμπαθούν όλοι ούτε να με θεωρούν όλοι όμορφη. Δεν έχω ανάγκη να κάνω πράγματα που δε θέλω για να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο με τη συμπεριφορά μου. Δεν έχω ανάγκη να είμαι σε όλους συμπαθής. Δε θέλω να είμαι σε όλους συμπαθής. Με νοιάζει να μπορώ να σέβομαι εγώ τον εαυτό μου. Με νοιάζουν οι άνθρωποι που τους νοιάζω και εγώ. Αυτούς νοιάζομαι. Σε αυτούς θα δώσω τα πάντα.
Δεν στεναχωριέμαι πια στα γενέθλια, γιατί μεγάλωσα ακόμα ένα χρόνο και δεν πρόλαβα να κάνω όσα θα ήθελα. Στα γενέθλια χαίρομαι γιατί είναι ευλογία το να μεγαλώνεις. Συγκεκριμένα, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί.
Μεγάλωσα και συνειδητοποίησα πως το δύσκολο δεν είναι να ξεχάσω το παρελθόν αλλά αυτό που είχα φανταστεί ως μέλλον. Και αυτό ακριβώς προσπαθώ να ξεχάσω. Και να φτιάξω ένα καινούριο. Ένα μέλλον που να μου ταιριάζει με όνειρα ολόδικά μου και όχι δανεικά, με όνειρα σημερινά και όχι ενός παλιού μου εαυτού. Μεγάλωσα και άλλαξα. Και άλλαξαν και τα όνειρά μου. Και σταμάτησα να μαζεύω παλιά μου όνειρα σαν ρακοσυλλέκτης.
Έχω μόνο τα καινούρια μου όνειρα και τα αγαπώ και τα προσέχω και τα φροντίζω κάθε μέρα.
Συνειδητοποίησα πως πολλές φορές δεν μπορώ να αλλάξω τις καταστάσεις, όσο κι αν προσπαθώ. Τότε είναι που μπορώ να αλλάξω τον εαυτό μου. Και να γίνω μια καλύτερη εκδοχή του. Και αυτό ακριβώς προσπαθώ κάθε φορά. Συνειδητοποίησα πως δεν μπορώ να κάνω πάντα αυτό που θέλω. Έχω, όμως, επιλογή. Και έτσι, δεν κάνω ποτέ αυτό που δε θέλω.
Μεγάλωσα και είμαι επιτέλους ελεύθερη.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Όνειρο μέσα σ’ όνειρο [Κ]αλήμέρ[Α]


Το υστερνό μου φίλημα στο μέτωπο σου πάρε
και άφησε με, αγάπη μου, δυο λόγια να σου πω
Αλήθεια λές σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου
χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό.
Μα αν η ελπίδα πέταξε σε μέρα ή σε νύχτα
εκεί με σκέπασε βουνό της δυστυχιάς μεγάλο
σου φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου
αφου η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.
Στέκομαι σ' άγρια ακρογυαλιά που δέρνει το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως χάνονται απ' τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω.
Θεέ μου, είναι αδύνατο να σώσω μόνο έναν
από το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο;
Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;
Έντγκαρ Άλλαν Πόε



Ατέλειωτη η ζωή μας , ένα όνειρο που ποτέ δεν τελειώνει αφού χωρίς να το καταλαβαίνουμε γεννιέται μέσα σε ένα άλλο όνειρο. Και προχωρούμε φτιάχνοντας νέα και νέα όνειρα χωρίς σταματημό. Όνειρα που ξεφτίζουν , που γκρεμίζουν, που αναγεννιούνται σε μια στιγμή. Τα χρόνια περνούν κι εμείς  νοιώθουμε τους καθημερινούς μικρούς θανάτους των ονείρων μας για μια στιγμή, μοναχά για μια μικρή στιγμή καθώς αυτή ξεφτίζει στη γέννηση του νέου. Τέλος κι αρχή ανάκατα χρόνια χορεύουν σ΄έναν ατέλειωτο μπάλο, όπου εμείς ως χορευτές ακολουθούμε τον ρυθμό και σε κάθε βήμα που τελειώνει ξεκινούμε ένα νέο παίρνοντας κατά πόδας τη ροή της ζωής.


Κατερίνα Σικλαφίδου

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Γι’ αυτούς που το καλό είναι εχθρός του καλύτερου στη ζωή τους...[Κ]αλημέρ[Α]


Γι’ αυτούς που δεν μπορούν να λύσουν τα μάγια της ζωής που τους κρατούν σε ανούσιες αγκαλιές.
Γι’ αυτούς που μένουν δεμένοι στο μέτριο και ζουν με την ελπίδα του καλύτερου χωρίς ποτέ να κάνουν τίποτα γι’ αυτό.
Γι’ αυτούς που αν και από διαίσθηση καταλαβαίνουν ότι το δέσιμο σημαίνει θάνατο, μένουν αγκιστρωμένοι σ’ αυτό που πια δεν υπάρχει, τρέμοντας τις φανταστικές συνέπειες σε περίπτωση που αποδεσμευτούν.
Γι’ αυτούς που κάποιες νύχτες νιώθουν τον θόρυβο της ζωής τους να κυλάει και δικαιολογούν τις πράξεις τους κάνοντας “θυσίες” και επιλογές “βολέματος” βουτηγμένες στην ανασφάλεια, το φόβο και την ενοχή.
Γι’ αυτούς που ζουν σε ένα “βόλεμά” γεμάτο με ένα βαθύ υπαρξιακό κενό, που τους καταβροχθίζει κάθε μέρα από λίγο και που στο τέλος της ζωής τους, θα εύχονταν να ήξεραν νωρίτερα πόση αληθινή ζωή τους κοστίζει.
Γι’ αυτούς που κάνουν μια “θυσία” να μείνουν σε μια σχέση χωρίς να ξέρουν γιατί. Γιατί η αγάπη δεν μετριέται με το πόσο εαυτό θυσιάζουμε για τον άλλον, αλλά με το πόσο μεγάλη χαρά μας δίνει η παρουσία του άλλου.
Γι’ αυτούς που αρνούνται τη σοφία που μπορούν να αποκτήσουν από την πραγματική ζωή και μαθαίνουν να ζουν με ανθρώπους που δεν σέβονται τον προσωπικό τους χρόνο και την ελευθερία τους.
Γι’ αυτούς που μένουν με την ανάμνηση του πραγματικού πάθους και της ζωής, βουλιάζοντας σε μια ηρεμία χωρίς ερεθίσματα και διστάζουν να πάνε πιο πέρα, να “ταξιδέψουν” και να βουτήξουν σε καινούρια νερά.
Γι’ αυτούς που μένουν εκεί που πια δεν υπάρχουν. Ζουν σε μια σύμβαση και όχι σε έναν έρωτα. Σε μάτια που ψάχνουν αλλά δεν τους κοιτάνε.
Γι’ αυτούς που φοβούνται τον πόνο του αποχωρισμού γιατί δεν ξέρουν ότι εκτός από τον πόνο που σε πληγώνει, υπάρχει και ο πόνος που σε αλλάζει και αποτελεί τρόπο εξέλιξης. Δεν έχουν μάθει ότι τα σημάδια από τις πληγές τους είναι τα σύμβολα της δύναμής τους.
Γι’ αυτούς που δεν έχουν καταλάβει ότι οι τρίτες ευκαιρίες είναι ένας μικρός θάνατος και χρησιμοποιούν αποτυχημένες σχέσεις ως δικαιολογία γιατί δεν έχουν μάθει να κλείνουν κύκλους.
Γι’ αυτούς που φοβούνται ότι ήδη έχουν χάσει την ευκαιρία της ζωής τους και θυσιάζουν συνεχώς τη δική τους ευτυχία για όλους τους άλλους.
Γι’ αυτούς που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι εχθρούς έχουν μόνο όσοι αξίζουν και αφήνουν τα “πρέπει” και τη γνώμη των άλλων να κυβερνούν τη ζωή τους.
Γι’ αυτούς που δεν ταξιδεύουν όσο περισσότερο μπορούν και δεν είχαν ποτέ χρόνο να μάθουν καινούρια πράγματα. Δεν τόλμησαν ποτέ ώστε να καταλάβουν πως το δύσκολο είναι πιθανότερο από το αδύνατο.
Γι’ αυτούς που ζουν στην πολυθρόνα τους κλεμμένες ζωές.
Γι’ αυτούς που δεν ξέρουν πως η διαδρομή προς τον προορισμό μας δεν είναι ποτέ μια ευθεία γραμμή.
Γι’ αυτούς που ζουν σε χρυσά κλουβιά, υπνωτισμένοι, χωρίς να μπορούν να δουν τα κάγκελα γιατί έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι μόνο εκεί είναι προστατευμένοι.
Για όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν βιάζονται να ζήσουν με την ένταση που μέσα τους επιθυμούν, που ποτέ δεν πήραν μια λευκή κόλλα χαρτί να γράψουν τα όνειρά τους από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους και δίπλα πόσα τελικά κατάφεραν να πραγματοποιήσουν.
Γι’ αυτούς που η ζωή τους θα ήταν πολύ διαφορετική αν απλά τολμούσαν, για όλους αυτούς, ίσως, τελικά:
Ο μοναδικός εχθρός του καλύτερου να υπήρξε το “καλό” τους.

Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Κάνε μια βουτιά βαθιά μέσα σου... [Κ]αλημέρ[Α]


Κλείσε τα μάτια!
Κάνε μια βουτιά βαθιά μέσα σου!
Αφουγγράσου τις δονήσεις της ψυχής σου...
Κατανόησε τα πιο κρυφά σου θέλω...
Νίκησε τους φόβους που σε κρατάνε μακριά από όνειρα..
Ύστερα με το χαμόγελο που σου φορά η γνώση, αναδύσου!
Βγες στο νέο φως και πέτα...πέτα ψηλά! πέτα μακριά! πέτα προς τον στόχο σου. Μην αναρωτηθείς στιγμή γιατί τα μάτια σου δεν τον βλέπουν. Τα όνειρα και οι στόχοι είναι ορατοί μόνο με τα μάτια της ψυχής. Επικεντρώσου εκεί κι όλα τα εμπόδια, οι τρικλοποδιές, σαν άμμο θα καταρρέουν.
Μην ξεχνάς...τα όνειρα..είναι το χαμόγελό μας...και το χαμόγελό μας...η ζωή μας!

Κατερίνα Σικλαφίδου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *